پنجشنبه 27 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Laureen M Lopez, Shanthi Ramesh, Mario Chen, Alison Edelman, Conrad Otterness, James Trussell et al . Progestin-only contraceptives: effects on weight. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-1221-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1221-fa.html
Laureen M Lopez* 
, Shanthi Ramesh , Mario Chen , Alison Edelman , Conrad Otterness , James Trussell , Frans M Helmerhorst
, Shanthi Ramesh , Mario Chen , Alison Edelman , Conrad Otterness , James Trussell , Frans M Helmerhorst
پیشینه
کنتراسپتیوهایی که فقط پروژستین دارند (POC) برای بسیاری از خانم‌هایی که نمی‌توانند یا نباید استروژن مصرف کنند روشی مناسب است. POCها شامل اشکال تزریقی، داخل رحمی، ایمپلنت‌ها و خوراکی می‌شوند. بسیاری از POCها روش‌های طولانی‌مدت و مقرون‌به‌صرفه برای پیشگیری از بارداری هستند. با این حال، نگرانی در مورد افزایش وزن می‌تواند پیشگیری از بارداری را با این روش متوقف کند و باعث قطع مصرف در میان کاربران شود.
اهداف
هدف اصلی این بود که ارتباط بین استفاده از پروژسترون را به تنهایی برای پیشگیری از بارداری با تغییرات در وزن بدن بررسی کنیم.
روش های جستجو
تا 4 آگوست 2016، ما در CENTRAL و MEDLINE و LILACS و POPLINE ،ClinicalTrials.gov و ICTRP جست‌وجو کردیم. برای این مرور ما با محققان برای یافتن دیگر کارآزمایی‌ها تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما، کارآزمایی‌هایی را انتخاب کردیم که POC را با دیگر روش‌های پیشگیری از بارداری یا عدم استفاده از ضد بارداری مقایسه کرده بودند. پیامد اولیه مورد نظر میانگین تفاوت در وزن یا میانگین تفاوت در ترکیب بدن بود. ما همچنین نتایج دوگانه از دست دادن یا افزایش مقدار مشخص شده وزن را در نظر گرفتیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور داده‌ها را استخراج کردند. مطالعات تصادفی‌سازی نشده (NRS) نیاز به کنترل عوامل مخدوش‌کننده داشتند. ما از روش‌های تعدیل‌شده برای اثرات اولیه در NRS یا نتایج تجزیه‌وتحلیل همسان از نمونه‌های زوج استفاده کردیم. اگر این اقدامات، یکسان‌سازی تعدیل شده را برای تجزیه و تحلیل اولیه ارائه نکرد، از نتایج غیر همسان شده استفاده کردیم.
در RCT و NRS بدون مقادیر تعدیل شده، برای متغیرهای پیوسته، میانگین اختلاف (MD) با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد. برای نتایج دو وجهی، نسبت شانس Mantel-Haenszel (OR) با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد.
در RCT و NRS بدون مقادیر تعدیل شده، برای متغیرهای پیوسته، میانگین اختلاف (MD) با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد. برای نتایج دو وجهی، نسبت شانس Mantel-Haenszel (OR) با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد.
نتایج اصلی
ما 22 مطالعه را پیدا کردیم که 11450 شرکت‌کننده خانم را در برمی‌گرفت. با 6 NRS که به این به‌روزرسانی اضافه شد، مرور شامل 17 NRS و 5 RCT شد. روش پیشگیری از بارداری، دراین بررسی در16 مطالعه داروی مدروکسی پروژسترون استات (DMPA)، در 4 مطالعه روش پیشگیری از بارداری داخل وریدی (LNG-IUC)، ودر 5 مورد ایمپلنت ودر 2 مورد قرص‌های پروژسترون تنها بود.
در گروه‌های مقایسه شده در 15 مطالعه تغییر وزن یا تغییر سایر ترکیبات بدن به‌طور قابل‌توجه‌ای تفاوت معنی‌داری نداشتند. در 5 مطالعه با کیفیت متوسط تا پائین تفاوت بین گروه‌ها وجود داشت. دو مطالعه با ایمپلنت شش وجهی نیز برخی تفاوت‌ها را نشان داد، اما شواهد کم کیفیت بودند.
سه مطالعه در مصرف کنندگان DMPA در مقایسه با زنانی که از روش هورمونی استفاده نکردند، تفاوت نشان داد. در یک مطالعه گذشته‌نگر وزن گرفتن (به کیلوگرم) در گروه DMPA در مقابل IUC مسی در سال اول (MD: 2.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.79 تا 2.77) و در سال دوم (MD: 2.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 12.2 تا 3.30) و در سال سوم (MD: 17.3؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 51.9 تا 3.83) بیشتر بود. مطالعه آینده‌نگر نشان داد نوجوانانی که از DMPA استفاده کردند، در مقایسه با آن‌ها که از هورمون‌ها استفاده نکرده بودند، افزایش بیشتری در چربی بدن پیدا کردند (MD: 11.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.64 تا 19.36). در گروه DMPA همچنین کاهش بیشتری در lean body mass وجود داشت (MD: 4.00 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.93 - تا 1.07 - ). یک مطالعه جدید گذشته‌نگر نیز نشان داد که افزایش میانگین وزن با استفاده از DMPA در مقایسه با IUC مسی (به کیلوگرم) در سال‌های 1 (1.3 درمقابل 0.2)و 4 (3.5 در مقابل 1.9) و 10 (6.6 درمقابل 4.9) وجود دارد.
دو مطالعه نشان دادند که افزایش معنی‌داری در توده چربی بدن (به %) برای مصرف کنندگان POC در مقایسه با زنانی که از روش هورمونی استفاده نمی‌کنند وجود دارد. روش در 2 مطالعه LNG-IUC بود (میانگین گزارش شده 2.5 در مقابل 1.3 - ؛ p = 0.029) (MD: 1.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 2.75). یک مطالعه همچنین قرص حاوی desogestrel رامطالعه کرده بود (MD: 3.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.08 تا 4.52). هر دو مطالعه کاهش بیشتری را در lean body mass در بین استفاده کنندگان از POC نشان دادند.
در گروه‌های مقایسه شده در 15 مطالعه تغییر وزن یا تغییر سایر ترکیبات بدن به‌طور قابل‌توجه‌ای تفاوت معنی‌داری نداشتند. در 5 مطالعه با کیفیت متوسط تا پائین تفاوت بین گروه‌ها وجود داشت. دو مطالعه با ایمپلنت شش وجهی نیز برخی تفاوت‌ها را نشان داد، اما شواهد کم کیفیت بودند.
سه مطالعه در مصرف کنندگان DMPA در مقایسه با زنانی که از روش هورمونی استفاده نکردند، تفاوت نشان داد. در یک مطالعه گذشته‌نگر وزن گرفتن (به کیلوگرم) در گروه DMPA در مقابل IUC مسی در سال اول (MD: 2.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.79 تا 2.77) و در سال دوم (MD: 2.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 12.2 تا 3.30) و در سال سوم (MD: 17.3؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 51.9 تا 3.83) بیشتر بود. مطالعه آینده‌نگر نشان داد نوجوانانی که از DMPA استفاده کردند، در مقایسه با آن‌ها که از هورمون‌ها استفاده نکرده بودند، افزایش بیشتری در چربی بدن پیدا کردند (MD: 11.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.64 تا 19.36). در گروه DMPA همچنین کاهش بیشتری در lean body mass وجود داشت (MD: 4.00 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.93 - تا 1.07 - ). یک مطالعه جدید گذشته‌نگر نیز نشان داد که افزایش میانگین وزن با استفاده از DMPA در مقایسه با IUC مسی (به کیلوگرم) در سال‌های 1 (1.3 درمقابل 0.2)و 4 (3.5 در مقابل 1.9) و 10 (6.6 درمقابل 4.9) وجود دارد.
دو مطالعه نشان دادند که افزایش معنی‌داری در توده چربی بدن (به %) برای مصرف کنندگان POC در مقایسه با زنانی که از روش هورمونی استفاده نمی‌کنند وجود دارد. روش در 2 مطالعه LNG-IUC بود (میانگین گزارش شده 2.5 در مقابل 1.3 - ؛ p = 0.029) (MD: 1.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 2.75). یک مطالعه همچنین قرص حاوی desogestrel رامطالعه کرده بود (MD: 3.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.08 تا 4.52). هر دو مطالعه کاهش بیشتری را در lean body mass در بین استفاده کنندگان از POC نشان دادند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
ما کیفیت کلی شواهد را پائین برآورد کردیم؛ بیش از نیمی از مطالعات دارای شواهد با کیفیت پائین بودند. دلایل اصلی کاهش رتبه‌بندی، تصادفی نبودن (NRS) و از دست‌رفتن زیاد هنگام پیگیری یا قطع در مراحل اولیه بود. این 22 مطالعه شواهد محدودی از تغییرات وزن یا ترکیب بدن، در اثر استفاده از POCها ارائه کردند. میانگین وزن گرفتن در 6 تا 12 ماه کمتر از 2 کیلوگرم (4.4 lb) در اغلب مطالعات بود. مطالعات با داده‌های چند ساله نشان داد که میانگین تغییر وزن تقریبا در دو تا چهار سال پیگیری، دو برابر بیشتر از یک سال بود، اما به‌طور کلی گروه‌های مطالعه به‌طور قابل توجهی تفاوت نداشتند. مشاوره مناسب در مورد افزایش وزن معمول ممکن است به کاهش، عدم ادامه مصرف داروهای ضد بارداری به دلیل افزایش وزن کمک کند.
خلاصه به زبان ساده
اثر پروژستین به تنهایی برای کنترل موالید، بر وزن
ضدبارداری‌های حاوی پروژستین به‌تنهایی (POC) می‌توانند برای خانم‌هایی که نمی‌توانند یا نباید از هورمون استروژن استفاده کنند مفید واقع شوند. بسیاری از POCها طولانی‌مدت هستند و نسبت به بقیه روش‌های ضد بارداری مقرون‌به‌صرفه بوده و به خوبی پیشگیری‌کننده هستند. برخی افراد نگران افزایش وزن به دنبال مصرف هستند و این باعث عدم مصرف آن‌ها می‌شود. از طرفی عدم مصرف ضد بارداری می‌تواند باعث بارداری ناخواسته شود. ما مطالعاتی را مدنظر قرار دادیم که رابطه مصرف POCها را با تغییر وزن بررسی کرده بودند.
تا 4 آگوست 2016 ما برای مطالعاتی که POC را با دیگر ضد بارداری‌ها مقایسه کرده بودند جست‌وجوی کامپیوتری انجام دادیم. در بررسی اولیه، ما به محققان برای پیدا کردن سایر کارآزمایی‌ها نامه نوشتیم. تمرکز ما بر تغییر وزن بدن یا سایر اندازه‌های بدن (لاغری یا توده چربی) بود. با شش مطالعه جدید مربوط به این به‌روزرسانی، ما 22 مطالعه را وارد کردیم که شامل 11450 زن بود. در گروه‌های مقایسه تفاوت چندانی در مورد تغییر وزن یا دیگر اندازه‌های بدن در 15 مطالعه وجود نداشت. 5 مطالعه با کیفیت متوسط یا پائین نشان دادند که بین گروه‌ها تفاوت وجود دارد. سه مطالعه نشان داد که بین کاربران مصرف‌کننده «تزریقی» در مقایسه با کسانی که هیچ روش هورمونی استفاده نکرده بودند، تفاوت وجود دارد. استفاده کنندگان از روش تزریقی در 2 مطالعه وزن بیشتری گرفته بودند. در سومین مطالعه نوجوانان توده چربی بدنی بیشتر و کاهش در lean body mass را نشان دادند. 2 مطالعه نشان داد که افزایش بیشتری در توده چربی بدن در اثر استفاده از ضد بارداری داخل رحمی هورمونی در مقایسه با افرادی که از هورمون استفاده نکرده بودند، پیدا شده بود. یک مطالعه هم تغییرات مشابهی را هنگام استفاده از قرص‌های حاوی پروستین تنها نشان داد. هر دو مطالعه کاهش بیشتری در lean body mass در اثر استفاده از POC نشان دادند.
ما شواهد کمی از افزایش وزن بدلیل استفاده از POCها پیدا کردیم. میانگین افزایش وزن در 6 تا 12 ماه کمتر از 2 کیلوگرم (4.4 lb) در بسیاری از مطالعات بود. گروه‌هایی که از روش‌های دیگر کنترل تولد استفاده کرده بودند هم همین قدر افزایش وزن را نشان می‌دادند. یک مشاوره خوب در مورد افزایش وزن معمول، ممکن است به زنان کمک کند تا بتوانند به استفاده از روش‌های کنترل موالید ادامه دهند.
تا 4 آگوست 2016 ما برای مطالعاتی که POC را با دیگر ضد بارداری‌ها مقایسه کرده بودند جست‌وجوی کامپیوتری انجام دادیم. در بررسی اولیه، ما به محققان برای پیدا کردن سایر کارآزمایی‌ها نامه نوشتیم. تمرکز ما بر تغییر وزن بدن یا سایر اندازه‌های بدن (لاغری یا توده چربی) بود. با شش مطالعه جدید مربوط به این به‌روزرسانی، ما 22 مطالعه را وارد کردیم که شامل 11450 زن بود. در گروه‌های مقایسه تفاوت چندانی در مورد تغییر وزن یا دیگر اندازه‌های بدن در 15 مطالعه وجود نداشت. 5 مطالعه با کیفیت متوسط یا پائین نشان دادند که بین گروه‌ها تفاوت وجود دارد. سه مطالعه نشان داد که بین کاربران مصرف‌کننده «تزریقی» در مقایسه با کسانی که هیچ روش هورمونی استفاده نکرده بودند، تفاوت وجود دارد. استفاده کنندگان از روش تزریقی در 2 مطالعه وزن بیشتری گرفته بودند. در سومین مطالعه نوجوانان توده چربی بدنی بیشتر و کاهش در lean body mass را نشان دادند. 2 مطالعه نشان داد که افزایش بیشتری در توده چربی بدن در اثر استفاده از ضد بارداری داخل رحمی هورمونی در مقایسه با افرادی که از هورمون استفاده نکرده بودند، پیدا شده بود. یک مطالعه هم تغییرات مشابهی را هنگام استفاده از قرص‌های حاوی پروستین تنها نشان داد. هر دو مطالعه کاهش بیشتری در lean body mass در اثر استفاده از POC نشان دادند.
ما شواهد کمی از افزایش وزن بدلیل استفاده از POCها پیدا کردیم. میانگین افزایش وزن در 6 تا 12 ماه کمتر از 2 کیلوگرم (4.4 lb) در بسیاری از مطالعات بود. گروه‌هایی که از روش‌های دیگر کنترل تولد استفاده کرده بودند هم همین قدر افزایش وزن را نشان می‌دادند. یک مشاوره خوب در مورد افزایش وزن معمول، ممکن است به زنان کمک کند تا بتوانند به استفاده از روش‌های کنترل موالید ادامه دهند.
- ناشر: Wiley-Blackwell
- گروه ویراستاری: Cochrane Fertility Regulation Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/5/14 | انتشار: 1395/6/7
