ترمور اولیه (ET) یکی از شایع‌ترین اختلالات حرکتی است. درمان در درجه اول براساس عوامل دارویی بنا می‌شود. گرچه پریمیدون (primidone) و پروپرانولول (propranolol) در درمان بالینی به‌خوبی جا افتاده‌اند، می‌توانند در 25% تا 55% از بیماران از نظر بالینی ناکارآمد باشند و در درصد زیادی از این افراد می‌توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند. به همین دلیل، یافتن گزینه‌های درمانی دیگر برای ET ممکن است ارزش زیادی داشته باشد. زونی‌سامید به عنوان یک عامل بالقوه مفید برای درمان ET پیشنهاد شده، اما در مورد اثر و ایمنی آن عدم قطعیت وجود دارد.

ارزیابی تاثیر زونی‌سامید بر توانایی‌های عملکردی و پروفایل ایمنی آن در بزرگسالان مبتلا به ترمور اولیه (ET).

ما یک جست‌وجوی نظام‌مند، بدون محدودیت در زبان برای شناسایی تمام کارآزمایی‌های مرتبط انجام دادیم. ما CENTRAL ،MEDLINE ،Embase ،NICE ،ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت (ICTRP) را تا ژانویه 2017 جست‌وجو کردیم. ما BIOSIS Citation Index (2000 تا ژانویه 2017) را برای مجموعه مقالات کنفرانس‌ها جست‌وجو کردیم. ما منابع علمی قدیمی را به صورت دستی جست‌وجو کردیم و لیست منابع مطالعات و مرورهای شناسایی شده را مورد بررسی قرار دادیم.

ما تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده(RCT) در مورد مقایسه زونی‌سامید با پلاسبو یا هر درمان دیگری را در این بررسی گنجاندیم. ما مطالعاتی را در بررسی گنجاندیم که در آن‌ها تشخیص ET با معیارهای تشخیصی معتبر و پذیرفته شده تعیین شده بود. ما مطالعات انجام شده را در بیمارانی که مبتلا به فرم‌های ثانویه ترمور بودند یا فقط پارامترهای نوروفیزیولوژیکال را برای ارزیابی نتایج گزارش داده بودند، حذف کردیم.

دو نویسنده این مطالعه به‌طور مستقل داده‌ها را جمع‌آوری و اطلاعات را با استفاده از فرم جمع‌آوری داده‌ها استخراج کردند. ما ریسک سوگیری را ارزیابی و کیفیت شواهد را تعیین کردیم. ما از روش‌های واریانس معکوس برای پیامدهای مداوم و مقیاس‌های اندازه‌گیری استفاده کردیم. ما تفاوت‌های بین گروه‌های درمان را به عنوان میانگین اختلاف مقایسه کردیم. ما نتایج حاصل از پیامدهای دوگانه را با استفاده از روش مانتل - هنزل تجمیع کرده و تفاوت خطر را برای مقایسه گروه‌های درمان تعیین کردیم. ما از نرم‌افزار Review Manager 5 برای مدیریت داده‌ها و تجزیه و تحلیل استفاده کردیم.

ما فقط یک مطالعه واجد شرایط را برای این بررسی (20 شرکت کننده) در نظر گرفتیم. ارزیابی خطر سوگیری در اکثر حوزه‌ها نامشخص یا پائین بود. عوارض جانبی فقط در شرکت‌کنندگان بازوی زونی‌سامید گزارش شده بود، که ممکن است نشانگر این باشد که آن‌ها از قرار گرفتن خود در گروه درمان آگاه باشند. ما در مورد تاثیرات زونی‌سامید بر عملکرد موتور (میانگین تفاوت (MD): 0.00 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.51 - تا 1.51؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و ناتوانی‌های عملکردی (MD:  - 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 - تا 0.63؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) در مقایسه با دارونما، مطمئن نیستیم. سه نفر از اعضای گروه زونی‌سامید (30%) و دو شرکت کننده از گروه پلاسبو (20%) درمان را متوقف کردند و به هر دلیلی از مطالعه خارج شدند (شواهد با کیفیت بسیار پائین)، با این وجود افزایش خطر کنارکشیدن از مطالعه در گروه زونی‌سامید از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (تفاوت خطر (RD): 0.1؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.28 - تا 0.48). شش نفر از اعضای بازوی زونی‌سامید (%60) و هیچ‌یک از شرکت کنندگان در بازوی پلاسبو (%0) دچار عوارض جانبی (AE) نشدند، (RD: 0.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.28 تا 0.92؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). شایع‌ترین عوارض جانبی، که با درمان زونی‌سامید تجربه شده بود، سردرد، تهوع، خستگی، خواب‌آلودگی و اسهال بودند. کیفیت زندگی در مطالعه مورد بررسی قرار نگرفته بود.

بر اساس داده‌های در دسترس، در حال حاضر شواهد ناکافی برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی درمان زونی‌سامید برای ET وجود دارد.