جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Laureen M Lopez, Alissa Bernholc, Mario Chen, Thomas W Grey, Conrad Otterness, Carolyn Westhoff, et al . Hormonal contraceptives for contraception in overweight or obese women. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1088-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1088-fa.html
Laureen M Lopez* 
, Alissa Bernholc , Mario Chen , Thomas W Grey , Conrad Otterness , Carolyn Westhoff , Alison Edelman , Frans M Helmerhorst
, Alissa Bernholc , Mario Chen , Thomas W Grey , Conrad Otterness , Carolyn Westhoff , Alison Edelman , Frans M Helmerhorst
پیشینه
چاقی در سراسر جهان به سطوح اپیدمیک رسیده است. اثربخشی ضد بارداری‌های هورمونی ممکن است با تغییرات متابولیک در چاقی یا توده بدنی یا چربی بدنی بیشتر مرتبط باشد. ضد بارداری‌های هورمونی شامل ضد بارداری‌های خوراکی (OC)، تزریقی‌ها، ایمپلنت‌ها، ضدبارداری‌های هورمونی داخل‌رحمی (IUC)، پچ ترانس‌درمال و حلقه واژینال هستند. با توجه به شیوع اضافه‌وزن و چاقی، تأثیر هرگونه تغییر در اثربخشی ضد بارداری‌ها می‌تواند با اهمیت باشد.
اهداف
ارزیابی اثربخشی ضد بارداری‌های هورمونی برای پیشگیری از بارداری در زنانی که دارای اضافه‌وزن یا چاقی هستند، در مقابل زنانی که شاخص توده بدنی (BMI) یا وزن کمتر دارند.
روش های جستجو
ما تا 4 آگوست 2016 مطالعات را در PubMed (MEDLINE) ،CENTRAL ،POPLINE ،Web of Science ،ClinicalTrials.gov و ICTRP جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع مقالات مرتبط را برای شناسایی مطالعات دیگر بررسی کردیم. برای مرور اولیه، به محققان نامه‌نگاری کردیم تا مطالعات منتشرشده یا منتشرنشده اضافی را بیابیم.
معیارهای انتخاب
تمام طراحی‌های مطالعه واجد شرایط بودند. مطالعه می‌توانست هر نوعی از ضد بارداری‌های هورمونی را ارزیابی کرده باشد. گزارش‌ها باید شامل اطلاعاتی درباره استفاده از شیوه‌های ضد بارداری مشخص می‌بودند. پیامد اولیه، بارداری بود. زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق، به‌وسیله تحلیل حد (cut off) برای وزن یا BMI (kg/m2) مشخص شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مروری به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج کردند. یک نفر داده‌ها را وارد RevMan کرده و دیگری دقت آن‌ها را بررسی کرد. مقایسه‌های اصلی میان زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق و زنان با وزن یا BMI کمتر بود. ما کیفیت شواهد را با به‌کارگیری مقیاس ارزیابی کیفیت نیوکاسل-اتاوا، ارزیابی کردیم. در صورت امکان، نرخ‌های جداول زندگی را وارد کردیم. و وقتی این نتایج، تنها نتایج موجود بودند از نرخ‌های بارداری، خطر نسبی (RR) یا نسبت خطر تطابق‌نیافته (unadjusted) استفاده کردیم. برای پیامدهای دوگانه، نسبت شانس را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
با 8 مطالعه افزوده‌شده در این به‌روزرسانی، 17 مطالعه با مجموع 63813 زن دارای معیارهای انتخاب ما برای ورود به مطالعه بودند. ما بر 12 مطالعه که شواهدی با کیفیت بالا، متوسط یا پائین را ارائه کرده بودند، تمرکز کردیم. اغلب آن‌ها، نشان‌دهنده ریسک بارداری بیشتر در بین زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق نبودند. از 5 مطالعه COC، دو مورد حاکی از ارتباط BMI با بارداری اما از جهات گوناگون بود. خطر بارداری با OC حاوی نوراتیندرون استات و اتینیل استرادیول (EE)، در زنان دارای اضافه‌وزن بالاتر بود؛ به عنوان مثال BMI ≥ 25 در برابر BMI < 25 (خطر نسبی گزارش‌شده(RR): 2.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 6.13). در مقابل، یک کارآزمایی که از OC دارای لوونورژسترول و EE استفاده کرده بود، حاکی از شاخص پرل (Pearl) 0 (صفر) برای زنان چاق (BMI ≥ 30) در برابر 5.59 برای زنان غیرچاق (BMI < 30) بود. کارآزمایی مشابهی، پچ ترانس‌درمال حاوی لوونورژسترول و EE را آزمایش کرده بود. زنان چاق در زیرگروه «سازگار با درمان» در گروه پچ، شاخص پرل بیشتری نسبت به زنان غیرچاق داشتند (4.63 در مقابل 2.15). از پنج مطالعه ایمپلنت، دو مورد که ایمپلنت شش-کپسولی لوونورژسترول را بررسی کردند، بیانگر تفاوت‌هایی در بارداری بر اساس وزن بودند. یک مطالعه نشان داد که وزن بالاتر با نرخ بارداری بیشتر در ترکیب سال‌های 6 و 7 مرتبط است (P گزارش‌شده < 0.05). در مطالعه دیگر، میزان بارداری در سال 5 تنها در گروه‌های با وزن کمتر تفاوت داشت (P گزارش‌شده < 0.01) و دربرگیرنده زنان با وزن 70 کیلو یا بیشتر نبود.
تحلیل داده‌های حاصل از سایر روش‌های پیشگیری از بارداری، حاکی از عدم ارتباط بارداری با اضافه‌وزن یا چاقی بود. آن‌ها شامل دپو مدروکسی پروژسترون (زیرجلدی)، لوونورژسترول IUC، ایمپلنت لوونورژسترول دو-میله‌ای (the two-rod) و ایمپلنت اتونوژسترل بودند.
تحلیل داده‌های حاصل از سایر روش‌های پیشگیری از بارداری، حاکی از عدم ارتباط بارداری با اضافه‌وزن یا چاقی بود. آن‌ها شامل دپو مدروکسی پروژسترون (زیرجلدی)، لوونورژسترول IUC، ایمپلنت لوونورژسترول دو-میله‌ای (the two-rod) و ایمپلنت اتونوژسترل بودند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
به‌طور کلی این شواهد نشان‌دهنده رابطه میان BMI یا وزن بیشتر و اثربخشی ضد بارداری‌های هورمونی نبود. با این حال، ما مطالعات اندکی برای اکثر شیوه‌های پیشگیری از بارداری یافتیم. مطالعاتی که از BMI به‌جای وزن به‌تنهایی استفاده کرده بودند، اطلاعاتی درباره ارتباط ترکیب بدن با کارایی ضدبارداری‌ها فراهم کردند. روش‌های ضدبارداری که در این مطالعه بررسی شدند، بر طبق رژیم‌های توصیه‌شده در میان مؤثرترین‌ها قرار داشتند.
ما کیفیت کلی این شواهد را برای اهداف این بررسی، پائین در نظر گرفتیم. گزارش‌های جدیدتر، شواهدی با کیفیت متفاوت ارائه کرده بودند؛ در شرایطی که کیفیت مطالعات قدیمی‌تر، عمدتاً پائین بود. کیفیت بسیاری از کارآزمایی‌ها برای هدف اصلی‌شان، نسبت به مقایسه‌های غیر تصادفی این بررسی بالاتر بود. محققان باید سازگاری برای اختلاط احتمالی مرتبط با BMI یا اثربخشی ضدبارداری را در نظر داشته باشند. مطالعات تازه‌تر، شامل نسبت بزرگتری از زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق بود که به ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی ضدبارداری‌های هورمونی در این گروه‌ها کمک می‌کند.
ما کیفیت کلی این شواهد را برای اهداف این بررسی، پائین در نظر گرفتیم. گزارش‌های جدیدتر، شواهدی با کیفیت متفاوت ارائه کرده بودند؛ در شرایطی که کیفیت مطالعات قدیمی‌تر، عمدتاً پائین بود. کیفیت بسیاری از کارآزمایی‌ها برای هدف اصلی‌شان، نسبت به مقایسه‌های غیر تصادفی این بررسی بالاتر بود. محققان باید سازگاری برای اختلاط احتمالی مرتبط با BMI یا اثربخشی ضدبارداری را در نظر داشته باشند. مطالعات تازه‌تر، شامل نسبت بزرگتری از زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق بود که به ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی ضدبارداری‌های هورمونی در این گروه‌ها کمک می‌کند.
خلاصه به زبان ساده
هورمون‌ها به‌منظور جلوگیری از بارداری در زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق
اضافه‌وزن بدن به یک معضل سلامت در سرتاسر جهان بدل شده است. ابتلا به اضافه‌وزن یا چاقی می‌تواند چگونگی عملکرد شیوه‌های کنترل موالید برای جلوگیری از بارداری را تحت تأثیر قرار دهد. روش‌های کنترل زاد و ولد هورمونی عبارت‌اند از قرص‌ها، پچ پوستی، حلقه واژینال، ایمپلنت‌ها، تزریقی‌ها و وسایل داخل‌رحمی پیشگیری از بارداری هورمونی (IUC).
ما تا 4 آگوست 2016، به‌دنبال مطالعات مربوط به روش‌های کنترل زاد و ولد هورمونی در میان زنانی که دارای اضافه‌وزن یا چاقی هستند، جست‌وجوی رایانه‌ای انجام دادیم. ما مطالعاتی را بررسی کردیم که زنان دچار اضافه‌وزن یا چاقی را با زنان دارای وزن یا شاخص توده بدنی (BMI) طبیعی مقایسه کرده بودند. فرمول BMI،
وزن (kg) / قد 2(m) است. ما مطالعات با همه طراحی‌ها را برگزیدیم. برای مرور اصلی، به محققان نامه‌نگاری کردیم تا سایر مطالعاتی را که ممکن است از دست‌داده باشیم، بیابیم.
با 8 مطالعه افزوده‌شده در این به‌روزرسانی، 17 مطالعه با مجموع 63813 زن داشتیم. ما بر 12 مطالعه که نتایجی با کیفیت بالا، متوسط یا پائین را ارائه کرده بودند، تمرکز کردیم. اغلب آن‌ها، نشان‌دهنده ریسک بارداری بیشتر در زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق نبودند. دو مورد از 5 مطالعه‌ای که از قرص‌های پیشگیری از بارداری استفاده کرده بودند، بیانگر تفاوت بین گروه‌های BMI بودند. در یکی از آن‌ها، زنان دارای اضافه‌وزن در معرض خطر بارداری بیشتر قرار داشتند. مطالعه دیگر حاکی از نرخ بارداری کمتر برای زنان چاق در قیاس با زنان غیر چاق بود. مطالعه دوم، یک پچ پوستی جدید را نیز آزمایش کرده بود. زنان چاق در گروه پچ، دارای نرخ بارداری بالاتر بودند. از پنج مطالعه ایمپلنت، دو مورد نشان‌دهنده اختلاف میان گروه‌های وزنی بودند. آن‌ها ایمپلنت‌های شش کپسولی قدیمی‌تر را بررسی کرده بودند. یک مطالعه بیانگر نرخ حاملگی بیشتر در سال‌های ترکیبی 6 و 7، برای زنان دارای وزن 70 کیلو یا بیشتر بود. مطالعه دیگر، تفاوت در سال 5 در بین تنها گروه‌های دارای وزن کمتر را گزارش کرده بود. نتایج سایر شیوه‌های کنترل زاد و ولد، نشان‌دهنده ارتباط اضافه‌وزن یا چاقی با نرخ بارداری نبودند. این شیوه‌ها شامل تزریقی‌ها، IUC هورمونی و ایمپلنت‌های دو-میله‌ای و تک-میله‌ای بودند.
به‌طور کلی این مطالعات حاکی از رابطه‌ای میان BMI یا وزن با تأثیر روش‌های هورمونی نبودند. ما مطالعات اندکی برای اکثر روش‌ها پیدا کردیم. مطالعاتی که از BMI به‌جای وزن استفاده کرده بودند، می‌توانستند نشان دهند که آیا چربی بدن با میزان جلوگیری از بارداری توسط شیوه‌های کنترل موالید ارتباط دارد یا خیر. زمانی که از روش‌هایی که در این مرور مطالعه شدند، بر اساس دستورالعمل‌ها استفاده شده بود، آن‌ها عملکرد بسیار خوبی داشتند. کیفیت کلی مطالعات برای این بررسی، به ویژه در گزارش‌های قدیمی‌تر، پائین بود. با این حال، بسیاری از مطالعات دارای کیفیت بالاتری برای مقصود اصلی خود نسبت به مقایسه‌های این بررسی بودند.
ما تا 4 آگوست 2016، به‌دنبال مطالعات مربوط به روش‌های کنترل زاد و ولد هورمونی در میان زنانی که دارای اضافه‌وزن یا چاقی هستند، جست‌وجوی رایانه‌ای انجام دادیم. ما مطالعاتی را بررسی کردیم که زنان دچار اضافه‌وزن یا چاقی را با زنان دارای وزن یا شاخص توده بدنی (BMI) طبیعی مقایسه کرده بودند. فرمول BMI،
وزن (kg) / قد 2(m) است. ما مطالعات با همه طراحی‌ها را برگزیدیم. برای مرور اصلی، به محققان نامه‌نگاری کردیم تا سایر مطالعاتی را که ممکن است از دست‌داده باشیم، بیابیم.
با 8 مطالعه افزوده‌شده در این به‌روزرسانی، 17 مطالعه با مجموع 63813 زن داشتیم. ما بر 12 مطالعه که نتایجی با کیفیت بالا، متوسط یا پائین را ارائه کرده بودند، تمرکز کردیم. اغلب آن‌ها، نشان‌دهنده ریسک بارداری بیشتر در زنان دارای اضافه‌وزن یا چاق نبودند. دو مورد از 5 مطالعه‌ای که از قرص‌های پیشگیری از بارداری استفاده کرده بودند، بیانگر تفاوت بین گروه‌های BMI بودند. در یکی از آن‌ها، زنان دارای اضافه‌وزن در معرض خطر بارداری بیشتر قرار داشتند. مطالعه دیگر حاکی از نرخ بارداری کمتر برای زنان چاق در قیاس با زنان غیر چاق بود. مطالعه دوم، یک پچ پوستی جدید را نیز آزمایش کرده بود. زنان چاق در گروه پچ، دارای نرخ بارداری بالاتر بودند. از پنج مطالعه ایمپلنت، دو مورد نشان‌دهنده اختلاف میان گروه‌های وزنی بودند. آن‌ها ایمپلنت‌های شش کپسولی قدیمی‌تر را بررسی کرده بودند. یک مطالعه بیانگر نرخ حاملگی بیشتر در سال‌های ترکیبی 6 و 7، برای زنان دارای وزن 70 کیلو یا بیشتر بود. مطالعه دیگر، تفاوت در سال 5 در بین تنها گروه‌های دارای وزن کمتر را گزارش کرده بود. نتایج سایر شیوه‌های کنترل زاد و ولد، نشان‌دهنده ارتباط اضافه‌وزن یا چاقی با نرخ بارداری نبودند. این شیوه‌ها شامل تزریقی‌ها، IUC هورمونی و ایمپلنت‌های دو-میله‌ای و تک-میله‌ای بودند.
به‌طور کلی این مطالعات حاکی از رابطه‌ای میان BMI یا وزن با تأثیر روش‌های هورمونی نبودند. ما مطالعات اندکی برای اکثر روش‌ها پیدا کردیم. مطالعاتی که از BMI به‌جای وزن استفاده کرده بودند، می‌توانستند نشان دهند که آیا چربی بدن با میزان جلوگیری از بارداری توسط شیوه‌های کنترل موالید ارتباط دارد یا خیر. زمانی که از روش‌هایی که در این مرور مطالعه شدند، بر اساس دستورالعمل‌ها استفاده شده بود، آن‌ها عملکرد بسیار خوبی داشتند. کیفیت کلی مطالعات برای این بررسی، به ویژه در گزارش‌های قدیمی‌تر، پائین بود. با این حال، بسیاری از مطالعات دارای کیفیت بالاتری برای مقصود اصلی خود نسبت به مقایسه‌های این بررسی بودند.
- ناشر: Wiley-Blackwell
- گروه ویراستاری: Cochrane Fertility Regulation Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/5/14 | انتشار: 1396/5/27
