پیشینه
راه ارتباطی اورو ـ آنترال (oro-antral) یک حفره غیر طبیعی بین حفره دهان و سینوس فکی است. هنگامی که بهطور خودبهخودی بسته نشود، گشوده باقی میماند و اپیتلیالیزه میشود تا اینکه به یک فیستول اورو ـ آنترال تبدیل شود. روشهای مختلف جراحی و غیر جراحی برای درمان این وضعیت استفاده شده است. روشهای جراحی شامل فلپها، پیوندها و روشهای دیگری مانند کاشت (پیوند) دوباره دندان آسیای سوم است. تکنیکهای غیر جراحی عبارتاند از مواد آلوژنیک وگزنوگرافتها Xenografts.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی مداخلات مختلف برای درمان راههای ارتباطی اورو ـ آنترال و فیستول ایجاد شده در اثر روشهای دندانپزشکی.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای بالینی گروه سلامت دهان درکاکرین (کل پایگاه داده، تا تاریخ 3 جولای 2015)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرینCENTRAL) ، کتابخانه کاکرین، 2015، شماره 6)، MEDLINEاز راه OVID (از 1946 تا 3 جولای 2015)، EMBASE از راه OVID (از 1980 تا 3 جولای 2015)، مرکز ثبت کارآزماییهای بالینی مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (http://clinicaltrials.gov) (کل پایگاه داده، تا 3 جولای 2015) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (http://www.who.int/ictrp/en) (کل پایگاه داده تا تاریخ 3 جولای 2015) را بررسی کردیم. ما همچنین فهرست منابع کارآزماییهای وارد شده و حذف شده را برای هر کارآزمایی تصادفی کنترلشده (RCT) مورد بررسی قرار دادیم.
معیارهای انتخاب
ما RCT هایی را در این مطالعه بررسی کردیم که هر نوع مداخلهای را برای درمان راههای ارتباطی اورو ـ آنترال یا فیستول اورو ـ آنترال ناشی از روشهای دندانپزشکی مورد ارزیابی قرار میداد. ما شبه RCTها و کارآزماییهای متقاطع cross-over را کنار گذاشتیم. مطالعههایی را که در مورد شرکتکنندگان مبتلا به راههای ارتباطی اورو ـ آنترال، فیستول یا هر دو مربوط به روش کالدول لوک (Caldwell-Luc) یا برداشت جراحی تومورها بود، از بررسیها حذف کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مروری بهطور مستقل کارآزماییها را انتخاب کردند. دو نفر از نویسندگان مطالعه خطر سوگیری (risk of bias) کارآزماییها را بررسی و دادهها را مستقلاً استخراج کردند. برای دادههای دوتایی، 95% فاصله اطمینان (CI) و نسبت خطر (RR) را محاسبه کردیم. کیفیت کلی شواهد را با استفاده از روش GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج اصلی
فقط یک مطالعه را در مورد مقایسه دو مداخله جراحی، فلاپ پد چربی دهانی (pedicled buccal fat pad flap) و فلاپ دهانی، برای درمان راههای ارتباطی اورو ـ آنترال وارد این مرور کردیم. این مطالعه شامل 20 شرکت کننده بود. خطر سوگیری نامشخص بود. نتیجه مرتبط که در این کارآزمایی گزارش شد، بسته شدن موفق (کامل) راه ارتباطی اورو ـ آنترال بود. کیفیت شواهد در نتایج اولیه بسیار پائین بود. در این مطالعه شواهدی از اختلاف در بین مداخلهها برای بسته شدن موفق (کامل) راه ارتباطی اورو ـ آنترال (RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.20) یک ماه پس از جراحی مشاهده نشد. همه راههای ارتباطی در دو گروه با موفقیت بسته شدند؛ بنابراین در نتیجه قصور درمان عوارض جانبی وجود نداشت.
ما کارآزماییهایی را مشاهده نکردیم که به ارزیابی هر مداخله دیگری برای درمان راههای ارتباطی اورو ـ آنترال یا فیستول در نتیجه روشهای دندانپزشکی پرداخته باشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
از یک مطالعه کوچک فردی که پد چربی دهانی (pedicled buccal fat pad) و فلاپ دهانی را مقایسه میکرد، شواهد بسیار ضعیفی به دست آمد. این شواهد برای قضاوت در مورد تفاوت در اثربخشی این مداخلات همچون همه راههای ارتباطی اورو ـ آنترال که در این مطالعه زودتر از یک ماه پس از جراحی با موفقیت بسته شدند، کافی بهنظر نمیرسید. برای داشتن اطلاعات کافی برای تصمیمگیری درباره عمل بالینی به RCT های در مقیاس بزرگ و به خوبی طراحی شدهای نیاز داریم که مداخلات مختلف درمانی آن دسته از راههای ارتباطی اورو ـ آنترال و فیستول را بررسی کند؛ که در نتیجۀ روشهای دندانپزشکی ایجاد شدهاند.
خلاصه به زبان ساده
درمان راههای ارتباطی بین حفره دهانی و سینوس فکی ایجاد شده در اثر روشهای دندانپزشکی.
سوال مطالعه مروری
چه شواهدی برای ایمنی و اثرگذاری درمان حفره ایجاد شده بین دهان و سینوس اصلی در نتیجه روشهای دندانپزشکی در دسترس است؟
پیشینه
کف سینوس اصلی در نزدیکی بینی نازک است و دقیقاً بالای ریشههای دندانها در پشت دهان قرار دارد. بعضی وقتها در پی عفونت یا درمان دندانپزشکی، این بافت آسیب میبیند و حفرهها یا کانالهایی بین دهان و سینوس ایجاد میشود. ما آنها را به نام راههای ارتباطی اورو ـ آنترال (OAC) میشناسیم. اگر OAC از سمت چپ باز شود ( که در آن صورت به نام فیستول اورو ـ آنترال (OAF) شناخته میشود)، ممکن است دائمی شود که این امر منجر به عفونتهای دائمی و طولانیمدت سینوس میشود. این شرایط میتواند با روشهای جراحی همچون فلپها، پیوندها و روشهای دیگری، و بدون جراحی با استفاده از ایجاد تغییراتی در روشها و مواد درمان شود. شواهد کمی برای درمانهای بسیار اثربخش و ایمن برای بستن OAC ها و OAF ها وجود دارد و پزشکان معالج این شرایط را نیاز فوری برای درمان شناسایی کردهاند.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
در این مطالعه شواهدی از اختلاف بین مفاهیم PBFPF و BF درباره بسته شدن موفق (کامل) OAC یافت نشد. نتیجه هر دو مداخله کمتر از یک ماه پس از جراحی بسته شدن موفق و کامل بود. این مطالعه هیچ عوارض جانبی ناشی از نارسایی درمان گزارش نکرد. شاید تعمیم دادن این یافتهها امکانپذیر نباشد زیرا به دلیل نامشخص بودن خطر سوگیری و کم بودن تعداد موارد مورد مطالعه در آزمایشهای فردی، کیفیت شواهد بسیار پائین بود.
نتیجهگیری
شواهد موجود در حال حاضر، برای حصول نتایج قابل اعتماد در مورد اثرات مداخلات بهکار رفته برای درمان OAC یا فیستول به روشهای دندانپزشکی، ناکافی است. بهمنظور حصول اطلاعات کافی برای تصمیمهای بالینی به کارآزماییهای نیاز داریم که برای ارزیابی مداخلات مختلف بهتر طراحی شده باشند و نیز نتایجشان دقیقتر گزارش شده باشد.