آسیب غیر نافذ آئورت قفسه سینه (BTAI) که یکی از اورژانس‌های جراحی تهدید کننده زندگی است و سالانه با 8000 مورد مرگ‌و‌میر در ارتباط است، و اغلب به علت آسیب ناشی از افزایش/کاهش سریع شتابی که طی تصادف با وسایل نقلیه موتوری تحمل می‌شود یا ترومای قفسه سینه‌ ناشی از ضربه ایجاد می‌شود. مرگ‌و‌میر پیش از رسیدن به بیمارستان و به دنبال آسیب اولیه در BTAI بالاست، و فقط حدود 10 تا 15 درصد از بیماران در زمان کافی برای رسیدن به بیمارستان زنده می‌مانند. جراحی باز، پس از معرفی موفقیت‌آمیز در سال 1959، به درمان استاندارد برای BTAI تبدیل شد. با این حال، با پیشرفت فن‌آوری، ترمیم اندوواسکولار قفسه سینه (TEVAR) یک گزینه جایگزین برای درمان BTAI ارائه کرده ‌است. TEVAR یک رویکرد جراحی کمتر تهاجمی، برای مدیریت چنین بیمارانی است که از قبل در شرایط بحرانی به سر می‌برند. بسیاری از گزارش‌ها پیامد‌های مطلوب اولیه را توصیف کرده‌اند.
ترمیم اندوواسکولار قفسه سینه ممکن است نسبت به ترمیم باز، درمان ارجحی برای BTAI به نظر برسد. با این حال، نتایج بلندمدت و اثربخشی آن ناشناخته مانده ‌است. هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (RCT) شواهدی برای حمایت از کاربرد روش اندوواسکولار در مقابل ترمیم باز در درمان BTAI ارائه نکرده ‌است. این مطالعه مروری با هدف رسیدگی به این موضوع انجام شده است.

تعیین اینکه آیا استفاده از TEVAR برای درمان BTAI در مقایسه با جراحی باز مرسوم، با کاهش مرگ‌ومیر و موربیدیتی همراه است یا خیر.

هماهنگ‌کننده جستجوی کارآزمایی‌های گروه عروق در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 7؛ 2015) و پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی را برای جزئیات مطالعات در حال انجام و چاپ نشده جست‌وجو کرد.

ما همه مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) منتشر شده و منتشر نشده‌ای را که در آن TEVAR و جراحی باز در درمان BTAI مقایسه شده بودند، در نظر گرفتیم.

دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل تمام RCT‌های شناسایی شده را توسط هماهنگ‌کننده جستجوی کارآزمایی‌ها بررسی کردند.

ما هیچ RCT که معیارهای ورود به مطالعه داشته ‌باشد، نیافتیم.

ما هیچ RCT نیافتیم که با این هدف انجام شده باشد که، آیا استفاده از TEVAR برای درمان BTAI در مقایسه با ترمیم باز مرسوم با کاهش مرگ‌ومیر و موربیدیتی همراه است یا خیر. از این رو، قادر به ارائه هیچ گونه شواهدی برای راهنمایی درباره گزینه درمانی برای این بیماری کشنده نیستیم. با توجه به تاریخ طبیعی این بیماری، انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده به منظور روشن کردن روش بهینه مدیریت BTAI، بسیار چالش‌برانگیز خواهد بود. علی‌رغم فقدان شواهد حاصل از RCT، پزشکان بر اساس متاآنالیز (Bias) و سری‌های بالینی بزرگ با درمان اندوواسکولار BTAI در حال حرکت رو به جلو هستند.