عفونت حاد مجاری تنفسی فوقانی (URTI ؛Acute upper respiratory tract infections) غالبا در شرایط مراقبتهای اولیه، مدیریت میشود. اگرچه بسیاری از این عفونتها ویروسی هستند، و در نتیجه مشکل روزافزون مقاومت آنتیبیوتیکی وجود دارد، با این حال آنتیبیوتیکها هنوز برای URTI تجویز میشوند. اطلاعات نوشتاری برای بیماران ممکن است روشی ساده برای کاهش استفاده از آنتیبیوتیک در URTI حاد باشد.
ارزیابی اطلاعات نوشتاری برای بیماران (یا والدین کودکان بیمار) در کاهش استفاده از آنتیبیوتیک برای URTIهای حاد در مراقبتهای اولیه.
ما پایگاههای اطلاعاتی زیر را تا جولای 2016 جستوجو کردیم: CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ LILACS؛ Web of Science؛ clinical trials.gov و مرکز ثبت کارآزماییهای سازمان جهانی بهداشت (WHO). ما هیچ محدودیت زبانی و انتشاراتی را قائل نشدیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) را انتخاب کردیم که شامل بیماران (یا والدین کودکان بیمار) مبتلا به URTIهای حاد بود. در این کارآزماییها اطلاعات نوشتاری برای بیماران با هیچ نوع اطلاعاتی مقایسه شده بود. اطلاعات نوشتاری برای بیماران بلافاصله قبل از تجویز یا طی تجویز به بیماران داده شده بود. RCTها برای انتخاب شدن، نیاز بود پیامدهای اولیه مورد نظر ما را سنجیده باشند.
دو نویسنده مطالعه مروری، مطالعات را غربال کردند. آنها دادهها را استخراج و کیفیت مطالعات را ارزیابی کردند. ما نتوانستیم مطالعات انتخابشده را متاآنالیز (meta-analysis) کنیم. دلیل آن، ناهمگونی آماری و روششناسی معنادار بود. بنابراین دادهها را بهصورت روایتی (narratively) خلاصه کردیم.
دو RCT معیارهای انتخاب ما را برآورده ساختند. این دو کارآزمایی شامل 827 شرکتکننده بود. هر دو کارآزمایی شامل کودکان مبتلا به URTIهای حاد بود (بزرگسالان در این دو کارآزمایی شرکت نداشتند): 558 کودک از 61 کلینیک عمومی در انگلستان و ولز؛ و 269 پزشک مراقبت اولیه که دادههای بهدست آمده را از 33792 مشاوره دکتر - بیمار در کنتاکی آمریکا فراهم کرده بودند. مطالعه انجامشده در انگلستان بهدلیل فقدان کورسازی در خطر بالای سوگیری (Bias) قرار داشت. مطالعه تصادفیسازی و خوشهای انجامشده در آمریکا نیز بهدلیل اینکه روشهای اختصاصدادن شرکتکنندگان درگروه درمانی واضح نبود و همچنین بهعلت وجود شواهدی از عدم تعادل پایه (baseline imbalance) در خطر بالای سوگیری بود.
در هر دو مطالعه، پزشکان اطلاعات نوشتاری را به والدین کودکان بیمار طی مشاوره در مراقبت اولیه تحویل دادند. یک پزشک عمومی آموزشدیده (GP) یک کتابچهی 8 صفحهای را به والدین آموزش میدهد. پزشک عمومی دیگر یک کارآزمایی فاکتوریال (factorial trial) (کارآزماییهایی که دو گروه مقایسه همزمان هدایت میشوند) را با دو گروه مقایسهای انجام میداد (این دو گروه مقایسهای عبارتند از: 1) مقایسه میان اطلاعات نوشتاری و مراقبت معمول و 2) اطلاعات نوشتاری با بازخورد (فیدبک) آنچه تجویز شده برای پزشکان در مقایسه با فیدبک آنچه تجویزشده به تنهایی). پزشکان در گروه اطلاعات نوشتاری، 25 کپی از یک پمفلت دو صفحهای را با اسپانسر دولتی دریافت کردند تا میان والدین توزیع کنند.
در مقایسه اطلاعات نوشتاری با مراقبت معمول، ما با کیفیت شواهد متوسط دریافتیم (یک مطالعه) که اطلاعات نوشتاری به طور معناداری تعداد آنتیبیوتیک مصرفشده را توسط والدین کاهش میدهد (RR: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 0.80؛ کاهش خطر مطلق (ARR): %20 (%22 در مقابل 42%)) و همچنین اثر معناداری بر میزان مشاوره مجدد (RR: 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.32) یا رضایت والدین با مشاوره نداشت (RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.03). شواهد با کیفیت پائین در دو مطالعه نشان میدهند که اطلاعات نوشتاری همچنین آنتیبیوتیک تجویز شده توسط پزشکان را کاهش میدهد (RR: 0.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): ARR: 21%: (20% در مقابل 41%)؛ RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 0.86؛ ARR: %9؛ (45% در مقابل 54%)). در هیچ یک از مطالعات بهبود نشانهها، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک در URTIهای حاد، یا عوارض برای این مقایسه سنجیده نشده بود.
در گروه مقایسهای «فیدبک تجویزشده» ما شواهد با کیفیت پاsینی یافتیم که بر این نکته دلالت داشت: اطلاعات نوشتاری به همراه فیدبک آنچه تجویزشده، بهطور معناداری تعداد آنتیبیوتیکهای تجویزشده را توسط پزشکان افزایش میدهد (RR: 1.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.09 تا 1.17؛ افزایش خطر مطلق 6% (50% در مقابل 44%)). در هیچ یک از مطالعات میزان مشاوره مجدد، بهبود نشانهها، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک در URTIهای حاد، رضایت والدین از مشاوره یا عوارض برای این مقایسه سنجیده نشده بود.
در مقایسه اطلاعات نوشتاری با مراقبت معمول، شواهد با کیفیت متوسط از یک مطالعه نشان میدهد که ارائه اطلاعات نوشتاری به والدین کودکان مبتلا به URTIهای حاد در مراقبت اولیه توسط GPهای آموزشدیده، باعث کاهش مقدار آنتیبیوتیک مصرفشده توسط والدین میشود و هیچ تاثیر منفی بر میزان مشاوره مجدد یا رضایت والدین با مشاوره ندارد. شواهد با کیفیت پائین از دو مطالعه نشان میدهد که در گروه مقایسهای با مراقبت معمول، GPها آنتیبیوتیک کمتری برای URTIهای حاد تجویز میکنند، اما وقتی اطلاعات نوشتاری همراه با فیدبک تجویزی ارائه میشود (در مقایسه با فیدبک تجویزی به تنهایی)، آنها آنتیبیوتیک بیشتری تجویز میکنند. شواهدی مبنی بر بهبود نشانههای بیمار، دانش بیمار درباره آنتیبیوتیکها در URTIهای حاد یا فراوانی عوارض وجود ندارد.
مطالعات بیشتر برای پر کردن خلاهای موجود در میان شواهد لازم است. این مطالعات باید اطلاعات نوشتاری را در قالبهای متفاوت (مانند قالب الکترونیک) برای مصرف آنتیبیوتیک در بزرگسالان مبتلا به URTIهای حاد در موقعیتهای کمدرآمد و پردرآمد بدون وجود پزشکان آموزشدیده مورد آزمون قرار دهند. طراحی مطالعات بعدی باید بهنحوی باشد که کور بودن ارزیابان پیامدها تضمین شود. هدف مطالعات باید شامل سنجش اثر اطلاعات نوشتاری بر مقدر مصرف آنتیبیوتیک توسط بیماران و تاثیر آن بر تجویز پزشکان، رضایت بیماران، مشاوره مجدد، دانش بیماران درباره آنتیبیوتیک، بهبود نشانهها و عوارض جانبی باشد.