پنج کارآزمایی شامل 962 شرکتکننده در این مرور وارد شدند. تمام کارآزماییها دارای مدت زمان نسبتا کوتاهی بودند (< 16 هفته). با توجه به ناهمگونی اتیولوژی هیپرتانسیون ریوی در شرکتکنندگان، بهترین نوع تجزیهوتحلیل دادهها به صورت زیر‐گروه برای هیپرتانسیون ریوی در نظر گرفته شدند.
تجزیهوتحلیلهای کلی به دست آمده نشان میدهند که در مسافت طی شده در شش دقیقه (6MWD) در فاصله 30.13 متر، تفاوت میانگین (MD) افزایش مییابد (95% CI؛ 5.29 تا 54.96؛ 659 شرکتکننده؛ 3 مطالعه). در تجزیهوتحلیل زیر‐گروه، برای هیپرتانسیون شریان ریوی (pulmonary arterial hypertension; PAH) به هیچ تاثیری اشاره نشد (6MWD؛ MD: 11.91 متر؛ 95% CI؛ 44.92‐ تا 68.75؛ 398 شرکتکننده؛ 2 مطالعه) و تحریک کنندههای sGC در هیپرتانسیون ریوی ترومبوآمبولی مزمن (chronic thromboembolic pulmonary hypertension; CTEPH)؛ 6MWD را با MD معادل 45 متر بهبود بخشید (95% CI؛ 23.87 تا 66.13؛ 261 شرکتکننده؛ 1 مطالعه). دادههای مربوط به بیماری سمت چپ قلب مرتبط با PH برای تجمیع در دسترس نبودند. نکته مهم زمانی بود که شرکتکنندگان دریافت کننده مهار کنندههای فسفودیاستراز (phosphodiesterase) از مطالعه حذف شدند، تحریک کنندههای sGC باعث افزایش 6MWD با MD معادل 36 متر در PAH شدند. پیامد اولیه دوم، مورتالیتی، هیچ تغییری در تجزیهوتحلیلهای تجمعی به دست آمده در برابر دارونما (placebo) نشان نداد (نسبت شانس پتو (OR): 0.57؛ 95% CI؛ 0.18 تا 1.80).
پیامدهای ثانویه تجمعی شامل افزایش کلاس عملکردی سازمان جهانی بهداشت (WHO)؛ (OR: 1.53؛ 95% CI؛ 0.87 تا 2.72؛ 858 شرکتکننده؛ 4 مطالعه)، عدم تاثیر بر وخامت بالینی (OR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.17 تا 1.14؛ 842 شرکتکننده؛ 3 مطالعه) و کاهشی در میانگین فشار شریان ریوی (MD: ‐2.77 میلیمتر جیوه؛ 95% CI؛ 4.96‐ تا 0.58‐؛ 744 شرکتکننده؛ 5 مطالعه) بود. در تجزیهوتحلیلهای تجمعی به دست آمده، تفاوت معنیداری در حوادث جانبی جدی وجود نداشت (OR: 1.12؛ 95% CI؛ 0.66 تا 1.90؛ 818 شرکتکننده؛ 5 مطالعه) یا زمانی که در PAH تجزیهوتحلیل شد (MD: ‐3.50؛ 95% CI؛ 5.54‐ تا 1.46‐؛ 344 شرکتکننده؛ 1 مطالعه)، بیماریهای سمت چپ قلب با زیر‐گروهها (OR: 1.56؛ 95% CI؛ 0.78 تا 3.13؛ 159 شرکتکننده؛ 2 مطالعه) یا زیر‐گروههای CTEPH (OR: 1.29؛ 95% CI؛ 0.65 تا 2.56؛ 261 شرکتکننده؛ 1 مطالعه) همراه بود.
مهم است که با در نظر گرفتن نتایج مربوط به PAH درباره فردی که مهار کننده فسفودیاستراز تیپ پنج دریافت نکرده، از یک کنترا‐اندیکاسیون (contra‐indication) برای تحریک کننده sGC استفاده شود. همچنین باید توجه داشت که نتایج CTEPH، فقط برای CTEPH غیر‐قابل جراحی یا عود کننده، قابل اجرا هستند.
شواهد با توجه به سیستم نمرهدهی درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی شدند. یک پیامد با کیفیت بالا در نظر گرفته شد، دو پیامد در حد متوسط، و هشت پیامد دارای کیفیت پائین یا بسیار پائین بودند، به این معنی که برای بسیاری از پیامدها، تاثیر واقعی میتوانست به میزان قابل ملاحظهای متفاوت از تخمین ما باشد. تنها نگرانی جزئی، در مورد خطر سوگیری (bias) در این کارآزماییها، بزرگ بودن تمام RCTها برای پیگیری پروتکل اصلی بود. بیشتر کارآزماییها از آنالیز قصد درمان (intention‐to‐treat) استفاده کردند.