زمانبندی جراحی برای تنگی شریان کاروتید که بهتازگی علامتدار شده، همچنان بحثبرانگیز باقی مانده است. خونرسانی مجدد مغزی زودهنگام ممکن است از یک عود ایسکمیک ناتوانکننده یا کشنده جلوگیری کند؛ اما ممکن است خطر تغییرات هموراژیک یا جابهجا شدن یک لخته را افزایش دهد. این بررسی، شواهد تصادفیسازی و کنترلشدهای را ارزیابی کرده که اهمیت افزایش خطر عارضههای راجعه را در برابر بالا رفتن مزیت مداخله سریعتر، سنجیده بودند.
ارزیابی خطرات و مزایای انجام خونرسانی مغزی بسیار سریع (در عرض دو روز) در مقایسه با درمان تأخیری (بعد از دو روز) برای افراد مبتلا به تنگی شریان کاروتید تازه علامتدار شده.
ما مرکز ثبت کارآزماییهای گروه استروک در کاکرین (Cochrane Stroke Group)؛ را در ژانویه 2016؛ پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ کتابخانه کاکرین؛ (The Cochrane Library)؛ شماره 1؛ 2016)، MEDLINE (از 1948 تا 26 ژانویه 2016)؛ EMBASE (از 1974 تا 26 ژانویه 2016)؛ LILACS (از 1982 تا 26 ژانویه 2016)؛ و مراکز ثبت کارآزماییها (از آغاز تا 26 ژانویه 2016) را جستوجو کردیم. ما همچنین در مجموعه مقالات کنفرانسها و ژورنالها و فهرست منابع جستوجو انجام دادیم. هیچ محدودیت زبانی وجود نداشت. ما با همکاران و شرکتهای داروسازی برای شناسایی مطالعات بیشتر و کارآزماییهای منتشرنشده تماس گرفتیم.
همه کارآزماییهای کامل و حقیقتاً تصادفیسازی شدهای که خونرسانی مغزی بسیار سریع (در عرض دو روز) را با درمان تأخیری (بعد از دو روز) برای افراد مبتلا به تنگی شریان کاروتید تازه علامتدار شده، مقایسه کرده بودند.
ما بهطور مستقل کارآزماییها را براساس معیار ذکرشده برای ورود به مطالعه انتخاب کرده، خطر سوگیری (Bias) را برای هر کارآزمایی، ارزیابی و استخراج دادهها را به انجام رساندیم. ما از استراتژی تجزیه و تحلیل به قصد درمان (intention-to-treat) استفاده کردیم.
ما یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) شامل 40 شرکتکننده را انتخاب کرده و زمانبندی جراحی را برای افراد مبتلا به تنگی شریان کاروتید تازه علامتدار شده بررسی کردیم. در این مطالعه، جراحی بسیار سریع با جراحی انجامشده پس از 14 روز از آخرین عارضه علامتدار، مقایسه شده بود. کیفیت کلی این شواهد، به علت تعداد کم شرکتکنندگان از فقط یک کارآزمایی و نبود دادههای پیامد، بسیار پائین بود. ما هیچ اختلاف معناداری میان اثرات جراحی بسیار سریع یا تأخیری در کاهش خطر ترکیبی سکته مغزی و مرگومیر طی 30 روز پس از جراحی (نسبت شانس (OR): 3.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 29.23؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا خطر ترکیبی مرگومیر و سکته مغزیبعد از عمل (OR: 0.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 1.58؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) نیافتیم. تا امروز هیچ نتیجهای برای تأیید زمانبندی مطلوب برای جراحی در دسترس نیست.
در حال حاضر شواهدی با کیفیت بالا برای پشتیبانی از خونرسانی مجدد مغزی بسیار سریع یا تأخیری بعد از یک سکته مغزی ایسکمیک تازه وجود ندارد. بنابراین کارآزماییهای تصادفیسازی بیشتری برای مشخص کردن اینکه کدام بیماران باید تحت عمل خونرسانی بسیار فوری قرار بگیرند، موردنیاز هستند. مطالعات آینده باید شرکتکنندگان را براساس گروه سنی، جنسیت، مرحله ایسکمی و درجه تنگی طبقهبندی کنند. اکنون یک RCT در حال انجام است که زمانبندی خونرسانی مجدد مغزی را بررسی میکند.