موضوع چیست؟
قرارگرفتن مادر و نوزاد کنار هم (هماتاقی) یا جدایی آنها پس از تولد روشهای مرسومی هستند که در بسیاری از فرهنگها دیده میشود. در اوایل قرن 20 که بیمارستانها در کشورهای صنعتی مرکز زایمان شدند، روش مراقبت جداگانه به کار گرفته شد. نوزادان جدا از مادر در اتاقی دیگر در بیمارستان مراقبت شده و فقط برای شیردهی پیش مادر آورده میشدند. از روش هماتاقی مادر‐نوزاد کمتر استفاده شد. نزدیکی مادر‐نوزاد در دوره پس از زایمان ممکن است مستقیما اثر متقابل (interaction) مادر‐نوزاد را تحت تاثیر قرار داده و روی طول دوره شیردهی اثرگذار باشد.
چرا این موضوع اهمیت دارد؟
جدا کردن نوزادان از مادرانشان پس از تولد ممکن است دفعات شیردهی را کاهش داده و از اینرو، میزان شیری را که مادر تولید میکند نیز کم کند. درحالی که بودن نوزاد کنار مادر طی بستری در بیمارستان باعث مکیدن بیشتر سینه مادر و ایجاد نزدیکی و پیوند مادر و نوزاد میشود. مراقبت جداگانه ممکن است باعث استراحت بیشتر مادر و کاهش استرس، در نتیجه بهبود تولید شیر شود. در حال حاضر، از زمان ظهور ابتکار Hospital Initiative WHO/UNICEF Baby Friendly در سال 1991، بسیاری از بیمارستانها مادر و کودک را در یک اتاق قرار میدهند. هدف این مرور سیستماتیک، گردآوری کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای بود که بررسی کردند هماتاقی مادر‐نوزاد یا مراقبت جداگانه پس از تولد، طول دوره شیردهی انحصاری را، وقتی که مادر به منزل برمیگردد، بیشتر میکند یا خیر.
ما چه شواهدی را یافتیم؟
آخرین جستوجو در 30 می 2016 انجام شد. هیچ مطالعه جدیدی به دست نیامد. فقط یک مطالعه در این مرور وارد شد.
یک کارآزمایی (با 176 زن) آنالیز شد و از آن دادههایی در مورد نرخ شیردهی انحصاری در زمان ترخیص از بیمارستان به دست آمد. شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که نگهداشتن مادر و نوزاد در یک اتاق پس از تولد تا زمان ترخیص از بیمارستان، نرخ شیردهی انحصاری را در روز چهارم پس از تولد افزایش میدهد. هیچ تفاوتی بین گروهها در نسبتی از نوزادان تغذیه شده با شیر مادر در شش ماهگی وجود نداشت.
این شواهد به چه معناست؟
شواهد کمی را برای حمایت یا رد روش هماتاقی مادر‐نوزاد پس از تولد پیدا کردیم. به انجام یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده نیاز است که همه پیامدهای مهم را شامل طول دوره شیردهی گزارش کند.