پیشینه
افرادی که دچار دیسترس هذیانها و توهمات هستند، اغلب ممکن است آشفته و پرخاشگر شوند. داروی آنتیسایکوتیک هالوپریدول (haloperidol)، علیرغم اینکه ممکن است منجر به عوارض جانبی جدی مانند تهوع، استفراغ، سرگیجه، بیقراری و اسپاسم عضلات شود، به طور گستردهای برای درمان اسکیزوفرنی و پرخاشگری ناشی از سایکوز استفاده میشود.
ویژگیهای مطالعه
گروه اسکیزوفرنی در کاکرین یک جستوجوی الکترونیکی را برای یافتن کارآزماییهای بالینی شامل استفاده از هالوپریدول برای پرخاشگری ناشی از سایکوز در جولای 2011 و اپریل 2015 انجام داد. ما یک مطالعه را با 110 شرکتکننده پیدا کردیم که مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی یا اسکیزوافکتیو تشخیص داده شدند. شرکتکنندگان در طول دوره بستری اخیر در بیمارستان، پرخاشگری فیزیکی و درگیری در حداقل یک رویداد تهاجمی و پرخاشگرانه داشتند. این مطالعه، شرکتکنندگان را برای دریافت هالوپریدول، کلوزاپین (clozapine) یا الانزاپین (olanzapine) تصادفیسازی کرد.
نتایج کلیدی
امکان استفاده از بیشتر دادههای ارائه شده وجود نداشت و مشخص نیست که استفاده از هالوپریدول برای کاهش پرخاشگری یا بهبود وضعیت روانی افرادی که به دلیل سایکوز، پرخاشگر هستند، موثر است یا خیر. هیچ دادهای مربوط به عوارض جانبی وجود نداشت. تعداد افرادی که مطالعه را زودهنگام ترک کردند، برای همه گروههای درمان مشابه بود.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد موجود پائین است، فقط یک مطالعه دارای خطر بالای گزارشدهی انتخابی نتایج، دادههایی را ارائه کرد. امکان نتیجهگیری تا زمانی که دادههای با کیفیت خوب بیشتری در دسترس باشند، وجود ندارد.