موضوع چیست؟
انجام سزارین خطر ابتلا به عفونت را در مقایسه با زایمان واژینال به مقدار پنج تا 20 برابر افزایش میدهد. عفونت میتواند در قسمت برش جراحی، پوشش داخلی رحم و داخل لگن ایجاد شود. پزشکان به دنبال پیشگیری از این عفونتها با استفاده از اقدامات مختلف از جمله آنتیبیوتیکهای پروفیلاکتیک (پیشگیرانه) هستند.
چرا این موضوع مهم است؟
آنتیبیوتیکها را میتوان با چند روش مختلف از جمله از طریق خوراکی، تزریق داخل وریدی یا با شستن داخل رحم و محل جراحی با محلول نمک حاوی آنتیبیوتیک استفاده کرد. ما مزایا و مضرات روشهای مختلف آنتیبیوتیکهای پروفیلاکتیک را برای پیشگیری از عفونت در زنانی که تحت زایمان سزارین قرار گرفتند، ارزیابی کردیم.
ما چه شواهدی به دست آوردیم؟
ما شواهد به دست آمده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده را تا 6 ژانویه 2016 جستوجو کردیم و 10 مطالعه (در مجموع شامل 1354 زن) یافتیم.
نه مطالعه (1274 زن) تزریق آنتیبیوتیک داخل وریدی را با آنتیبیوتیک محلول شستشو مقایسه کرد (شستن با محلول نمک حاوی آنتیبیوتیک). این دو روش به نتایج مشابهی درباره پیامدهای مهم از جمله عفونت رحم/زهدان (شواهد با کیفیت پائین ) و عفونت زخم (شواهد با کیفیت بسیار پائین ) منتهی شدند. این مطالعات عفونتهای خون نوزاد تازه متولد شده (عفونت خونی (sepsis)) را گزارش نکردند. تعداد زنانی که دچار عفونت مجاری ادراری (UTI) (شواهد با کیفیت بسیار پائین )، عوارض عفونی جدی (شواهد با کیفیت بسیار پائین ) یا تب پس از تولد (شواهد با کیفیت بسیار پائین ) شدند، نیز بین گروهها متفاوت نبود. هیچ تفاوت آشکاری بین گروهها از نظر اینکه زنان چه مدت در بیمارستان بستری بودند، وجود نداشت، درباره تعداد زنانی که مجددا در بیمارستان بستری شدند، نیز هیچ دادهای گزارش نشد. در سه مطالعه که این پیامد را گزارش کردند، هیچ بیماری واکنشهای آلرژیک به آنتیبیوتیکها نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ یک از این مطالعات، اطلاعاتی در مورد اینکه نوزادان، واکنشهای جانبی فوری به آنتیبیوتیک دارند، گزارش نکرد.
یک مطالعه (شامل 80 زن)، مصرف آنتیبیوتیکهای داخل وریدی را با آنتیبیوتیکهایی که از طریق دهان خورده میشود، مقایسه کرد اما هیچ یک از پیامدهای این مرور را گزارش نکرد.
این یافتهها چه معنایی دارند؟
مطالعات وارد شده در این مرور، گزارش روشنی درباره اینکه این مطالعات چگونه انجام شدند، ارائه نکردند و دادههای مربوط به پیامد ناقص بودند. زنان بسیار کمی، در هر مطالعه وارد شدند تا تعداد کافی عوارض برای دیدن تفاوت آشکار پیامدها بین دو گروه از زنان مشاهده شود. این بدان معنی است که شواهد دارای کیفیت پائینی بودند. بنابراین، ما باید در تفسیر و تعمیمپذیری نتایج احتیاط کنیم.
مطالعات با کیفیت بالا برای تعیین ایمنترین و موثرترین راه ارائه آنتیبیوتیکهای پیشگیرانه مورد نیاز است. این مطالعات باید در دسترسترین آنتیبیوتیکهای موجود را ارزیابی کنند و عوارض جانبی بالقوه مداخله را که ممکن است برای نوزاد اتفاق بیفتد، در نظر بگیرند.