موضوع چیست؟
هیپرپرولاکتینمی (hyperprolactinemia)، وجود سطوح بالای پرولاکتین سرمی در خون (serum levels of prolactin) است و هورمونی است که به داشتن نقش زیاد آن در شیردهی شناخته شده است. عبارت هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک (idopathic) زمانی به کار میرود که نتوان هیچ دلیلی برای ترشح بالای پرولاکتین شناسایی کرد و با سقط جنین در زنان باردار، به خصوص زنانی که چندین سقط غیر‐قابل توضیح را تجربه کردهاند، در ارتباط باشد. هیپرپرولاکتینمی نهفته که در آن سطح پرولاکتین در صبح، طبیعی است، اما در طول روز افزایش مییابد، نوع خاصی از هیپرپرولاکتینمی است که با سقط جنین در ارتباط است. آگونیست دوپامین نوعی دارو است که در کاهش میزان پرولاکتین بسیار موثر است. یک دارو بروموکریپتین (bromocriptine) است. این دارو عملکردهای مهم تخمدان را بازیابی میکند تا به زنان اجازه حفظ بارداری را بدهد.
چرا این موضوع مهم است؟
ما علاقهمندیم که بدانیم آگونیستهای دوپامین میتوانند نرخ سقط جنین را کاهش دهند و شانس زنان را برای داشتن یک مورد زندهزایی بهبود بخشند یا خیر. ما شواهد مربوط به اثربخشی و بیخطری (safety) آگونیستهای دوپامین را در پیشگیری از سقط جنین بعدی در زنان با سابقه سقط مکرر مرور کردیم.
ما چه شواهدی به دست آوردیم؟
ما شواهد را تا 30 جون 2016 جستوجو کرده و یک کارآزمایی را با تعداد کمی از زنان (48 زن به کار گرفته شدند) شناسایی کردیم اما 46 زن در تجزیهوتحلیلها انتخاب شدند (42 بارداری در 4 زن از 46 زن، لقاح در دوره مطالعه رخ نداد). کارآزمایی در ژاپن انجام گرفت و سوگیری (bias) پُر‐خطری را تشخیص دادند. این کارآزمایی، زنان (سن 24 تا 40 سال) مبتلا به هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک و دارای سابقه دو تا چهار سقط خودبهخودی را انتخاب کرد؛ 24 زن، هیپرپرولاکتینمی مخفی با تعداد مساوی در هر گروه داشتند. زنان در طول مطالعه (تا پایان هفته نهم بارداری) پیگیری شدند و پس از آن به مدت یک سال تحت پیگیری قرار داشتند. در این مطالعه، یک گروه از زنان، آگونیست دوپامین، بروموکریپتین (2.5 تا 5.0 میلیگرم/روز تا پایان هفته نهم حاملگی) دریافت کردند، و گروه دیگر زنان، هیچ درمانی دریافت نکردند (گروه کنترل).
شواهد به دست آمده از این مطالعه نشان داد که بروموکریپتین آگونیست دوپامین در پیشگیری از سقط جنین بعدی موثر بود (شواهدی با کیفیت پائین ). با این حال، نرخ زندهزایی و لقاح بین زنانی که بروموکریپتین دریافت کردند و زنانی که درمانی دریافت نکردند، مشابه باقی مانده بود (شواهد با کیفیت بسیار پائین). این مطالعه فقط سطح سرم پرولاکتین را در زنانی که باردار بودند، گزارش کرد. این مطالعه، هیچ عوارض جانبی احتمالی درباره آگونیستهای دوپامین برای زنان (مانند تهوع، استفراغ، سردرد، سرگیجه، خستگی، هیپوتانسیون، آریتمی و نشانههای روانپریشی) یا نوزاد وی (به عنوان مثال نقص هنگام تولد، وزن کم، و معلولیت/ناتوانیهای رشدی) را گزارش نکرد.
این یافتهها چه معنایی دارند؟
به دلیل پرسشهایی که ما در مورد طراحی مطالعه داشتیم و تعداد کم زنان در مطالعه، شواهد مربوط به پیامدهای مرور را درباره سقط جنین با کیفیت پائین و درباره زندهزایی و لقاح با کیفیت بسیار پائین امتیازبندی کردیم، چرا که فقط یک مطالعه تصادفیسازی و کنترل شده شناسایی شد. در حال حاضر، شواهد کافی (به دست آمده از یک کارآزمایی کوچک) برای ارزیابی اثربخشی و بیخطری آگونیستهای دوپامین برای پیشگیری از سقط جنین بعدی در زنان مبتلا به هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک و دارای سابقه سقط مکرر وجود ندارد. در این زمینه نیاز به پژوهشهای بعدی با کیفیت بالا وجود دارد. مطالعات آینده (شامل تعداد زیادی از زنان) برای توضیح درباره یافتههای این مرور مورد نیاز است. مطالعات بیشتری باید آگونیستهای دوپامین مختلف (از جمله بروموکریپتین، کابرگولین (cabergoline) و کوئیناگولید (quinagolide)) را بررسی کنند و پیامدهای مهم را در نظر بگیرند (از جمله عوارض جانبی هم برای مادر و هم برای نوزاد وی).