موضوع چیست؟
افراد مبتلا به نارسایی کلیه ممکن است برای بازیابی عملکرد کلیههایشان پیوند کلیه انجام دهند. طی جراحی پیوند کلیه، برای حفظ هیدراسیون بیماران، به آنها مایعات وریدی میدهند. باقی ماندن هیدراسیون خوب بیماران، به کارکرد کلیه پیوند شده پس از جراحی کمک میکند. انتخاب مایعاتی که حین جراحی و پس از آن به بیمار داده میشود، ممکن است بر چگونگی کارکرد کلیه پیوند شده پس از جراحی و اندازهگیری اسید ‐ باز خون تاثیر داشته باشد.
نرمال سالین شایعترین مایعی است که طی جراحی به بیمار داده میشود. نرمال سالین کلراید بالایی دارد. تجویز نرمال سالین به بیماری که پیوند کلیه انجام داده، ممکن است سطح اسید خون را در مقایسه با محلولهایی که کلراید کمتری دارند، بالا ببرد. سطح اسید بالای خون با سطح پتاسیم بالای خون همراه است که پتاسیم بالا برای قلب ضرر دارد و ممکن است برای تصحیح آن دیالیز نیاز باشد.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
یک مرور سیستماتیک برای پاسخ به این سوال انجام دادیم: تجویز محلولهای با کلراید پائینتر طی جراحی پیوند کلیه در مقایسه با نرمال سالین، عملکرد زودرس کلیهها، پتاسیم بالای خون و سطح اسید در خون را پس از جراحی تغییر میدهد یا خیر. مطالعاتی را وارد مرور کردیم که تا 26 نوامبر 2015 منتشر شده بودند.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
شش مطالعه را با 477 بیمار دارای پیوند کلیه لحاظ کردیم. پیوند کلیه در اکثر این بیماران از یک اهدا کننده زنده انجام شده بود. کیفیت کلی مطالعات پائین تا میانگین سطح کیفیت بود، مشکل اصلی، تعداد کم مطالعات و حجم کوچک نمونه آنها بود. اطلاعاتی درباره منبع سرمایهگذاری در بیشتر مطالعات وجود نداشت.
تجویز محلولهای با کلراید پائینتر طی جراحی پیوند کلیه در مقایسه با نرمال سالین با پائینتر بودن سطح اسید خون همراه است، اما بر چگونگی کارکرد کلیه پیوند شده پس از جراحی یا تعداد بیماران با پتاسیم خون بالا تاثیری ندارد. تاثیرات زیانآور در بسیاری از مطالعات گزارش نشدند. در گروه بیمارانی که محلولهای با کلراید پائینتر دریافت کرده بودند، در یک بیمار نارسایی کلیه پیوند شده و در یک بیمار رد پیوند مشاهده شد. در گروه بیمارانی که نرمال سالین گرفته بودند، در چهار بیمار نارسایی کلیه پیوند شده و در دو بیمار رد پیوند دیده شد. اما این نتایج احتمالا تصویر ناقصی از تاثیرات زیانآور است.