سوال مطالعه مروری: آیا سالبوتامول (salbutamol)، مدت زمان اکسیژندرمانی و نیاز به حمایت تنفسی را در نوزادان مبتلا به تاکیپنه گذرا (transient tachypnea) کاهش میدهد؟
پیشینه: تاکیپنه گذرای (تنفس غیر‐طبیعی سریع) نوزادی با نرخ بالای تعداد تنفس (بیش از 60 تنفس در دقیقه) و علائمی از دیسترس تنفسی (مشکل در نفس کشیدن) تشخص داده میشود؛ این وضعیت معمولا در دو ساعت نخست زندگی در نوزادانی دیده میشود که در هفته 34 سن بارداری یا پس از آن متولد میشوند. اگرچه تاکیپنه گذرای نوزادی معمولا بدون درمان بهبود مییابد، با سندرمهای خسخس سینه در اواخر دوران کودکی مرتبط است. ایده زیربنایی استفاده از سالبوتامول برای تاکیپنه گذرای نوزادی مبتنی بر مطالعاتی است که نشان میدهند داروهایی به نام بتا‐آگونیستها مانند اپینفرین (آدرنالین نیز نامیده میشوند)، میتوانند نرخ پاکسازی مایع را از حفرههای کوچک (آلوئول) ریهها سرعت ببخشند. این مرور، شواهد موجود را در رابطه با اثربخشی سالبوتامول در مدیریت تاکیپنه گذرای نوزادی گزارش و منتقدانه تجزیهوتحلیل کرد.
ویژگیهای مطالعه: در جستوجوهای کامل منابع علمی پزشکی تا اپریل 2020، هفت کارآزمایی بالینی را با 498 نوزاد برای مقایسه سالبوتامول با دارونما شناسایی و وارد کردیم. شش مطالعه فقط یک تک‐دوز نبولایز شده (که در آن دارو در مقادیر کافی داده شد) را از سالبوتامول، و یک مطالعه دو دوز مختلف را ارزیابی کردند. پنج کارآزمایی دیگر را یافتیم که هنوز در حال انجام هستند.
نتایج کلیدی: ما مطمئن نیستیم که تجویز سالبوتامول طول مدت اکسیژندرمانی، طول دوره تاکیپنه، نیاز به فشار مثبت مداوم راه هوایی و ونتیلاسیون مکانیکی را کاهش میدهد یا خیر. سالبوتامول ممکن است طول مدت بستری را در بیمارستان اندکی کاهش دهد.
قطعیت شواهد برای این پیامد، طول مدت بستری در بیمارستان در سطح پائین، و برای مدت زمان اکسیژندرمانی و تاکیپنه، نیاز به فشار مثبت مداوم راه هوایی و ونتیلاسیون مکانیکی در سطح بسیار پائین بود. با توجه به قطعیت محدود و پائین شواهد موجود، نتوانستیم ایمنی یا اثربخشی سالبوتامول را در درمان تاکیپنه گذرای نوزادی تعیین کنیم.