چهار کارآزمایی با مجموع 3198 کودک زیر پنج سال معیارهای ورود به این مرور را داشتند که در افغانستان، اسپانیا و ایالات متحده امریکا انجام شده بودند. شیوع کمبود ویتامین D در این جمعیتها به طور گستردهای متغیر بود (محدوده: %73.1 در افغانستان، 10 تا 12% در ایالات متحده و 6.2% در اسپانیا). کارآزماییهای وارد شده به ارزیابی مورتالیتی (دو کارآزمایی)، بروز پنومونی (دو کارآزمایی)، بروز اسهال (دو کارآزمایی)، بستری شدن در بیمارستان (دو کارآزمایی)، و مقادیر متوسط ویتامین D سرم (چهار کارآزمایی) پرداخته بودند.
ما نمیدانیم که مکمل ویتامین D بر مورتالیتی به هر علتی تاثیر میگذارد یا خیر، چرا که بررسی این پیامد به دلیل وقوع کم، به خوبی صورت نگرفته بود (خطر نسبی (RR): 1.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.54 تا 3.74؛ یک کارآزمایی؛ 3046 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
در رابطه با پنومونی، اپیزودهایی از پنومونی «تایید شده با روش رادیوگرافی» مربوط به اولین بار یا تنها اپیزود پنومونی، تفاوت اندکی بین گروههای دریافت کننده مکمل و گروههای بدون مکمل وجود داشت (نسبت میزان: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 1.26؛ دو کارآزمایی، 3134 شرکتکننده، شواهد با کیفیت متوسط)، همینطور برای کودکان با پنومونی تایید شده یا تایید نشده نیز به همین صورت بود (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.04؛ یک کارآزمایی؛ 3046 شرکتکننده). در این دو کارآزمایی تفاوت واضحی بین کودکان با و بدون مکمل از نظر اپیزودهای اسهال وجود نداشت.
در تنها کارآزمایی بزرگ که در افغانستان انجام شده بود، نویسندگان کارآزمایی گزارش کرده بودند که تجویز مکمل ویتامین D با افزایش تکرار اپیزودهای پنومونی تایید شده با رادیوگرافی قفسه سینه همراه بوده است (RR: 1.69؛ 95% CI؛ 1.28 تا 2.21؛ یک کارآزمایی؛ 3046 شرکتکننده)، اما این مسئله در مورد پیامدهای پنومونی تایید شده یا تایید نشده صادق نبود (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 1.00 تا 1.13؛ یک کارآزمایی؛ 3046 شرکتکننده).
در مورد بستری در بیمارستان که در یک کارآزمایی کوچک اندازهگیری شده بود، هیچ گونه تفاوتی مشاهده نشده بود (RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.20 تا 3.62؛ یک کارآزمایی؛ 88 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).
میزان متوسط سطح ویتامین D سرمی در کودکانی که مکمل دریافت کرده بودند، در پایان دوره تجویز مکمل، بیشتر از کودکان گروه بدون مکمل بود (MD: 7.72 نانوگرم/میلیلیتر؛ 95% CI؛ 0.50 تا 14.93؛ چهار کارآزمایی؛ 266 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین). این نتایج در ابتدا توسط دو کارآزمایی کوچکتر با ابعاد بزرگی از تاثیر مطرح شده بودند. در دو مطالعه بزرگتر در بیشتر دورههای کارآزمایی، سطح سرمی ویتامین D در گروه مداخله بالا بود، اما در انتهای دوره اینگونه نبود. علت این مساله شاید گذشتن زمان از آخرین دوز هنگام اندازهگیری، کمپلیانس ناقص، یا نیاز بالای بدن در سنین نوزادی به ویتامین D باشد.
هیچ کارآزمایی را نیافتیم که بروز TB، مالاریا یا بیماریهای تبدار، طول مدت پنومونی، طول مدت اسهال، شدت عفونت و مورتالیتی به علل خاص (ناشی از TB، اسهال یا مالاریا) را گزارش کرده باشد.