این دومین بهروزرسانی یک مطالعه مروری کاکرین است که اولین بار در سال 2009، شماره 1، منتشر شد. نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) کمخطر یک بیماری نادر ولی قابل درمان است که از کوریون جنین در دوران بارداری نشات میگیرد. بسیاری از زنان با GTN کمخطربا تخلیه رحم همراه با یا بدون شیمیدرمانی تکدارویی درمان میشوند. با این حال، رژیمهای شیمیدرمانی بین مراکز درمانی مختلف در سراسر جهان متفاوت و مزایا و معایب این رژیمهای مختلف متفاوت نامشخص است.
تعیین اثربخشی و ایمنی خط اول شیمیدرمانی در درمان GTN کمخطر.
ما پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ Medline و Embase را در سپتامبر 2008، فوریه 2012، و ژانویه 2016 جستوجو کردیم. به علاوه، ما کارآزماییهای آنلاین ثبت شده را برای پروتکلها و کارآزماییهای در حال انجام هم جستوجو کردیم.
برای مطالعه مروری اصلی، ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT ؛Randomised Controlled Trials)؛ شبه تصادفیسازی و غیرتصادفیسازی که خط اول شیمی درمانی برای درمان GTN کمخطر را مقایسه کرده بودند، در مطالعه مروری گنجاندیم. برای این نسخه به روز شده ، ما فقط RCTها را گنجاندیم.
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور جداگانه مطالعات را برای گنجانده شدن ارزیابی و اطلاعات استخراج شده را به یک فرم استخراج دادههای از پیش طراحی شده وارد کردند. متاآنالیزها (meta-analysis) با استفاده از مدل تاثیرات تصادفی انجام شد.
ما هفت RCT (667 زن) را در این بهروزرسانی گنجاندیم. اغلب مطالعات در معرض خطر کم یا متوسط سوگیری (Bias) بودند و تمام آنها متوترکسات را با اکتینومایسین D مقایسه کرده بودند. سه مطالعه تزریق عضلانی هفتگی (IM) متوترکسات را با تزریق دو هفته یک بار پالس وریدی (IV) اکتینومایسین D؛ ( 75 زن) مقایسه کرده بود، یک مطالعه تزریق پنج روز یک بار متوترکسات IM را با پالس IV دو هفته یک بار اکتینومایسین D؛ (75 نفر) مقایسه کرده بود، یک مطالعه تزریق هشت روزه IM متوترکسات - فولینیک اسید (MTX-FA) را با تزریق پنج روزه IV اکتینومایسینD؛ (49 زن) مقایسه کرده و یک مطالعه تزریق هشت روزه IM MTX-FA را با پالس IV دو هفته یک بار اکتینومایسین D مقایسه کرده بود. یک مطالعه هیچ دادهای را اعلام نکرده بود.
شواهد با کیفیت متوسط پیشنهاد میکند که اکتینومایسین D احتمالا با احتمال بیشتری به درمان اولیه میانجامد (خطر نسبی (RR)؛ 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.57 تا 0.75؛ شش کارآزمایی؛ 577 شرکت کننده؛ 26% = I2) و احتمال ناکامی خط اول درمان متوتروکسات احتمالا بیشتر از خط اول درمان با اکتینومایسین D است
(RR: 3.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.81 تا 6.95؛ شش کارآزمایی؛ 577 شرکت کننده؛ 61% = I2؛ کیفیت شواهد متوسط).
شواهد با کیفیت پایین پیشنهاد میکند که فرق اندک، یا هیچ فرقی، در مورد تهوع (4 مطالعه؛ 466 زن؛ RR: 0.61؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.29 تا 1.26) یا هیچ یک از عوارض جانبی دیگر گزارش شده وجود ندارد، اگرچه دادهها برای نظر قطعی در مورد تمام این پیامدها ناکافی و بسیار متناقض بودند.
شواهد با کیفیت پایین پیشنهاد میدهند که بهطور کلی هیچ تفاوتی وجود نتفاوت اندک یا در مورد عوارض جانبی شدید (SAES) بین گروهها وجود دارد (پنج مطالعه؛ 515 زن؛ RR: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 1.66؛ 60% = I²)؛ با این حال، جهت تاثیرات به نفع متوترکسات بوده و به شواهد بیشتری نیاز است. علاوه بر این، شواهد تجزیه و تحلیل زیرگروهها پیشنهاد میدهد که اکتینومایسین D بیشتر از متوترکسات ممکن است با خطر SAES (شواهد کم یقین) در ارتباط باشد. ما هیچ مدرکی در مورد تاثیرات این درمان بر باروری آینده نیافتیم.
اکتینومایسین D در مقایسه با رژیم متوترکسات با احتمال بیشتری موجب درمان اولیه در زنان مبتلا به GTN کمخطرمیشود، و کمتر احتمال دارد منجر به شکست درمان شود. در مورد عوارض ممکن است هیچ تفاوت یا تفاوت اندکی بین رژیم پالس اکتینومایسین D و رژیم متوترکسات وجود داشته باشد. با این حال، اکتینومایسین D ممکن است با خطر بیشتر عوارض جانبی شدید (SAES) نسبت به رژیم متوترکسات در ارتباط باشد. شواهد با کیفیت بالاتر برای درمان GTN کمخطر مورد نیاز است و چهار کارآزمایی در حال انجام به احتمال زیاد به پیشرفت قابل توجهی در این زمینه بیانجامد. با توجه به تنوع رژیمهای درمانی، یافتههای این کارآزماییها میتواند یک متاآنالیز شبکهای را برای نسخههای بعدی از این مطالعه مروری برای کمک به زنان و پزشکان در جهت انتخاب بهترین گزینههای درمانی برای GTN کمخطر تسهیل کند.