پیشینه
داروهای غیر‐استروئیدی ضد‐التهابی (NSAID) مثل دیکلوفناک (diclofenac)، کتورولاک (ketorolac)، تنوکسیکام (tenoxicam)، فلوربیپروفن (flurbiprofen)، و غیره معمولا برای کاهش درد کولیک صفراوی (biliary colic) استفاده میشوند.
ویژگیهای مطالعه
کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی شدهای را جستوجو کردیم که شرکتکنندگان مبتلا به کولیک صفراوی را به کار گرفته، و NSAIDها را در برابر عدم مداخله، دارونما (placebo)، یا دیگر داروها مقایسه کرده بودند.
نتایج کلیدی
در این مرور، 12 کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده با 828 شرکتکننده را وارد مرور کردیم، که از این تعداد 416 شرکتکننده NSAID و 412 شرکتکننده دارونما، داروهای اسپاسمولیتیک (spasmolytic)، یا اوپیوئید دریافت کردند. با توجه به وقوع شایع کولیک صفراوی، این تعداد کارآزمایی و شرکتکننده کافی نیست. در این کارآزماییها شرکتکنندگان مسن و شرکتکنندگان مبتلا به بیماری بسیار کم بودند. بیستوچهار درصد از شرکتکنندگان مرد بودند. سن شرکتکنندگان بین 18 تا 86 سال متغیر بود. همه افراد به دلیل درد حاد صفراوی در بخش اورژانس بستری شده بودند. هیچ موردی از مورتالیتی مشاهده نشد. هیچ کدام از کارآزماییهای وارد شده، کیفیت زندگی را گزارش نکردند. دریافتیم که NSAIDها به طور چشمگیری درد صفراوی را در مقایسه با داروهای اسپاسمولیتیک و دارونما کاهش میدهند. همچنین، NSAIDها عوارض مربوط به کولهلیتیازیس (cholelithiasis) (مثل کولهسیستیت حاد (acute cholecystitis)، پانکراتیت حاد، زردی و کولانژیت (cholangitis)) را در مقایسه با داروهای اسپاسمولیتیک و دارونما کاهش دادند. یک کارآزمایی با مقایسه NSAIDها در برابر اوپیوئیدها نتایج مربوط به عوارض را گزارش کرد، و هیچ تفاوت چشمگیری بین درمانها پیدا نکرد.
هیچ یک از کارآزماییها عوارض جانبی شدید را گزارش نکردند. هفت مورد از 12 کارآزمایی عوارض جانبی کوچک را گزارش کردند؛ در دو مورد از هشت کارآزمایی عوارض جانبی مشاهده نشد، و رخدادهای کوچک در پنج کارآزمایی باقیمانده گزارش شد.
یک کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده در حال انجام پیدا کردیم که اثربخشی آنالژزیک ایبوپروفن داخل وریدی را در کولیک صفراوی بررسی میکند.
بودجه و منابع مالی
به نظر میآمد که این کارآزماییها تحت حمایت صنعتی یا دیگر انواع حمایت انتفاعی که ممکن است طراحی کارآزمایی، هدایت و نتایج، یا نتیجهگیریهای کارآزمایی را دستخوش تغییر قرار دهد، نبودند.
کیفیت شواهد
بر اساس معیارهای درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، کیفیت شواهد برای مقایسه NSAIDها در برابر دارونما برای پیامد عدم تسکین درد متوسط و برای دیگر پیامدها و مقایسهها پائین یا بسیار پائین بود.
فقط یک مورد از 12 کارآزمایی بر اساس حیطههای «خطر سوگیری» از پیش مشخص شده، دارای خطر پائین سوگیری (bias) بود.
نتایج این مرور سیستماتیک همراه با متاآنالیز نشان میدهد که از NSAIDها میتوان برای تسکین درد استفاده کرد، اما به کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی شده بیشتری نیاز است، و از NSAIDها باید با احتیاط در این گروه درمانی مشخص مثل افراد پیر و افراد مبتلا به کوموربیدیتیها استفاده کرد.