پیامهای کلیدی
• هیچ شواهدی وجود ندارد مبنی بر اینکه انجام ترانسفیوژن برای بیماران با شمارش پائینتر خون (سطح هموگلوبین 7.0 گرم/دسیلیتر تا 8.0 گرم/دسیلیتر) در مقایسه با شمارش بالاتر (9.0 گرم/دسیلیتر تا 10.0 گرم/دسیلیتر) بر خطر مرگومیر، حمله قلبی، انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی، پنومونی، لخته شدن خون یا عفونت تاثیر میگذارد.
• تزریق خون فقط برای بیمارانی با شمارش خون کمتر (7.0 گرم/دسیلیتر تا 8.0 گرم/دسیلیتر) مقدار خون تزریق شده را به میزان قابلتوجهی کاهش میدهد. همچنین خطر انجام غیر ضروری ترانسفیوژن (ترانسفیوژن میتواند اثرات مضری داشته باشد) را کاهش میدهد.
• نیاز به انجام پژوهشهای بیشتر در موارد زیر احساس میشود:
‐ تعیین تعداد سلولهای خونی که در آن عدد، نیاز به انجام ترانسفیوژن خون در بیماران مبتلا به حمله قلبی، آسیب مغزی، یا مبتلا به سرطان وجود دارد؛ و برای
‐ ارتقای سطح دانش ما از پیامدهایی غیر از مرگومیر، از جمله کیفیت زندگی.
در افرادی که نیاز به ترانسفیوژن دارند، چه اتفاقی میافتد؟
پزشکان و متخصصان مراقبتهای سلامت اغلب برای افراد مبتلا به خونریزی پس از عمل جراحی، خونریزی، یا بیماریهای داخلی، به بیماران خون تزریق میکنند. به عنوان مثال، ترانسفیوژن خون ممکن است به بیماران مبتلا به کم خونی کمک کند تا پس از جراحی بهبود یابند، اما این تزریق فقط زمانی باید انجام شود که به افراد کمک کند تا از وضعیت فعلی طبی خود بهتر شوند. خون منبع محدودی است و انجام ترانسفیوژن بدون خطر نیست، به ویژه برای افراد ساکن در کشورهای کم درآمد که خون مورد استفاده در تزریق ممکن است برای ویروسهای مضر مانند HIV یا هپاتیت آزمایش نشود.
ما به دنبال چه یافتهای بودیم؟
شمارش خون مقدار هموگلوبین خون را اندازهگیری میکند. هموگلوبین پروتئینی است که به خون، رنگ قرمز داده و اکسیژن را در سراسر بدن حمل میکند. مقدار طبیعی آن حدود 12 گرم/دسیلیتر (12 g/d) است. ما میخواستیم بدانیم که عدم انجام ترانسفیوژن تا زمانی که شمارش خون بین 7.0 گرم/دسیلیتر و 8.0 گرم/دسیلیتر قرار گیرد، به جای آنکه اعداد بالاتر بین 9.0 و 10.0 گرم/دسیلیتر در نظر گرفته شود، بیخطر است یا خیر.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
نتایج مطالعاتی را بررسی کردیم که بیماران را بهطور تصادفی (مثلا با انداختن یک سکه) به یکی از دو گروه درمانی اختصاص دادند. در یک گروه، بیماران فقط در صورتی ترانسفیوژن خون دریافت کردند که شمارش خون آنها کمتر از حد بالایی آستانه (معمولا 9.0 گرم/دسیلیتر تا 10.0 گرم/دسیلیتر) بود. در گروه دیگر، بیماران فقط در صورتی ترانسفیوژن خون دریافت کردند که شمارش خون آنها کمتر از حد پائینی آستانه (معمولا 7.0 گرم/دسیلیتر تا 8.0 گرم/دسیلیتر) گزارش شد.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
تعداد 48 مطالعه را یافتیم که شامل 21,433 بیمار بودند. بیماران به دلایل مختلفی، از جمله: جراحی استخوان (ارتوپدی)، جراحی قلب یا عروق؛ مراقبتهای ویژه؛ از دست دادن حاد خون (به عنوان مثال، از طریق خونریزی معده یا روده)؛ بیماریهای قلبی؛ سرطان و سرطان خون، در بیمارستان بستری بودند. این مطالعات حد آستانههای بالاتر یا پائینتر شمارش خون را برای آغاز ترانسفیوژن مقایسه کردند. («حد آستانه» سطحی است از شمارش خون که باید پیش از انجام ترانسفیوژن رعایت شود.)
ترانسفیوژن
ما دریافتیم بیمارانی که فقط در حد آستانه پائینتر شمارش خون ترانسفیوژن را دریافت کردند، نسبت به افرادی که آن را فقط در حد آستانه بالاتر شمارش خون گرفتند، 41% کمتر احتمال داشت که ترانسفیوژن خون را دریافت کنند. اگر حد آستانه پائینتر بهطور معمول توسط کادر پزشکی اعمال شود، منجر به کاهش قابلتوجهی در مقدار خون مورد نیاز خواهد شد.
مرگومیر و عوارض زیانبار
هیچ تفاوت بارزی در خطر مرگ بیمار طی 30 روز پس از دریافت، یا عدم دریافت، ترانسفیوژن برای بیماران در دو گروه متفاوت حد آستانه وجود نداشت.
همچنین تفاوت بارزی بین گروههای حد آستانه پائین و بالا برای تعداد عوارض مضر جدی که پس از دریافت، یا عدم دریافت، ترانسفیوژن خون در بیماران رخ داد، وجود نداشت. عوارض مضر ثبت شده شامل عفونت (پنومونی، عفونت زخم، و مسمومیت خونی)، حملات قلبی، سکته مغزی، و مشکلات لخته شدن خون بودند.
محدودیتهای شواهد چه هستند؟
ما دریافتیم که بیشتر مطالعات شواهدی را با کیفیت بالا ارائه کردند؛ آنها به میزان کافی از روشهایی بهره بردند که خطر سوگیری را که میتوانست اعتبار نتایج را با عدم اطمینان مواجه سازد، به حداقل رساندند.
به شواهد مربوط به احتمال دریافت ترانسفیوژن، مرگومیر طی 30 روز پس از دریافت ترانسفیوژن، حمله قلبی، سکته مغزی و عفونت اطمینان داریم. به شواهد مربوط به مشکلات ناشی از لخته شدن خون اطمینان نسبی داریم، اما این عارضه در هر دو گروه بسیار اندک رخ داد تا بتوانیم اعتماد بیشتری به آن داشته باشیم.
مطالعات بسیار کمی کیفیت زندگی را ارزیابی کردند تا بتوانیم ببینیم که بین گروهها متفاوت بوده یا خیر.
این شواهد تا چه زمانی بهروز است؟
این مرور کاکرین کار قبلی ما را در این زمینه بهروز میکند (آخرین بار در سال 2016 منتشر شد). هفده مطالعه جدید گنجانده شدهاند. شواهد تا نوامبر 2020 بهروز است.