پیشینه
بیماری آلزایمر، یک عامل خطر برای افزایش تشنجها در افراد سالخورده است. وقوع تشنجها از هر نوع ممکن است در این بیماری مشاهده شده و احتمالا دستکم گرفته میشوند.
ویژگیهای مطالعه
پایگاههای اطلاعاتی علمی را برای یافتن کارآزماییهای بالینیای جستوجو کردیم که به مقایسه درمانهای دارویی و غیر‐دارویی برای صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر پرداختند. ما میخواستیم ارزیابی کنیم که درمان چگونه کار میکند و اینکه عوارض جانبی دارد یا خیر.
نتایج کلیدی
ما یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده (نوعی مطالعه بالینی که در آن افراد بهطور تصادفی در یک یا دو یا تعداد بیشتری گروه درمانی قرار میگیرند) را با 95 شرکتکننده وارد و آنالیز کردیم. با توجه به نسبتی از افراد بدون تشنج، هیچ تفاوت معناداری بین داروهای ضد‐صرع (لوتیراستام (levetiracetam) در مقابل لاموتریژین (lamotrigine)، لوتیراستام در مقابل فنوباربیتال (phenobarbital) و لاموتریژین در مقابل فنوباربیتال) وجود نداشت. به نظر میرسد که لوتیراستام میتواند شناخت (تفکر) را بهبود بخشد و لاموتریژین میتواند افسردگی را تسکین دهد، درحالیکه فنوباربیتال و لاموتریژین شناخت را بدتر کرده، و لوتیراستام و فنوباربیتال خلقوخو را بدتر میکنند.
قطعیت شواهد
قطعیت شواهد برای همه پیامدهای مرور بسیار پائین بود. این بدان معنی است که ما در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم و باید آنها را با احتیاط تفسیر کرد. کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده بزرگ برای تعیین میزان اثربخشی و تحملپذیری درمانهای صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر مورد نیاز هستند.
شواهد تا آگوست 2020 بهروز است.