سوال مطالعه مروری
هدف از این مطالعه مروری، ارزیابی اثربخشی روش بازگشت به مدرسه بر درد، ناتوانی، وضعیت کاری و عوارض جانبی در مقایسه با درمان دیگر، دارونما (placebo) یا عدم‐درمان برای کمردرد غیر‐اختصاصی حاد و تحت‐حاد بود.
پیشینه
کمردرد در جوامع غربی بار (burden) زیادی را از نظر هزینههای مراقبت سلامت و از دست دادن بهرهوری تحمیل میکند. کمردرد، اختلالی شایع است که روزانه 12% تا 30% از جمعیت را تحت تاثیر قرار میدهد. بازگشت به مدرسه، یک برنامه درمانی است شامل جنبههای آموزشی و ورزشی، و به گروههایی از شرکتکنندگان و تحت نظارت یک پزشک ارائه میشود. این روش در سال 1969 در سوئد معرفی شد و به نظر میرسد که محتوا و طول دوره آن اکنون بسیار متفاوت است.
جمعیت هدف این مطالعه مروری، افراد مبتلا به کمردرد غیر‐اختصاصی حاد و تحت‐حاد (بین حاد و مزمن) بود. درد غیر‐اختصاصی کمردرد را به صورت وجود دردی موضعی زیر اسکاپولا (لبه شانه) و بالای شکاف باسن بدون هیچ علت قابل تشخیصی (مثلا عفونت، نئوپلاسم، متاستاز، پوکی استخوان، آرتریت روماتوئید، شکستگی یا پروسههای التهابی) تعریف کردیم. درد حاد و تحت‐حاد بدان معنا است که، درد به ترتیب، بیش از شش تا 12 هفته طول نکشد. پیامدهای اولیه عبارت بودند از درد و ناتوانی، و پیامدهای ثانویه نیز شامل وضعیت کاری و عوارض جانبی شدند.
ویژگیهای مطالعه
چهار مطالعه را در این مطالعه مروری وارد کردیم، که در نسخههای قبلی حضور داشتند، بدان معنا است که هیچ مطالعه مرتبط جدیدی را برای گنجاندن در این بهروزرسانی شناسایی نکردیم. مقایسههای درمان، بهقدری مشابه یکدیگر نبودند که امکان ادغام آنها وجود نداشت و سطح خطر سوگیری (bias) در نیمی از این مطالعات بالا بود. کیفیت شواهد برای تمام پیامدها در حد بسیار پائین بود.
یک مطالعه بازگشت به مدرسه را با دارونما (درمان ساختگی) مقایسه کرد و هیچ تفاوتی را بین گروهها برای تسکین درد در پیگیری کوتاه‐مدت نیافت. در مورد وضعیت کاری، افراد در گروه بازگشت به مدرسه بهطور چشمگیری مدتزمان کوتاهتری را نسبت به گروه دارونما در پیگیری کوتاه‐مدت به مرخصی استعلاجی اختصاص دادند.
چهار مطالعه به مقایسه بازگشت به مدرسه با یک درمان دیگر (فیزیوتراپی، میوفشیال‐تراپی، دستکاری مفصل، مشاوره) اختصاص یافتند. بهطور کلی، اختلافی بین دو گروه در خصوص درد، ناتوانی، وضعیت کاری و عوارض جانبی در هر زمانی از دوره پیگیری وجود نداشت. فقط یک مطالعه نشان داد که افزودن برنامه بازگشت به مدرسه به برنامه مراقبت از کمر، موثرتر از بازگشت به مدرسه بهتنهایی برای مدیریت بالینی ناتوانی در پیگیری کوتاه‐مدت عمل میکند.
نتایج کلیدی
مطالعات وارد شده برای ارائه پاسخ شفاف به پرسش ما کافی نبودند و گنجاندن دیگر مطالعات با طراحی مناسب به احتمال بسیار زیاد موجب تغییر نتیجهگیری میشوند. با این حال، به نظر نمیرسد که در حال حاضر از برنامه درمانی بازگشت به مدرسه برای درمان افراد مبتلا به کمردرد غیر‐اختصاصی حاد و تحت‐حاد، استقبال گستردهای صورت گیرد و دستورالعملها آن را تائید نمیکنند.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد را برای پیامدهای از پیش مشخص شده با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) در سطح بسیار پائین ارزیابی کردیم. این امر ناشی از طراحیهای ضعیف مطالعات و عدم‐دقت در نتایج بود.