سوال مطالعه مروری
ما تاثیرات انواع مختلف ایمپلنت پستان را در عوارض جراحی کوتاه‐مدت و طولانی‐مدت، پیامدهای زیبایی، رضایت از پروسیجر جراحی و کیفیت زندگی را در زنانی که تحت بازسازی پستان پس از ماستکتومی (mastectomy) (برداشتن پستان) قرار گرفته بودند، ارزیابی کردیم.
پیشینه
تخمین زده میشود که 28% تا 60% از زنان مبتلا به سرطان پستان تحت ماستکتومی قرار میگیرند (یعنی جراحی برداشتن پستان). پس از ماستکتومی، زنان میتوانند بر اساس انتخابهای شخصی خود، از میان گزینههای فراوان بازسازی پستان انتخاب کنند و به یک احساس طبیعی با اندازه و شکل مناسب پستان برسند. این گزینههای بازسازی برای تعداد رو به افزایش زنان پُر‐خطر برای ابتلا به سرطان ارثی پستان که تحت ماستکتومی کاهش دهنده خطر قرار میگیرند، هم در دسترس هستند. گزینهها عبارتند از ایمپلنتهای پُر شده از سیلیکون (پُر شده با پلیمری ساکن و ژلمانند ساخته دست انسان)، پُر شده از سالین (پوسته سیلیکونی، پر از آب نمک استریل)، به شکل آناتومیکال یا به شکل گرد، دارای بافت یا صاف و با حجم ثابت یا حجم متغیر. ما میخواستیم این موضوع را بررسی کنیم که انواع مختلف ایمپلنت پستانی با پیامدهای بهتر یا بدتر جراحی و رضایت بیمار همراه هستند یا خیر.
ویژگیهای مطالعه
این شواهد تا جولای 2015 بهروز است. یک مرور برای مقایسه عوارض جراحی کوتاه‐مدت و طولانی‐مدت (مانند تشکیل بافت اسکار اطراف ایمپلنت و فشردن آن ‐ به عنوان «انقباض کپسولی» و «پارگی ایمپلنت» نامیده میشود)، پیامدهای زیبایی، کیفیت زندگی پس از جراحی زنان و رضایت از انواع مختلف ایمپلنت سینه مورد استفاده در بازسازی پستان، انجام دادیم. پنج مطالعه تصادفیسازی شده را شامل 202 زن یافتیم که دادههایی را برای پنج مقایسه مختلف ارائه داده بودند: سطح خشن در برابر سطح صاف، مواد پُرکننده ایمپلنت در مقایسه با یکدیگر (سیلیکون در برابر سالین و هیدروژل در برابر سالین)، آناتومیکال در برابر گرد و حجم متغیر در برابر حجم ثابت. چهار مطالعه شامل زنانی بود که به خاطر ابتلا به سرطان پستان ماستکتومی شده بودند و یک مطالعه مربوط به زنانی که ماستکتومی دو‐جانبه را برای مقاصد پیشگیرانه انجام شده بود.
نویسندگان دو مطالعه گزارش کرده بودند که تضاد منافع ندارند؛ نویسندگان سه مطالعه دیگر این اطلاعات را گزارش نکرده بودند. سه مطالعه گزارش کردند که مطالعات آنها از حمایت مالی نهادهای پژوهشی برخوردار بوده است؛ مطالعات دیگر اطلاعاتی را درباره منابع مالی خود گزارش نکرده بودند.
نتایج کلیدی
فقط دو مطالعه تفاوت میان انواع ایمپلنت را در برخی از پیامدهایی که در نظر گرفته بودیم، گزارش کرده بودند.
یک مطالعه روی 65 زن، ایمپلنت پُر شده از سیلیکون را با ایمپلنت پُر شده از سالین مقایسه کرده و نشان داده بود که ایمپلنت سالین با موارد کمتر انقباض کپسولی همراه است و تعداد بیشتری از زنان از بازسازی راضی بودند. با این حال تعداد بیشتری از زنان در گروه ایمپلنت پر از سالین نسبت به گروه ایمپلنت سیلیکون به جراحیهای بیشتر در مورد بازسازی پستان نیاز پیدا کردند.
مطالعه دیگری روی 40 زن ایمپلنت با حجم متغیر (قرار داده شده در یک پروسیجر جراحی منفرد) را با ایمپلنت با حجم ثابت (قرار داده شده در دومین جراحی از دو پروسیجر جراحی جداگانه) مقایسه کرده و نشان داد که سطح رضایت با ایمپلنت حجم ثابت به طور قابل توجهی بالاتر و نرخ بازگشت به اتاق عمل به طور قابل توجهی پائینتر بود.
سه مطالعه باقی مانده مقایسههای زیر را گزارش کرده بودند: ایمپلنت با سطح خشن در برابر ایمپلنت صاف با سیلیکون پُر شده (20 زن)، PVP‐هیدروژل در برابر ایمپلنت پُر شده از سالین (41 نفر) و آناتومیکال در برابر ایمپلنت گرد (36 زن). این مطالعات هیچ تفاوتی را بین انواع ایمپلنت برای پیامدهایی مانند انقباض کپسولی، دیگر عوارض کوتاه‐مدت یا نرخ بازگشت به اتاق عمل گزارش نکرده بودند.
هیچ مطالعهای که ایمپلنت سیلیکونی نسل اخیر را با نسخههای قبلی یا ایمپلنتهای شرکتهای تولیدی مختلف را با یکدیگر مقایسه کند، وجود نداشت.
کیفیت شواهد
شواهدی که ما یافتیم محدود بودند: فقط بخش ناچیز و معدودی از زنانی که تحت بازسازی پستان قرار گرفته بودند، در کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده مطالعه شده بودند. کیفیت شواهد در سطح بسیار پائین است، چرا که مطالعات دچار محدودیتهای عمده روششناسی بودند.
با وجود اینکه چند میلیون زن پستانهای خود را در 20 سال گذشته بازسازی کردهاند، کم بودن تعداد مطالعات و تعداد زنان حاضر در این مطالعات به ما اجازه نمیدهد نتیجهگیریهای قطعی در مورد بهترین نوع ایمپلنت پستان داشته باشیم. این فقدان شواهد باید هنگام اطلاعرسانی به زنان در مورد خطرات و عوارض ناشی از گزینههای مختلف بازسازی پستان با ایمپلنت مورد بحث قرار گیرد. نیاز به مطالعات بیشتری، که شامل تعداد زیادتری از زنان و مقایسه انواع مختلف ایمپلنت باشد، وجود دارد تا زنان از تصمیمات اتخاذ شده صرفا بر اساس نظر جراحی رها شوند.