سوال مطالعه مروری
ما پرسیدیم تجویز درمانهای رادیاسیون کمتر (با استفاده از دوز رادیاسیون بالاتر در هر بار مراجعه) به اندازه درمان رایج 25 تا 30 جلسه درمان رادیاسیون در زنان مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان که تحت درمان حفظ پستان (نگه داشتن پستان) قرار داشتند، موثر بود.
پیشینه
سرطان پستان شایعترین سرطانی است که در زنان تشخیص داده میشود؛ یک نفر از هر هشت زن در ایالات متحده و استرالیا، و یک نفر در هر نه زن در انگلستان تا 85 سالگی با این تشخیص روبهرو میشود. ثابت شده درمان حفظ پستان (برداشتن تومور اما نگه داشتن پستان سالم) به اندازه ماستکتومی (mastectomy) (برداشتن بافت پستان) در بقای زنان مبتلا به سرطان محدود شده به پستان (یا گرههای لنفاوی منطقهای، یا هر دو)، تا زمانی که یک دوره پنج تا شش هفتهای را از درمان رادیاسیون دریافت کنند، موثر است. این کار شامل 25 تا 30 بازدید از بخش رادیاسیون اونکولوژی است. بدون انجام درمان رادیاسیون پس از جراحی محافظهکارانه پستان خطر قابل توجه بازگشت سرطان پستان (عود موضعی) وجود دارد. علاوه بر این، برای هر مورد عود موضعی که رادیاسیون مانع آن شود، از یک مورد مرگومیر در 15 سال بعدی اجتناب میشود. بسیاری از زنان حفظ پستان را درخواست دارند که باعث افزایش تقاضا برای خدمات رادیاسیون میشود. تعداد کمتر درمانهای رادیاسیون روزانه (فراکشنها) اگر همان تاثیر را در کنترل تومور و بقا و پیامد زیبایی داشته باشد، برای زنان مفید است. برای کاهش تعداد دفعات درمان دوز رادیاسیون در هر فراکشن افزایش یافته است. این ممکن است تقاضا برای منابع رادیاسیون را کاهش دهد و برای زنان راحتتر باشد.
ویژگیهای مطالعه
نه مطالعه، شامل 8228 زن، در این مرور گنجانده شدند. اغلب زنان در این مطالعات (91%) تومورهایی به اندازه 3 سانتیمتر یا کمتر داشتند، که در مورد همگی تومور در پاتولوژی برداشته شده بود و در 68% موارد هیچ شواهدی از سرطان در غدد لنفاوی نداشتند. در مواردی که اندازه پستان شناخته شده بود، 83% پستانها کوچک یا متوسط بودند.
نتایج کلیدی
شواهد تا می 2015 بهروز است. عود منطقهای در زنانی که تعداد درمان کمتر داشتند، متفاوت نبود (چهار عود منطقهای کمتر در هر 1000 مورد (که در آن مقدار واقعی ممکن است بین 16 مورد کمتر تا 10 مورد بیشتر در هر 1000 مورد باشد)). ظاهر پستان برای زنان تحت تعداد درمان کمتر (31 مورد ظاهر خوب/ظاهر نامناسب کمتر، در هر 1000 مورد (که در آن مقدار واقعی ممکن است بین 59 مورد کمتر تا 3 مورد بیشتر در هر 1000 مورد با ظاهر خوب/ظاهر نامناسب باشد)) متفاوت نبود. بقا با استفاده از درمانهای کمتر (13 مورد مرگومیر کمتر در هر 1000 نفر (که در آن مقدار واقعی میتواند بین 31 مورد کمتر تا 5 مورد بیشتر در هر 1000 نفر بیشتر باشد)) تغییر نکرد و تفاوت معنیداری در سمیّت دیررس پوست (4 اپیزود بیشتر از سمیّت در 1000، که در آن تعداد واقعی ممکن است بین 14 مورد کمتر تا 36 مورد بیشتر سمیّت در 1000 باشد) یا سمیّت رادیاسیون دیده نشد. سمیّت حاد پوستی با تعداد درمان کمتر کاهش یافت (326 مورد کمتر در هر 1000 (که در آن مقدار واقعی ممکن است بین 264 مورد کمتر تا 374 مورد سمیّت حاد پوستی کمتر در هر 1000 نفر باشد)). این مرور نشان میدهد برای زنانی که مناسب معیارها باشند، استفاده از تعداد جلسات کمتر درمان رادیاسیون بعد از برداشتن تومور همان میزان کنترل سرطان، با واکنش پوستی کمتر و به احتمال زیاد همان تاثیرات جانبی طولانی‐مدت را ایجاد میکند.
کیفیت شواهد
شواهدی را با کیفیت بالا برای پیامدهای زیر یافتیم: بقای عاری از عود موضعی، ظاهر پستان، سمیّت، بقای کلی و بقای خاص سرطان پستان. شواهد با کیفیت متوسط برای بقای عاری از عود یافتیم، و شواهدی برای نرخ ماستکتومی (ماستکتومی ممکن است به دلیل عود موضعی یا عوارض سمیّت وابسته به درمان غیر‐قابل قبول مورد نیاز باشد) یا هزینهها نیافتیم.