سوال مطالعه مروری
تاثیرات گرم کردن بدن به وسیله انتقال گرما از راه سطح پوست را برای پیشگیری از عوارض حاصل از کاهش دمای غیر‐عمدی بدن (هیپوترمی (hypothermia)) در بزرگسالانی که جراحی میشوند، مرور کردیم.
پیشینه
داروهای آرامبخش و بیحسی در پاسخهای تنظیمی دما تداخل ایجاد میکنند، بنابراین میتوانند باعث هیپوترمی ناخواسته حین جراحی و بلافاصله پس از جراحی شوند. همچنین مواجهه طولانی‐مدت سطوح بیشتری از بدن با دمای سرد در اتاقهای جراحی میتواند باعث این تاثیر شود. هیپوترمی میتواند فرایند ریکاوری را برای بیماران سختتر کند، زیرا به دلیل پاسخ غیر‐ارادی به سرما برای تولید گرمای بدن، بیماران با لرز و احساس سرما بیدار میشوند. همچنین هیپوترمی ممکن است با حوادث ناخواستهای مثل عفونت و عوارض زخم، عوارض قلبیعروقی، افزایش خونریزی و نیاز بیشتر به ترانسفیوژنهای خون مرتبط باشد. برای پیشگیری از هیپوترمی غیر‐عمدی، از چندین نوع مختلف سیستمهای گرم کننده بدن برای انتقال گرما به بدن بیماران از راه پوست، بلافاصله پیش یا حین جراحی یا هر دو استفاده میشود.
ویژگیهای مطالعه
این مرور شامل 67 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده است (5438 نفر). این کارآزماییها شامل بیماران با هر سن و هر جنسیتی هستند که تحت همه انواع جراحی قرار میگیرند. این شواهد حاصل مطالعاتی است که تا اکتبر 2015 در دسترس بودند. چهلوپنج کارآزمایی یک سیستم گرم کننده با یک مداخله کنترل، 18 کارآزمایی انواع مختلف سیستمهای گرم کننده، و 10 کارآزمایی روشهای مختلف یک سیستم گرم کننده را مقایسه کردند. گرم کننده با فشار هوا بیشترین سیستمی بود که مطالعه شد.
نتایج کلیدی
گرم کننده فعال دارای برخی تاثیرات سودبخش بالینی بود. این گرم کننده خطر عوارض اصلی قلبی و گردش خون را در یک کارآزمایی در افراد مبتلا به بیماری مهم قلبیعروقی کاهش داد، اما شواهد این مطالعه قاطع نبودند. گرم کننده فعال نرخ عفونت و عوارض زخمهای جراحی را کاهش داد. این تاثیر در دو کارآزمایی کاملا بزرگ در افرادی که جراحی شکمی میشدند، نشان داده شد؛ گرم کننده با فشار هوا در یک مطالعه فقط پیش از جراحی استفاده شد، در حالی که در مطالعه دیگر حین جراحی به کار برده شد. بیمارانی که برای آنها از سیستمهای فعال گرم کننده استفاده شد، نسبت به گروه درمان کنترل حدود یک سوم احساس سرما یا لرز پس از جراحی داشتند (29 کارآزمایی؛ 1922 شرکتکننده). راحتی گرمایی برای بیماران در مقایسه با مداخله کنترل همراه با افزایش بود (10 کارآزمایی؛ 700 شرکتکننده). از سویی دیگر، گرم کردن، منجر به تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در خطر مرگومیر، از دست دادن خون یا نیاز به ترانسفیوژن خون شد. هیچ تفاوتی در تعداد حملات قلبی غیر‐کشنده، اضطراب یا درد، در مقایسه با افراد گروه کنترل پیدا نکردیم. این کارآزماییها در این مرور، بهترین سیستم گرم کننده را شناسایی نکردند. اما، در یک کارآزمایی با خطر پائین سوگیری اندیکاسیونی وجود داشت که نشان میداد اگر گرم کننده سیستمیک در زمان پیش از جراحی برای افرادی که جراحی شکمی بزرگ میشوند، هم استفاده شود، نتایج بهتری به دست میآید. فقط میتوانیم از گزارشهای مطالعه در مورد عوارض جانبی، اطلاعات محدودی به دست آوریم. در برخی موارد، کارآزماییها گزارش کردند که هیچ عارضه جانبی وجود نداشته است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای عفونت محل جراحی و عوارض قلبی و گردش خون در سطح پائین بود. این کیفیت پائین به دلیل این بود که کارآزماییهای خیلی کمی با رویدادهای کم برای این پیامدها گزارش شده بود، گرچه خطر پائین سوگیری وجود داشت. بیماران از لحاظ نوع جراحی و مدت و پیچیدگی آن، نوع بیحسی، سن، شدت وضعیت و دیگر بیماریها متفاوت بودند. این کارآزماییها طولانی‐مدت نبودند، برای همین تشخیص تاثیرات بالینی مشکل میشد. همچنین این پیامدها حین جراحی با دیگر مولفههای مدیریتی که آنها را در این مرور ارزیابی نکردیم، به شدت تحت تاثیر قرار میگیرند. در حالی که برخی مطالعات یک مداخله را به کار بردند، دیگر مطالعات از دو یا تعداد بیشتری از مداخله به صورت ترکیبی استفاده کردند و/یا اینکه دیگر روشهای گرم کردن منفعل را به کار بردند. گروه کنترل همیشه شامل یک «کنترل خالص» بدون گرم کردن فعال نبود و همچنین گاهی بیماران مداخله دیگری را به عنوان بخشی از مراقبت معمول دریافت میکردند. تمامی این دلایل ممکن است تنوعی را توضیح دهد که در برخی از پیامدها در بین مطالعات مشاهده کردیم. همچنین دمای گروه کنترل ممکن است با شدت بیشتری کنترل شده باشد، زیرا در حال حاضر آگاهی بیشتری در مورد خطر هیپوترمی وجود دارد.