پیشینه
زخم پا مشکل عمده افراد مبتلا به دیابت بوده و علت اصلی بستری شدن در بیمارستان و آمپوتاسیون عضو محسوب میشود. با وجود انواع فعلی استراتژیهای موجود برای درمان زخمهای پا در افراد مبتلا به دیابت، همه زخمها به طور کامل التیام نمییابند. درمانهای دیگری همراه با پیوندهای پوست و محصولات جایگزین بافت برای کمک به بسته شدن کامل زخمها توسعه یافتهاند.
سوال مطالعه مروری
مزایا و مضرات پیوندهای پوست و جایگزینی بافت برای درمان زخمهای پا در افراد مبتلا به دیابت چیست؟
آنچه ما به دست آوردیم
سیزده مطالعه تصادفیسازی شده را وارد کردیم که دو نوع پیوند پوست یا جایگزینی بافت را با مراقبت استاندارد مقایسه کرده و چهار مطالعه تصادفیسازی که دو نوع پیوند یا جایگزینی بافت را با یکدیگر مقایسه کردند. در مجموع 1655 بیمار در این هفده کارآزمایی تصادفیسازی شدند. خطر سوگیری (bias) میان مطالعات متغیر بود. بزرگترین اشکالات، شامل عدم کورسازی کردن (یعنی بیماران و محققان از اینکه چه کسی درمان آزمایشی را دریافت میکرد و چه کسی درمان استاندارد را، اطلاع داشتند)، دخالت صنعت و احتمال کم انتشار مطالعاتی بود که در مقیاس کوچک انجام شده و نتایج «منفی» را گزارش کردند. نرخ عوارض جانبی (آسیب به علت درمان) به میزان زیادی بین مطالعات، متفاوت بود.
نتیجهگیری
بر اساس هفده مطالعهای که در این مرور وارد شدند، پیوندهای پوست و جایگزینهای بافت، که علاوه بر مراقبت استاندارد مورد استفاده قرار گرفتند، نرخ التیام زخمهای پا را افزایش داده و در مقایسه با درمان استاندارد به تنهایی منجر به آمپوتاسیون عضو کمتری در افراد مبتلا به دیابت شدند. با این حال، شواهدی از اثربخشی طولانی‐مدت وجود ندارد و هزینه‐اثربخشی آن نامطمئن است شواهد کافی برای اینکه بتوانیم یک نوع خاص از پیوند پوست یا جایگزین بافت را توصیه کنیم، وجود ندارد.
این خلاصه به زبان ساده تا 9 اپریل 2015 بهروز است.