پلاسمای اتولوگ (تهیه شده از خون خود فرد) غنی از پلاکت (PRP)، درمانی شامل فیبرین (fibrin) است و غلظت بالایی از عوامل رشد، با پتانسیل بهبود زخمهای مزمن، دارد. این اولین بهروزرسانی از یک بررسی است که برای اولین بار در سال 2012 منتشر شده است.
تعیین اینکه آیا PRP اتولوگ بهبود زخمهای مزمن را ارتقا میدهد یا نه.
در ماه جون سال 2015، برای اولین بهروزرسانی، ما ثبت تخصصی زخمها در کاکرین (Cochrane Wounds Specialised Register)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials) (کتابخانه کاکرین ؛The Cochrane Library)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Medline (In-Process & Other Non-Indexed Citations)؛ Ovid EMBASE و EBSCO CINAHL را مورد جستوجو قرار دادیم. ما همچنین کارآزماییهای بالینی در حال انجام و منتشر نشده را در پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP ؛WHO International Clinical Trials Registry Platform) (جستجو شده در ژانویه 2015) جستوجو کردیم. هیچ محدودیتی از نظر زبان، تاریخ انتشار، یا تنظیم مطالعه اعمال نکردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای (RCT ؛Randomised Controlled Trials) را که PRP اتولوگ را با دارونما یا دیگر درمانهای جایگزین برای درمان هر نوع زخم مزمن در بزرگسالان مقایسه کرده بودند، انتخاب کردیم. ما هیچ محدودیت تاریخی یا زبانی اعمال نکردیم.
ما از روش استاندارد کاکرین استفاده کردیم، از جمله این که دو نفر به طور جداگانه مطالعات را برای گنجاندن انتخاب کردند، دادهها را استخراج و خطر سوگیری (Bias) را ارزیابی نمودند.
در جستجوها یک RCT جدید شناسایی شد، و در مجموع 10 RCT (442 شرکتکننده، 42% زن) انتخاب شد. میانه تعداد شرکتکنندگان 29 نفر به ازای هر RCT بود (محدوده 10 تا 117 نفر). در چهار RCT افراد با طیف وسیعی از زخمهای مزمن بهکار گرفته شدند، در سه RCT افراد با زخم وریدی پا بهکار گرفته شدند و سه RCT زخم پا را در افراد مبتلا به دیابت در نظر گرفتند. طول متوسط درمان 12 هفته (محدوده 8 تا 40 هفته) بود.
معلوم نیست که آیا PRP اتولوگ، التیام زخمهای مزمن را به طور کلی در مقایسه با درمان استاندارد (با یا بدون دارونما) بهبود میبخشد یا نه (خطر نسبی (RR): 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.50؛ 27% = I2؛ شواهد با کیفیت پائین؛ 8 RCT؛ 391 شرکتکننده). ممکن است PRP اتولوگ، بهبودی زخم پا در افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با درمان استاندارد (با یا بدون دارونما) را افزایش دهد (RR: 1.22؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 1.49؛ 0% = I2؛، شواهد با کیفیت پائین؛ 2 RCT؛ 189 شرکتکننده). مشخص نیست که آیا PRP اتولوگ بهبود زخم وریدی پا را تحت تاثیر قرار میدهد یا خیر (RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.27؛ 0% = I2). مشخص نیست که در میزان خطر عوارض جانبی در افراد تحت درمان با PRP یا مراقبت استاندارد، تفاوت وجود دارد یا نه (RR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 3.88؛ 0% = I2؛ شواهد با کیفیت پائین؛ 3 RCT؛ 102 شرکتکننده).
ممکن است PRP التیام زخم پای دیابت را بهبود بخشد، اما این نتیجهگیری بر اساس شواهد با کیفیت پائین از دو RCT کوچک به دست آمده است. معلوم نیست که آیا PRP بر بهبود زخمهای مزمن دیگر تاثیر میگذارد یا خیر. کیفیت کلی شواهد درباره تاثیر PRP اتولوگ در درمان زخمهای مزمن، پائین است. تعداد بسیار کمی RCT درباره ارزیابی PRP وجود دارد، آنها برای تشخیص عوارض درمان داریا توان کمی بودند و اگر این اثر وجود داشت، به طور کلی در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری قرار داشت. انجام کارآزماییهای بالینی که به خوبی طراحی شده و دارای توان کافی باشند، مورد نیاز است.