پیشینه
بیشتر کارآزماییها موفق به جذب تعداد شرکتکنندگان مورد نیاز خود در مدت زمان برنامهریزی شده برای انجام مطالعه نمیشوند. جذب شرکتکنندگان بالقوه در مطالعات پژوهشی شامل سه مرحله است: شناسایی، نزدیک شدن و به دست آوردن رضایت شرکتکنندگان بالقوه برای پیوستن به مطالعه. محققان، اغلب برای شناسایی و نزدیک شدن به شرکتکنندگان بالقوه، بر کارکنان مراقبت سلامت، مانند پزشکان و پرستاران تکیه میکنند. این مطالعه مروری، استراتژیهایی را بررسی میکند که محققان میتوانند در جهت بهبود جذب شرکتکنندگان در مطالعات استفاده کنند.
یافتهها
در جستوجوی منابع انجام شده در ژانویه 2015، تعداد 11 مطالعه را یافتیم که استراتژیهای جذب مورد استفاده را توسط کارکنان مراقبت سلامت بررسی کردند. پنج مطالعه کل شرکتکنندگان (7372) را وارد کردند. سه استراتژی اصلی وجود داشت:
1. استفاده از یک سیستم هشدار دهنده، یا یک سیستم کامپیوتری یا یکی از کارکنان جهت بررسی سوابق بیمار و اعلام هشدار برای مناسب بودن احتمالی یک فرد برای ورود به مطالعه به همکارانی که شرکتکنندگان را جذب میکنند (پنج مطالعه).
2. ارائه اطلاعات بیشتر در مورد مطالعه به کارکنان بیمارستانها یا کلینیکهایی که از طریق ملاقات محققان، سمینارهای آموزشی یا جزوه، اقدام به جذب افراد میکنند (چهار مطالعه).
3. استفاده از یک عضو مشخص از میان کارکنان که وظیفه اصلی او جذب شرکتکننده است (دو مطالعه).
تمام مطالعات شناسایی شده کیفیت بسیار پائین داشتند، بنابراین به دست آوردن نتایج قطعی براساس آنها دشوار است. پنج مطالعه، استفاده از سیستم هشدار دهنده را برای شناسایی شرکتکنندگانی ارزیابی کردند که ممکن است برای ورود به مطالعه مناسب باشند. سیستمهای هشدار دهنده نتایج امیدوارکنندهای را نشان دادند، اما در یافتههای خود متفقالقول نبودند. چهار مطالعه که به بررسی ارائه اطلاعات بیشتر، ویزیتها یا آموزش سایتهای جذب شرکتکننده پرداختند، به این نتیجه رسیدند که هیچکدام از استراتژیهای بررسی شده منجر به بهبود جذب شرکتکنندگان نشدند. به نظر میرسید امیدوارکنندهترین استراتژی، استخدام فردی به عنوان مامور انجام کارآزماییهای بالینی یا پرستار پژوهش با وظیفه مخصوص جذب شرکتکننده برای مطالعات پژوهشی است. دو مطالعه با استفاده از این استراتژی، بهبودی را در نرخ جذب شرکتکنندگان نشان دادند، اما هر دو در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند.
نتیجهگیری
به منظور ارزیابی نقش تعیین شده یک فرد برای جذب شرکتکننده در مطالعات تحقیقاتی، هنوز انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.