تهویه مکانیکی متداول (conventional mechanical ventilation; CMV) یک درمان رایج برای نارسایی تنفسی نوزادی است. در حالی که CMV تبادل گاز را تسهیل میکند، ممکن است بهطور همزمان به ریهها آسیب برساند. زمانیکه این تعادل منفعت–خطر در نظر گرفته میشود، فشار مثبت انتهای بازدمی (end‐expiratory pressure; PEEP) نسبت به سایر پارامترهای تهویه توجه کمتری دریافت کرده است. در حالی که یک سطح مناسب PEEP ممکن است منافع بالینی را به همراه داشته باشد، هر دو سطح بالا یا پائین نامناسب ممکن است باعث آسیب شوند. همچنین ممکن است به وسیله یک رویکرد مجزا شده، به بهترین سطح مناسب PEEP دست پیدا کنند.
1. مقایسه اثرات سطوح PEEP در نوزادان پرهترم (زودرس) که به دلیل ابتلا به سندرم زجر تنفسی (respiratory distress syndrome; RDS) نیاز به CMV دارند. ما هر دو مورد زیر را مقایسه میکنیم: فشار صفر انتهای بازدمی (zero end‐expiratory pressure; ZEEP) (صفر cm H2O) در مقابل هر PEEP و PEEP پائین (< پنج cm H2O) در مقابل PEEP بالا (≥ پنج cm H2O).
2. مقایسه اثرات سطوح PEEP در نوزادان پرهترم که به دلیل ابتلا به دیسپلازی برونکوپولمونری (bronchopulmonary dysplasia; BPD) نیاز به CMV دارند. ما هر دو مورد زیر را مقایسه میکنیم: ZEEP (صفر cm H2O) در مقابل هر PEEP و PEEP پائین (< پنج cm H2O) در مقایسه با PEEP بالا (≥ پنج cm H2O).
3. مقایسه اثرات روشهای مختلف برای PEEP مجزا تا یک سطح مطلوب در نوزادان پرهترم تازه متولد شده که به دلیل RDS نیاز به CMV دارند.
ما از استراتژی جستوجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم تا پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE via PubMed؛ Embase و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture را تا 14 فوریه 2018 جستوجو کنیم. همچنین پایگاههای اطلاعاتی کارآزماییهای بالینی، مجموعه مقالات کنفرانسها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده و کارآزماییهای شبه‐تصادفیسازی شده جستوجو کردیم.
تمام کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبه‐تصادفیسازی و کنترل شدهای را انتخاب کردیم که به مطالعه نوزادان پرهترمی پرداختند که در سن بارداری کمتر از 37 هفته، در حالی که به CMV نیاز داشتند، به دنیا آمدند و بهطور تصادفی تحت سطوح مختلف PEEP (RDS یا BPD)؛ یا، دو یا چند روش جایگزین برای سطوح PEEP مجزا شده (فقط RDS) قرار گرفتند. کارآزماییهای متقاطع را انتخاب کردیم اما محدود به پیامدهایی شد که از اولین دوره متقاطع برآمده بودند.
جمعآوری و تجزیهوتحلیل دادهها را طبق توصیههای گروه مطالعه مروری نوزادان در کاکرین انجام دادیم. ما از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد برای پیامدهای کلیدی از پیش تعیین شده و مرتبط از نظر بالینی استفاده کردیم.
چهار کارآزمایی معیارهای ورود را داشتند. دو کارآزمایی متقاطع با 28 شرکتکننده، سطوح مختلف PEEP را در نوزادان مبتلا به RDS مقایسه کردند. متاآنالیز، محدود به مقیاسهای کوتاهمدت تبادل گاز ریوی بود و هیچ تفاوتی را بین PEEP پائین و بالا نشان نداد.
ما هیچ کارآزمایی را شناسایی نکردیم که به مقایسه سطوح PEEP در نوزادان مبتلا به BPD پرداخته باشد.
دو کارآزمایی با ورود 44 شرکتکننده، روشهای مختلف را برای PEEP مجزا در نوزادان مبتلا به RDS مورد مقایسه قرار دادند. هر دو کارآزمایی، مانور lung‐recruitment؛ (lung‐recruitment maneuver; LRM) را با هدایت اکسیژن همراه با تیتراسیونهای سطح تدریجی PEEP برای PEEP مجزا، با مراقبت روتین (کنترل) مقایسه کردند. متاآنالیز تفاوتی را بین LRM و کنترل روی مرگومیر تا ترخیص از بیمارستان نشان نداد (خطر نسبی (RR): 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 5.77)؛ اختلاف آماری معنیداری در BPD، با یک برآورد اثر به نفع LRM وجود نداشت (RR: 0.25؛ 95% CI؛ 0.03 تا 2.07)؛ و یک اختلاف آماری معنیداری به نفع LMR برای پیامد طول مدت حمایت ونتیلاتور وجود داشت (تفاوت میانگین: 1.06‐ روز؛ 95% CI؛ 1.85‐ تا 0.26‐؛ ناهمگونی متوسط، I2 = 67%). همچنین معیارهای اکسیژنرسانی در کوتاهمدت، به نفع LRM بود. ما کیفیت شواهد را برای همه پیامدهای کلیدی با توجه به خطر سوگیری (bias) و عدم دقت برآوردهای اثر، در سطح پائین درجهبندی کردیم.
همچنان شواهد برای هدایت انتخاب سطح PEEP برای نوزادان پرهترم روی CMV برای RDS یا BPD کافی نیستند. دادههایی با کیفیت پائین نشان میدهند که انتخاب سطوح PEEP از طریق استفاده از یک LRM با هدایت اکسیژناسیون، ممکن است منجر به منفعت بالینی شود. لازم است کارآزماییهای تصادفیسازیشده و خوب اجرا‐شدهای، به ویژه برای ارزیابی بیشتر منافع بالقوه LRM ها با هدایت اکسیژناسیون، انجام گیرد.