سوال مطالعه مروری
در افراد مبتلا به سرطان که تحت شیمیدرمانی هستند، ممکن است تعداد گلبولهای سفید خون پائین باشد، وضعیتی که به نام نوتروپنی (neutropenia) شناخته میشود. گلبولهای سفید خون برای دفاع سیستم ایمنی علیه عفونتها بسیار مهم هستند. در افراد مبتلا به نوتروپنی که دچار تب هستند، مشخص نیست که قطع مصرف آنتیبیوتیکها پیش از اینکه تعداد گلبولهای سفید خون به حالت طبیعی برسد، ایمن است یا اینکه بهتر است مصرف آنتیبیوتیکها ادامه یابد، تا زمانیکه تعداد گلبولهای سفید خون بهبود یابند (معمولا تا تعداد بالاتر از 500 سلول در هر میکرولیتر).
پیشینه
نوتروفیلها نوعی از گلبولهای سفید خون هستند که برای دفاع سیستم ایمنی علیه بسیاری از پاتوژنهای عفونتزا ازجمله باکتریها مهم هستند. افراد مبتلا به سرطان که تحت شیمیدرمانی هستند، از کاهش تولید نوتروفیلها رنج میبرند، به این معنی که آنها در معرض عفونتهای شدید و تهدید کننده زندگی قرار میگیرند. شروع درمان آنتیبیوتیکی طیف گسترده از در اسرع وقت برای یک بیمار مبتلا به سرطان با نوتروپنی تبدار، به منظور کاهش خطر مرگومیر و عوارض جدی بسیار مهم است. تا به امروز، بهترین مدت زمان برای دریافت آنتیبیوتیکها مشخص نشده است. ادامه مصرف آنتیبیوتیکها بیشتر از مدت زمان لازم، ممکن است منجر به ایجاد عوارض جانبی و مقاومت باکتریایی شود.
تاریخ جستوجو
شواهد تا تاریخ 1 اکتبر 2018 به روز است.
ویژگیهای مطالعه
ما هشت مطالعه را شامل افراد مبتلا به نوتروپنی و تب و مقایسه کننده درمان کوتاهمدت آنتیبیوتیکی با درمان طولانیمدت آنتیبیوتیکی تا طبیعی شدن تعداد نوتروفیلها وارد کردیم. در مجموع 662 اپیزود از تب در افراد مبتلا به نوتروپنی به طور تصادفی به یک گروه درمان اختصاص داده شدند (314 نفر در گروه درمان کوتاهمدت آنتیبیوتیکی و 348 نفر در گروه درمان طولانیمدت آنتیبیوتیکی). در تمام کارآزماییها، افرادی که پیش از زمان تصادفیسازی در هر کشت، باکتریهای درحال رشد داشتند، وارد نشدند. در تمام مطالعات به جز دو مطالعه، افراد دارای عفونت در یک عضو خاص بودند.
منابع تامین مالی مطالعه
سه کارآزمایی منابع مالی را گزارش نکردند؛ سه کارآزمایی توسط حامیان دانشگاهی تامین مالی شدند؛ یک کارآزمایی حمایت دانشگاهی داشت اما آنتیبیوتیکها و دارونماها (placebos) توسط شرکتهای دارویی تهیه شدند و یک کارآزمایی توسط بودجه دولتی حمایت شد.
نتایج کلیدی
بین بازوی درمان کوتاهمدت و طولانیمدت آنتیبیوتیکی، تفاوتی در مرگومیر وجود نداشت. تفاوتی در تعداد افراد مبتلا به عفونتهای شدید نشان دهنده باکتری در خون، وجود نداشت. در افراد تحت درمان دورههای کوتاهمدت آنتیبیوتیکی نسبت به دورههای طولانیمدت آنتیبیوتیکی، موارد بیشتری از عفونتها با کشتهای مثبت وجود داشت، اما در نرخ پیامدهای نامطلوب مثل عود تب، نیاز به بستری مجدد و تغییر یا ازسرگیری مجدد آنتیبیوتیکها، تفاوتی وجود نداشت. با توجه به تعداد اندکی از مطالعات که پیامد دوم را گزارش دادند، ما در نرخ عفونتهای قارچی و رشد مقاومت آنتیبیوتیکی تفاوتی را نیافتیم. برای افراد تحت درمان دورههای کوتاهمدت آنتیبیوتیکی نسبت به کسانی که تحت درمان دورههای طولانیمدت آنتیبیوتیکی بودند، تعداد روزهای مبتلا به تب کمتر بود. در تمام کارآزماییها، در بازوی درمان کوتاهمدت آنتیبیوتیکی در مقایسه با بازوی درمان طولانیمدت آنتی بیوتیکی، تعداد روزهای درمان آنتیبیوتیکی سه تا هفت روز کمتر بود. دادههای مربوط به طول مدت بستری در بیمارستان به منظور دستیابی به نتیجهگیریهای معنیدار، کافی نبودند.
قطعیت شواهد
قطعیت کلی شواهد پائین یا بسیار پائین بود، و اجازه قطعیت کمی را در نتایج ارائه شده میدهد. اکثر مطالعات وارد شده قدیمی بوده و به اندازه کافی طراحی نشدهاند. همچنین بین مطالعات از لحاظ معیارهای ورود و طراحی تفاوتهای زیادی وجود داشت. ما قطعیت شواهد را برای پیامد اولیه مورتالیتی به هر علتی، پائین و برای پیامدهای شکست بالینی و باکتریمی (bacteraemia) رخ داده پس از تصادفیسازی، بسیار پائین ارزیابی کردیم.