هدف این مطالعه مروری چه بود؟
هدف از این مرور کاکرین این بود که بدانیم ایمپلنت یک یا چند iStent یا دستگاههای تزریق iStent («iStentها»)، در مقایسه با درمانهای معمول دارویی، لیزری یا جراحی، میتواند افراد مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه را از استفاده از قطرههای گلوکوم بینیاز کند (یعنی آنها را «بدون نیاز به قطره» نگه دارد). قطرههای گلوکوم برای کنترل فشار مایع درون چشم افراد استفاده میشود (فشار داخل چشم (intraocular pressure; IOP) نامیده میشود). همچنین میانگین تغییر از خط پایه در تعداد قطرههای گلوکوم مورد نیاز برای کنترل IOP، میانگین تغییر از خط پایه (یعنی پیش از درمان) در IOP و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را که توسط محققان مطالعه تعریف شد، مورد بررسی قرار دادیم. همه پیامدها را در نقاط زمانی کوتاه‐مدت (کمتر از شش ماه)، میانمدت (شش تا ≤ 18 ماه)، طولانیمدت (بیشتر از 18 ماه و ≤ 36 ماه) و بیش از 36 ماه مورد بررسی قرار دادیم. برای پاسخ به این سوال، همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTها؛ مطالعات بالینی که در آنها افراد بهصورت تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمان قرار میگیرند) مرتبط را گردآوری و تجزیهوتحلیل کردیم و هفت RCT را یافتیم که به ارزیابی iStentها پرداختند.
پیامهای کلیدی
شواهد با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نشان دادند درمان با iStentها ممکن است منجر به نسبت بالاتری از افرادی شود که در نقاط زمانی میانمدت از استفاده از قطره بینیاز شوند یا کنترل بهتری بر IOP خود داشته باشند. هیچ کدام از هفت RCT این موضوع را مورد بررسی قرار ندادند که چگونه iStent کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار داده و گزارشدهی عوارض بسیار متغیر بود. در حال حاضر، با توجه به ناهمگونی نتایج و خطر سوگیری (bias) در مطالعات مرتبطی که تا به امروز منتشر شدند، تصمیمگیریهای کار بالینی باید بر اساس قضاوت ارائه دهنده و ترجیحات بیمار باشد.
ما در این مطالعه مروری چه چیزی را مورد بررسی قرار دادیم؟
گلوکوم، گروهی از بیماریهای چشمی است که باعث آسیب غیر‐قابل بازگشت به عصب بینایی در چشم میشود. اگر درمان نشود، گلوکوم میتواند منجر به نابینایی شود. افزایش IOP تنها عامل خطرساز شناخته شده برای گلوکوم زاویه باز است، که شایعترین شکل گلوکوم است. اولین انتخاب درمانهای معمول برای گلوکوم زاویه باز شامل مداخلات دارویی (مانند قطرههای گلوکوم) یا لیزر است. جراحی، که دارای پروفایل خطر بالاتری است، زمانی ارائه میشود که گلوکوم، علیرغم درمان با دارو یا لیزر، پیشرفت کند.
پروسیجرهای جراحی کمتهاجمیتر گلوکوم شامل ایمپلنت دستگاههایی مانند iStent است. آنها بهعنوان یک جایگزین ایمنتر برای جراحیهای استاندارد گلوکوم در افراد مبتلا به اشکال خفیف تا متوسط گلوکوم زاویه باز پیشنهاد شدهاند. iStent ایجاد یک «بایپس» بین اتاقهای جلوی چشم و مسیر درناژ طبیعی آن است. این بایپس جریان خروج مایعات را از چشم افزایش میدهد، که میتواند IOP و نیاز به استفاده از قطرههای گلوکوم را برای کنترل IOP کاهش دهد.
نتایج اصلی این مطالعه مروری چه بود؟
چهار RCT را شناسایی کردیم که در آنها شرکتکنندگان برای درمان با iStentها در ترکیب با جراحی کاتاراکت (فاکوامولسیفیکاسیون (phacoemulsification) نامیده میشود) یا فاکوامولسیفیکاسیون بهتنهایی تصادفیسازی شدند. علاوه بر این، ما دو RCT را شناسایی کردیم که در آنها شرکتکنندگان برای درمان با iStentها یا برای مداخلات دارویی تصادفیسازی شدند. همچنین یک RCT را شناسایی کردیم که در آنها شرکتکنندگان برای درمان با یک iStent، با دو iStent، یا با سه iStent تصادفیسازی شدند. تولید کننده iStent، بودجه و حمایت مالی را برای تمامی RCTهای این مرور تامین کرد.
بر اساس شواهد با کیفیت پائین، ما متوجه شدیم که شرکتکنندگان دریافت کننده iStent همراه با جراحی کاتاراکت بیشتر احتمال داشت که بینیاز از قطره باشند و ممکن است با کاهش نسبتا اندکی در تعداد قطرههای گلوکوم استفاده شده در روز برای کنترل IOP در میانمدت در مقایسه با شرکتکنندگانی که تحت جراحی کاتاراکت بهتنهایی قرار گرفتند، روبهرو شوند؛ با این حال، تفاوتی در میانگین تغییر از خط پایه در IOP بین این دو گروه وجود نداشت.
با توجه به ناهمگونی قابل توجه، ما تجزیهوتحلیل دو مطالعهای را که به مقایسه درمان با iStent با درمان دارویی پرداختند، انجام ندادیم. محققان آن دو مطالعه گزارش کردند که در مقایسه با بیش از 90% از افراد گروههای درمانی iStent، هیچ یک از شرکتکنندگان در گروه درمان دارویی در 12 ماه گذشته بینیاز از قطره نبودند. دادهها نشان دادند که از نظر کنترل IOP، درمان افراد با دو یا سه iStent ممکن است موثرتر از درمان با یک iStent باشد.
هیچ کدام از هفت مطالعه وارد شده در این مرور اطلاعاتی را درباره کیفیت زندگی ارائه نکردند و تفاوتهای موجود در پیامدها یا عوارض جانبی بین گروههای درمان، به دلیل عوارض پائین گزارش شده و اثربخشی متغیر، نامطمئن بود.
این مطالعه مروری چقدر بهروز است؟
به جستوجوی مطالعاتی پرداختیم که تا 17 آگوست 2018 منتشر شدند.