سوال مطالعه مروری
این مرور سیستماتیک اثربخشی و ایمنی درمان آنتیبیوتیکی را در عفونت تناسلیکلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis; CT) از نظر شکست بالینی یا میکروبیولوژیکال در مردان و زنان غیر‐باردار ارزیابی و بررسی کرد.
پیشینه
CT شایعترین علت عفونت دستگاه تناسلی و مجاری ادراری در زنان و مردان است. اما در زنان این عفونت غالبا بدون نشانه است. عفونت CT میتواند منجر به عوارض یا مشکلاتی در سلامت باروری در زنان (مانند ناباروری، بیماری التهابی لگن، درد مزمن لگن) و مردان (مانند پروستاتیت (تورم غدد پروستات) یا درد مزمن لگن) شود. دستورالعملهای بالینی برای درمان CT یک درمان آنتیبیوتیکی ترجیح داده شده را توصیه نکردهاند. در این مرور کاکرین، تمام مطالعات تصادفیسازی و کنترل شده (مطالعاتی که در آنها شرکتکنندگان به طور تصادفی در یکی از گروههای درمانی قرار میگیرند) ارزیابی شدند که در آنها درمان عفونت تناسلی CT با آنتیبیوتیکهای توصیه شده در دستورالعملهای بالینی بهروز شده انجام شده بود.
تاریخ جستوجو
ما مطالعاتی را که تا جون 2018 منتشر شده بود، جستوجو کردیم، در این مطالعات در پی اطلاعاتی درباره عدم موفقیت در از بین بردن عفونت CT یا بهبود نشانههای بیماری، وجود حوادث جانبی، مقاومت آنتیمیکروبیال و عفونت مجدد، به مثابه پیامدهای درمان بودیم.
ویژگیهای مطالعه
ما 14 مطالعه را با 2715 مرد و زن غیر‐باردار مبتلا به عفونت CT در این مرور گنجاندیم که تحت درمان با آنتیبیوتیکهای توصیه شده در دستورالعملهای بالینی بودند (2147 مرد (79.08%) و 568 زن (20.92%)). زنان معمولا بدون نشانه بودند یا سرویسیت رحم (uterine cervicitis) داشتند، مردان مبتلا به یورتریت غیر‐گنوگوکی (non‐gonococcal urethritis) (التهاب مجاری ادراری که توسط عفونت گونوره (gonorrhoeal infection) ایجاد نشده است) بودند. همه شرکتکنندگان از نظر CT تست مثبت داشتند. مطالعات بین 7 تا 84 روز بعد از انتهای درمان طول کشیده بود، میانگین آن 28 روز بود. اکثر مطالعات در کلینیکهای بیماریهای منتقله از راه جنسی در ایالات متحده انجام شده بود. در این مطالعات داکسیسایکلین (doxycycline) با آزیترومایسین (azithromycin) و داکسیسایکلین (doxycycline) با اوفلوکساسین (ofloxacin) مقایسه شده بود.
منابع تامین مالی مطالعه
یک مطالعه منابع مالی خود را از کمکهای مالی اکادمیک (academic grants) گزارش کرده بود، چهار مطالعه دیگر اعلام کرده بودند که منابع مالی یا گرانتهای خود را از شرکتهای دارویی گرفته بودند. مطالعات دیگر یا اعلام کرده بودند که منابع مالی را خودشان تامین کرده بودند (self‐funded) یا هیچ به منابع مالی اشاره نکرده بودند.
نتایج کلیدی (آمار)
ما متاآنالیز (روشی از ترکیب کردن نتایج مطالعات) را برای دو مقایسه انجام دادیم، آزیترومایسین 1 گرم تک دوز در برابر داکسیسایکلین 100 میلیگرم دو بار در روز به مدت هفت روز و مقایسه دوم میان داکسیسایکلین 100 میلیگرم دو بار در روز برای هفت روز در برابر اوفلوکساسین 300 میلیگرم تا 400 میلیگرم یک یا دو بار در روز به مدت هفت روز انجام شد.
ما دریافتیم که شکست میکروبیولوژیکال در مردان درمان شده با داکسیسایکلین کمتر از مردان درمان شده با آزیترومایسین بود، همچنین حوادث جانبی (عوارض جانبی) در درمان مردان و زنان با آزیترومایسین کمتر بود. تفاوتی در شکست بالینی برای زنان یا مردان درمان شده با داکسیسایکلین در برابر آزیترومایسین یا درمان با داکسیسایکلین نسبت به اوفلوکساسین دیده نشد. این نکته بدین معنا است که بر اساس شواهد موجود، داکسیسایکلین اولین گزینه درمانی در مردان مبتلا به یورتریت است. در زنان غیر‐باردار مبتلا به CT هیج یک از آنتیبیوتیکهای توصیه شده بر یکدیگر مزیتی ندارند. با این حال متخصصان بالینی میتوانند آزیترومایسین تک دوز را در نظر بگیرند چون حوادث جانبی کمتری دارد.
کیفیت شواهد
مطالعات وارد شده در این مرور از روشهای ضعیفی استفاده کرده بودند، بدین معنا که نتایج آنها دارای سوگیری (bias) است (به طور ناصحیح نتایج به سمت یک دارو است، به جای داروی دیگر). ما فکر میکنیم شواهدی که این مطالعات فراهم کردهاند برای شکست میکروبیولوژیکال در مردان و حوادث جانبی در مردان و زنان با تجویز آزیترومایسین در مقایسه با داکسیسایکلین کیفیت متوسطی دارند، از نظر تمام پیامدها شواهد موجود برای مقایسه داکسیسایکلین با اوفلوکساسین کیفیت بسیار پائینی دارند.