سوال مطالعه مروری: ما شواهدی را مرور کردیم که درمانهای جراحی را در برابر درمانهای غیر‐جراحی، در حالتی موسوم به تنگی ستون فقرات کمری، مقایسه کرده بودند. این حالت زمانی رخ میدهد که فضای محصور کننده نخاع و اعصاب کوچکتر میشود.
پیشینه: افراد مبتلا به تنگی ستون فقرات دچار طیفی از نشانهها شامل درد کمر، درد پا، بیحسی، سوزنسوزن شدن پاها و کاهش عملکرد فیزیکی میشوند. این نشانههای واضح افراد را به سمت درمان سریع میبرند. یک گزینه درمانی، جراحی است. دیگر گزینههای درمانی عبارتند از درمان فیزیکی، ورزش، پشتبند و بریس و تزریق داخل ستون فقرات.
ویژگیهای مطالعه: پنج مطالعه را که درمان جراحی را در برابر درمانهای غیر‐جراحی در 643 فرد مبتلا به تنگی ستون فقرات مقایسه کرده بودند، در مرور گنجاندیم. میانگین سنی شرکتکنندگان در تمام مطالعات بالای 59 سال بود. دورههای پیگیری از شش هفته تا 10 سال متغیر بود.
نتایج کلیدی: بر اساس نتایج این مرور نمیتوانیم نتیجهگیری کنیم که درمان جراحی یا غیر‐جراحی کدام یک برای افراد با تنگی ستون فقرات کمری بهتر هستند. با این وجود، میتوانیم نرخ بالای تاثیرات گزارش شده را در سه گروه از پنج گروه جراحی شده گزارش کنیم که از 10% تا 24% متفاوت بود. هیچ عوارض جانبی در گروه درمان محافظهکارانه گزارش نشده بود.
سه مطالعه، درمان جراحی ستون فقرات را در برابر درمانهای مختلف غیر‐جراحی مقایسه کرده بودند. برای نویسندگان این مرور مشکل بود که از این مطالعات نتیجهگیری کنند، چرا که درمانهای غیر‐جراحی به قدر کافی توصیف نشده بودند. یک مطالعه که جراحی را در برابر بریسگذاری و ورزش مقایسه کرده بود، هیچ تفاوتی در کاهش میزان درد نیافت. مطالعه دیگر جراحی را در برابر تزریق داخل نخاعی مقایسه کرده و در شش هفته بهبود عملکرد فیزیکی با تزریق و تسکین درد با جراحی را نشان داده بود. کارآزمایی دیگری جراحی با جاگذاری ایمپلنت را در برابر مراقبتهای غیر‐جراحی مقایسه کرده بود. این مطالعه پیامدهای مطلوب را در مورد نشانهها و عملکرد فیزیکی را به نفع جراحی گزارش کرده بود.
کیفیت شواهد: شواهد به دست آمده از طریق مقایسه جراحی در برابر درمان غیر‐جراحی کیفیت پائینی داشتند. مطالعات به خوبی طراحی شده برای بررسی این مشکل نیاز است. به طور خاص، پژوهشگران باید توصیفات بهتری در مورد جزئیات درمانهای غیر‐جراحی داشته باشند.