استافیلوکوک اورئوس (aureus staphylococcus) باعث ایجاد عفونت ریوی در کودکان کمسن مبتلا به فیبروز کیستیک میشود. آنتیبیوتیکهای پیشگیرانه برای پیشگیری از چنین عفونتها و آسیبهای ریوی تجویز میشوند. آنتیبیوتیکها عوارض جانبی داشته و استفاده بلندمدت از آنها ممکن است به عفونت با سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) منجر شود. این یک بهروزرسانی از یک مطالعه مروری است که قبلا منتشر شده است.
ارزیابی آنتیبیوتیک خوراکی پروفیلاکسی ادامهدار در پیشگیری از ابتلا به استافیلوکوکوس اورئوس در مقایسه با عدم درمان پروفیلاکسی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک، ما این فرضیهها را مورد آزمایش قرار دادیم. پروفیلاکسی:
1. وضعیت بالینی، عملکرد ریه و بقا را بهبود میبخشد؛
2. باعث عوارض جانبی (مانند اسهال، راش پوستی، کاندیدیازیس میشود؛
3. منجر به جدا شدنهای کمتر پاتوژنهای رایج از ترشحات تنفسی میشود؛
4. منجر به ظهور مقاومت آنتیبیوتیکی و کلونیزاسیون دستگاه تنفسی با سودوموناس آئروژینوزا میشود.
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه فیبروز کیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جستوجو کردیم که حاوی منابع شناساییشده از جستوجوهای جامع بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی، جستوجوهای دستی مجلات مربوطه و کتابهای خلاصهمقالات از مجموعه مقالات کنفرانسها است. با شرکتهای تولیدکننده آنتی بیوتیکهای ضداستافیلوکوک تماس گرفته شد.
جدیدترین جستوجو در پایگاه ثبت گروه: 29 سپتامبر 2016.
کارآزماییهای تصادفیسازی شده از آنتیبیوتیکهای خوراکی پیشگیرانه ادامهدار (که برای حداقل یکسال تجویز شده) در مقایسه با آنتیبیوتیکهای متناوب که «در صورت نیاز» داده میشوند، در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک با هر شدتی از بیماری.
نویسندگان، مطالعات را به جهت واجد شرایط بودن و کیفیت روششناختی ارزیابی و دادهها را استخراج کردند.
ما چهار مطالعه را، با مجموع 401 شرکتکننده با سن صفر تا هفت سال در بدو ورود به مطالعه، انتخاب کردیم؛ یک مطالعه در حال انجام است. دو مورد از مطالعات قدیمیتر انتخاب شده، به ویژه به دلیل عدم کورسازی و پیامد دادههای ناقص، نسبت به دو مطالعه اخیر، در معرض خطر سوگیری (bias) بیشتری در تمام حوزهها قرار داشتند. از آنجایی که جدیدترین مطالعات به طور کلی عاری از سوگیری بودند، ما فقط آنها را را در نظر گرفتیم، اگرچه حتی در اینجا هم ما از تأثیر تجزیهوتحلیل بر پروتکل (per protocol analysis) بر نتایج مطالعه مطمئن نیستیم. شواهد براساس ارزیابیهای سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) کاهش یافتند و نتایج پیامد از کیفیت متوسط تا پایین طبقهبندی شدند. علت کاهش کیفیت شواهد، محدودیت در طراحی مطالعه (همه پیامدها)؛ عدم دقت (تعداد افرادی که نیاز به آنتیبیوتیکهای اضافی داشتند)؛ و به دلیل عدم ثبات (نمره وزن z) بود.
تعداد کمی از کودکان که آنتیبیوتیک پروفیلاکسی ضداستافیلوکوکی دریافت کردند، یک یا چند ایزوله استافیلوکوک اورئوس (کیفیت شواهد پایین) مشاهده شد. تفاوت معنیداری بین گروهها در شیرخواران و عملکرد متداول ریه (کیفیت شواهد متوسط) وجود نداشت. ما هیچ تاثیر معنیداری را روی تغذیه (کیفیت شواهد پایین)، پذیرشهای بیمارستانی، دورههای اضافی آنتیبیوتیکها (کیفیت شواهد پایین) یا عوارض جانبی (کیفیت شواهد متوسط) نیافتیم. اختلاف معنیداری در تعداد ایزولههای سودوموناس آئروژینوزا بین گروهها (کیفیت شواهد پایین) وجود نداشت، هرچند روند کاهشی ایزولههای تراکمی سودوموناس آئروژینوزا در گروه پروفیلاکسی در دو و سه سال و به میزان بالاتری از چهار تا شش سال وجود داشت. از آنجایی که مطالعات مرور شده شش سال یا کمتر طول کشید، نتیجهگیریها را نمیتوان به اثرات طولانیمدت پروفیلاکسی تعمیم داد.
آنتیبیوتیک پروفیلاکسی ضداستافیلوکوکی باعث میشود که تعداد کمتری از کودکان مبتلا به فیبروز کیستیک، زمانی که در اوایل طفولیت آغاز میشود و تا شش سالگی ادامه دارد، به ایزولههای استافیلوکوکوس اورئوس مبتلا شوند. اهمیت بالینی این یافته نامشخص است. تحقیقات بعدی میتواند تعیین کند که آیا روند پیشروی بیشتر کودکان مبتلا به CF با سودوموناس آئروژینوزا، پس از چهار تا شش سال پروفیلاکسی، یک یافته شانسی است یا خیر و اینکه آیا انتخاب آنتیبیوتیک یا مدت زمان درمان ممکن است بر آن تاثیر بگذارد یا خیر.