مهارکنندههای فاکتور نکروز تومور (TNF ؛tumour necrosis factor) - آلفا، در درمان آرتریت روماتوئید (RA) به منظور کاهش خطر آسیب مفصل، بهبود عملکرد فیزیکی و بهبود کیفیت زندگی، مفید هستند. این مرور بهروز شده مطالعه مروری 2014 کاکرین در مورد درمان RA با سرتولیزوماب پگول (certolizumab pegol) است.
ارزیابی منافع و آسیبهای بالینی سرتولیزوماب پگول (CZP) در افراد مبتلا به RA که بهخوبی به داروهای مرسوم ضدروماتیسمی تعدیلکننده بیماری (DMARDها) پاسخ ندادند.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛cochrane central register of controlled trails: کتابخانه کاکرین 2016، شماره 9)؛ MEDLINE؛ Embase Web of Knowledge؛ فهرست منابع مقالات؛ clinicaltrials.gov و ICTRP of WHO را جستوجو کردیم. جستوجوها از 2014 (تاریخ آخرین جستوجو برای نسخه قبلی) تا 26 سپتامبر 2016 بهروز شدند.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که سرتولیزوماب پگول را با هر عامل دیگری، شامل دارونما یا متوترکسات (MTX) در بزرگسالان مبتلا به RA فعال، بدون در نظر گرفتن درمان فعلی یا پیشین با داروهای مرسوم ضدروماتیسمی تعدیلکننده بیماری (DMARDها)، مانند MTX مقایسه کردهاند.
2 نویسنده مرور بهطور مستقل از هم نتایج جستوجو را کنترل کرده، دادهها را استخراج و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. ما تفاوتنظرها را با بحث یا ارجاع به یک نویسنده سوم، حل کردیم.
ما در این بهروزرسانی 14 کارآزمایی را انتخاب کردیم، که 3 تا بیشتر از بهروزرسانی قبلی است. 12 کارآزمایی (5422 شرکتکننده) شامل سنجش منفعتها بود. ما 11 مورد از آنها را جمع کردیم، 2 مورد بیشتر از گذشته. 13 کارآزمایی شامل اطلاعات در مورد آسیبها (5273 شرکتکننده) بود. مدتزمان پیگیری بین 12 و 52 هفته و محدوده دوز سرتولیزوماب پگول بهصورت زیر جلدی از 50 تا 400 میلیگرم متغیر بود. در کارآزماییهای فاز 3، مقایسهگر عبارت بود از دارونما به همراه MTX در 7 کارآزمایی و دارونما در 5 مورد. در 2 کارآزمایی فاز 2، مقایسهگر فقط دارونما بود.
دوز تأییدشده سرتولیزوماب پگول، 200 میلیگرم هر هفته، بهبودی بالینی مهمی را در 24 هفته، برای پیامدهای زیر ایجاد کرد:
- 50% بهبود (درد، عملکرد و دیگر علائم RA) در کالج آمریکایی روماتولوژی (ACR): بهبود کامل: 25% (95% فاصله اطمینان (CI): 20% تا 33%)؛ تعداد موردنیاز درمان برای یک پیامد مفید اضافی (NNTB): 4 (%95 فاصله اطمینان (CI): 3 تا 5)؛ خطر نسبی (RR): 3.80 (%95 فاصله اطمینان (CI): 2.42 تا 5.95)؛ 1445 شرکتکننده؛ 5 مطالعه.
- پرسشنامه سنجش سلامت(HAQ): 12-% بهبود مطلق (95% فاصله اطمینان (CI): 9-% تا 14-%)؛ NNTB: 8 (%95 فاصله اطمینان (CI): 7 تا 11)؛ میانگین تفاوت(MD): 0.35- (%95 فاصله اطمینان (CI): 0.43- تا 0.26-؛ 1268 شرکتکننده؛ 4 مطالعه) (مقیاس 0 تا 3؛ نمرات پایینتر به معنای عملکرد بهتر).
- نسبتی از شرکتکنندگان که به بهبودی دست یافتند (نمره فعالیت بیماری (DAS) کمتر از 2.6) بهبودی کامل: 10% (95% فاصله اطمینان (CI): 8% تا 16%)؛ NNTB: 8 (%95 فاصله اطمینان (CI): 6 تا 12)؛ خطر نسبی (RR): 2.94 (%95 فاصله اطمینان (CI): 1.64 تا 5.28)؛ 2420 شرکتکننده؛ 6 مطالعه.
- تغییرات رادیولوژیکی: امتیاز فرسایش (ES) بهبود مطلق: 0.29-% (95% فاصله اطمینان (CI): 0.42-% تا 0.17-%)؛ NNTB: 6 (95% فاصله اطمینان (CI): 4 تا 10)؛ 0.67 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.96- تا 0.38-)؛ 714 شرکتکننده؛ 2 مطالعه (مقیاس 0 تا 230)، اما تفاوت از نظر بالینی معنیدار نیست.
عوارض جانبی جدی (SAEها) از لحاظ آماری و نه بالینی بهطور معنیداری برای سرتولیزوماب پگول (200 میلیگرم در هفته) بیشتر بود، با نرخ تفاوت مطلق: 3% (95% فاصله اطمینان (CI): 1%تا 4%)؛ تعداد موردنیاز درمان برای یک پیامد مضر اضافی (NNTH):33 (%95 فاصله اطمینان (CI): 25 تا 100)؛ نسبت شانس (OR) پتو (Peto): 95% 1.47 فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 1.91)؛ 3927 شرکتکننده؛ 9 مطالعه.
در همه موارد خروج از مطالعه در گروه دارونما (برای همه دوزها و در همه موارد پیگیری) یک افزایش معنیدار از لحاظ بالینی با میزان تفاوت مطلق: 0.2-% (95% فاصله اطمینان (CI): 16-%تا 42-%)؛ NNTB: 3 (%95 فاصله اطمینان (CI): 2 تا 6)؛ RR: 0.47 (%95 فاصله اطمینان (CI): 0.39 تا 0.56؛) وجود داشت؛ و افزایش معنیدار از لحاظ بالینی در خروج از مطالعه به علت عوارض جانبی در گروه سرتولیزوماب (برای تمام دوزها و همه پیگیریها) با نرخ تفاوت مطلق: 2% ( 95% فاصله اطمینان (CI): 0%تا 3%) وجود داشت؛ NNTB: 58 (%95 فاصله اطمینان (CI): 28 تا 329)؛ OR پتو: 1.45 ( 95% فاصله اطمینان (CI): 1.09 تا 1.94)؛ 5236 شرکتکننده؛ 12 مطالعه.
ما کیفیت شواهد را برای ACR50، بهبودی DAS، SAEها و خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی، بالا و برای HAQ و تغییرات رادیولوژیکی به دلیل نگرانیهایی در مورد سوگیری فرسایشی (attrition bias)، متوسط تشخیص دادیم. ما برای همه موارد خروج از مطالعه کیفیت شواهد را به دلیل تناقض، متوسط تشخیص دادیم.
یافتهها و نتایج حاصل از مرور قبلی تغییر نکرد. قطعیت متوسط تا زیادی برای شواهد به دست آمده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده وجود دارد که نشان میدهد سرتولیزوماب پگول بهتنهایی یا در ترکیب با متوترکسات در درمان RA برای بهبود ACR50 و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، افزایش شانس رهایی از RA و کاهش آسیب مفصلی در برابر اشعه ایکس سودمند است. افراد کمی درمان خود را متوقف کردند، اما اکثر اینها به علت عوارض جانبی جدی درمان را متوقف کردند. عوارض جانبی با درمان فعال بیشتر بود. ما از لحاظ بالینی و نه آماری یک خطر معنیدار را در عوارض جانبی جدی یافتیم.