پیشینه و هدف
افراد مسن مبتلا به شکستگیهای مفصل ران اغلب در زمان شکستگی خود با سوءتغذیه روبهرو هستند و بسیاری از آنها در زمان بستری در بیمارستان هم تغذیه نامناسبی دارند. سوءتغذیه ممکن است بهبود پس از شکستگی مفصل ران را مختل کند. ما تاثیرات مداخلات تغذیهای را در افراد مسن که در حال بهبود از شکستگی مفصل ران هستند، مرور میکنیم.
نتایج جستوجو
منابع علمی را تا نوامبر 2015 جستوجو کردیم و شامل 41 مطالعه از جمله 3881 شرکتکننده بود. تمام مداخلات تغذیهای درون یک ماه از شکستگی مفصل ران آغاز شد. این مطالعات در روشهای خود ضعفهایی دارند که ممکن است اعتبار نتایج آنها را تحت تاثیر قرار دهد. بعضی از شواهد کیفیت بسیار پائین داشتند که بدان معنی است که در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم.
نتایج کلیدی
هجده مطالعه استفاده از غذاهای اضافی خوراکی را بررسی کردند که انرژی را از منابعی غیر از پروتئین، پروتئین، بعضی ویتامینها و مینرالها تامین میکردند. شواهد با کیفیت پائین وجود دارد که نشان میدهد این غذاهای خوراکی مولتینوترینت ممکن است مرگومیر را کاهش ندهند اما ممکن است تعداد افرادی که مبتلا به عوارض جانبی میشوند (مثلا زخم فشاری، عفونت، ترومبوز وریدی، آمبولی ریه، گیجی) کاهش یابد. شواهد با کیفیت بسیار پائین وجود دارد که نشان میدهد غذاهای خوراکی مولتینوترینت ممکن است پیامد نامطلوب (مرگومیر یا عوارض) را کاهش دهد و موجب افزایش بروز استفراغ و اسهال نشود.
در چهار مطالعه، تغذیه با لوله نازوگاستریک مورد بررسی قرار گرفت که مواد غذایی مایع از طریق یک لوله که داخل بینی قرار داده شده و به داخل معده منتقل میشود، با انرژی غیر‐پروتئینی، پروتئینی، برخی از ویتامینها و مواد معدنی به بیمار تحویل داده میشد. این مطالعات شواهد با کیفیت بسیار پائین را فراهم آورده که تغذیه با لوله، که ضعیف هم تحمل میشود، به نظر نمیرسد باعث تفاوت در مرگومیر و عوارض میشود. پیامد نامطلوب رکورد نشده بود و شواهد کافی در مورد حوادث جانبی وجود نداشت.
یک مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پائین ارائه کرد که نشان داد تغذیه از راه لوله نازوگاستریک و به دنبال آن، مواد غذایی خوراکی ممکن است بر مرگومیر یا عوارض تاثیر نگذارد. این مطالعه گزارش میدهد که تغذیه لوله ضعیف تحمل میشود.
یک مطالعه شواهد با کیفیت بسیار پائین ارائه کرد که نشان داد تغذیه وریدی در ابتدا و سپس خوراکی ممکن است بر مرگومیر تاثیر نگذارد، اما ممکن است عوارض را کاهش دهد. با این حال، ما شگفتزده شدیم که این مداخله در افرادی که به نظر میرسید قادر به مصرف تغذیه به صورت خوراکی هستند، استفاده شد.
افزایش مصرف پروتئین در تغذیه خوراکی در چهار مطالعه تست شد. این مطالعات شواهد با کیفیت پائین را نشان میدهند که هیچ تاثیر واضحی از این مداخله بر مرگومیر یا عوارض دیده نمیشود و شواهد با کیفیت بسیار پائین برای کاهش پیامد نامطلوب وجود داشت.
کارآزماییهایی که ویتامین B1 داخل وریدی و سایر ویتامینهای محلول در آب، ویتامینهای 1‐آلفا‐هیدروکسیکولهکلسیفرول خوراکی (ویتامین D)، دوزهای بالای تزریقی ویتامین D، دوزهای مختلف خوراکی یا منابع ویتامین D، آهن داخل وریدی یا خوراکی، اورنیتین آلفا کتوگلوتارات را در برابر مکمل پپتید ایزونیتروژن، تائورین را در برابر دارونما و یک مکمل را با ویتامینها، مواد معدنی و اسیدهای آمینه تست کردند، شواهد با کیفیت پائین یا بسیار پائین حاکی از عدم تاثیر بر مرگومیر یا عوارض ناشی از آن ارائه دادند.
یک مطالعه، با ارزیابی استفاده از کمک کنندههای وابسته به رژیم غذایی برای کمک به تغذیه، شواهد با کیفیت پائین را ارائه میدهد که این امر میتواند مرگومیر را کاهش دهد، اما نه تعداد افراد مبتلا به عوارض را.
نتیجهگیریها
مکملهای خوراکی که با انرژی غیر‐پروتئینی، پروتئینی، ویتامینها و مواد معدنی پیش یا بلافاصله پس از جراحی شروع میشوند، ممکن است از عوارض بعد از شکستگی مفصل ران در افراد مسن پیشگیری کنند، اما ممکن است بر مرگومیر تاثیر نگذارند. مطالعات تصادفیسازی شده با اندازه مناسب و طراحی بهتر مورد نیاز است. ما پیشنهاد میکنیم که نقش متخصصان رژیم غذایی و تغذیه وریدی محیطی یا تغذیه نازوگاستریک در بیماران مبتلا به سوءتغذیه شدید، نیازمند ارزیابی بیشتر است.