پروفیلاکسی دارویی ثابت کرده خطر حوادث بیماری قلبیعروقی را در افراد مبتلا به آترواسکلروز را به خطر میاندازد. بااینحال، نقش پیشگیری در افراد مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی (AAA) هنوز معلوم نیست. مطالعات متعدد نشان داده که با وجود ترمیم موفقیتآمیز، افرادی که دارای AAA هستند میزان بقای کمتری نسبت به کنترلهای سالم دارند. افراد مبتلا به AAA دارای با شیوع بیشتر بیماری کرونری قلبی و خطر حوادث قلبیعروقی روبهرو هستند. علیرغم این ارتباط، در مورد اثربخشی پروفیلاکسی دارویی در کاهش خطر قلبی عروقی در افراد مبتلا به AAA اطلاعات کمی در دست است. این بهروزرسانی یک مرور کاکرین است که در سال 2014 منتشر شد.
تعیین اثربخشی طولانیمدت داروهای آنتیپلاکت، آتیهیپرتانسیو یا کاهنده چربی بر کاهش مرگومیر و حوادث قلبیعروقی در افراد مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی.
برای این بهروزرسانی، متخصص اطلاعات عروق (CIS) در کاکرین؛ پایگاه ثبت تخصصی عروق در کاکرین (14 اپریل 2016) را جستوجو کرد. علاوهبراین، CIS پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Centrale Register of Controlled Trails) (شماره 3، 2016) و پایگاههای ثبت کارآزماییها (14 اپریل 2016) را جستوجو کرد. ما همچنین فهرست منابع مطالعات مرتبط را بررسی کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده که در آنها افراد مبتلا به AAA بهطور تصادفی به یکی از درمانهای پروفیلاکتیک در مقابل دیگری، یک رژیم متفاوت از همان دمران، یک پلاسبو، یا هیچ درمانی اختصاص یافتند، واجد شرایط برای ورود به این مرور بودند. پیامدهای اولیه شامل مرگومیر در اثر هر علتی و مرگومیر قلبیعروقی بود.
دو نویسنده مرور مستقل از هم مطالعات را برای ورود انتخاب کردند و ارزیابی کیفیت و استخراج دادهها را کامل کردند. ما هرگونه اختلافنظری را با مباحثه حل کردیم. فقط یک مطالعه دارای معیارهای ورود به این مرور بود، بنابراین نتوانستیم متاآنالیز انجام دهیم.
هیچ مطالعه جدیدی معیارهای ورود را به این مرور نداشت. ما یک کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده در این مرور پیدا کردیم. زیرگروهی از شرکتکنندگان مبتلا به AAA متوپرولول (N = 111) یا پلاسبو (N = 116) دریافت کردند. هیچ شواهد روشنی وجود نداشت که متوپرولول میتواند مرگومیر را به هر دلیل (نسبت شانس (OR): 0.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.41)، مرگ قلبیعروقی (OR: 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.76)، مرگ در اثر AAA (OR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 16.92) کاهش میدهد یا حوادث قلبیعروقی غیرکشنده (OR: 1.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 3.57) را در طول 30 روز پس از جراحی افزایش میدهد. علاوهبراین، طی 6 ماه پس از جراحی، اثرات تخمینی با مزایا و معایب برای مرگومیر به هر علتی (OR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26 تا 1.95)، مرگ قلبیعروقی (OR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.23 تا 2.39) و حوادث قلبیعروقی غیرکشنده (OR: 1.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 3.35) هماهنگی داشت. عوارض جانبی دارویی برای همه جمعیت مورد مطالعه گزارش شد و برای زیرگروهی از شرکتکنندگان مبتلا به AAA در دسترس نبود. ما این مطالعه را بهطور کلی در معرض خطر سوگیری (bias) پائین در نظر گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای همه پیامدها پائین در نظر گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای اشتباهات کاهش دادیم، زیرا فقط یک مطالعه با تعداد کمی از شرکتکنندگان در دسترس بود، تعداد حوادث کوچک بودند و نتایج با مزایا و معایب سازگاری داشت.
با توجه به محدود بودن تعداد کارآزماییهای وارد شده، شواهد کافی برای به دست آوردن هرگونه نتیجهگیری در مورد اثربخشی پروفیلاکسی بیماری قلبیعروقی در کاهش مرگومیر و حوادث قلبیعروقی در افراد مبتلا به AAA وجود ندارد. کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده بیشتری که با کیفیت خوب انجام شوند و بسیاری از انواع پروفیلاکسی را با پیگیری طولانیمدت مورد بررسی قرار بدهند، قبل از اینکه نتیجهگیریهای درست انجام شود، مورد نیاز است.