افراد مبتلا به برونشکتازی دچار التهاب مزمن ریهها میشوند. اثرات ضد‐التهابی داروهای غیر‐استروئیدی ضد‐التهابی (non‐steroid anti‐inflammatory drug; NSAID) استنشاقی ممکن است برای بیماران مبتلا به برونشکتازی مفید باشند. با این حال، فوائد کوتاه‐مدت و طولانی‐مدت آنها در بزرگسالان و کودکان، همچنین عوارض جانبی قوی NSAIDهایی که برای طولانی‐مدت استفاده شوند، باید بررسی شود.
نتایج
یک مطالعه کوچک را با 25 فرد مبتلا به بیماری مزمن ریه وارد کردیم. از 25 نفر، فقط هشت مورد برونشکتازی داشتند. دیگر افراد، مبتلا به برونشیت مزمن پانبرونشیولیت منتشر (diffuse panbronchiolitis) بوده و در معرض خطر برونشکتازی قرار داشتند. به هرحال، در زمان تفسیر نتایج باید در خاطرمان باشد که همه شرکتکنندگان در مطالعه مبتلا به برونشکتازی نبودند.
بهطور کلی، این مطالعه کوچک بهبودی تولید خلط و تنگی نفس را در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن ریوی (برونشیت مزمن، برونشکتازی یا پانبرونشیولیت منتشر) گزارش کرد که ایندومتاسین استنشاقی را در مقایسه با دارونما دریافت کردند. محققان هیچ بهبودی قابلتوجهی را در عملکرد ریه (حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) و ظرفیت حیاتی (VC)) مشاهده نکرده و هیچ عارضه جانبی را گزارش نکردند.
نتیجهگیریها
مقیاس کوچک این مطالعه و تجزیهوتحلیل تجمعی دادهها از سه حالت بیماری، نتیجهگیری دقیق را در مورد فوائد استفاده از NSAIDها برای درمان بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی برای نویسندگان این بررسی سخت کرد. نویسندگان هیچ مطالعهای را در مورد استفاده از NSAIDها در کودکان مبتلا به برونشکتازی نیافتند.