پوئهرارین (Puerarin)، یک داروی گیاهی است که به طور گستردهای در درمان سکته مغزی ایسکمیک (ischaemic stroke) در چین استفاده میشود.
بررسی اثر پوئهرارین در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک.
جستوجوی خود را در منابع زیر انجام دادیم: مرکز ثبت کارآزماییهای گروه سکته مغزی در کاکرین (Cochrane Stroke Group Trials Register) و مرکز ثبت کارآزماییهای گروه سکته مغزی چین (Chinese Stroke Trials Register) (آخرین جستوجو: آگوست 2015). علاوه بر این، در پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 7، 2015)، MEDLINE (از 1948 تا آگوست 2015)، EMBASE (از 1980 تا آگوست 2015)، پایگاه اطلاعات طب مکمل و وابسته (AMED؛ Allied and Complementary Medicine Database) (از 1985 تا آگوست 2015) و پایگاه اطلاعات طب زیست- پزشکی چین (CBM-disc؛ China Biological Medicine Database) (از 1979 تا آگوست 2015) به جستوجو پرداختیم. ما فهرست منابع، کارآزماییهای بالینی مرتبط و مراکز ثبت کارآزماییها را جستوجو کرده و در تلاش برای شناسایی مطالعات منتشر شده و منتشر نشده بیشتر، با شرکتهای داروسازی و محققان تماس گرفتیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCT) یا کارآزماییهای شبهتصادفیسازی و کنترل شده که به مقایسه پوئهرارین با دارونما یا کنترل باز (بدون دارونما) در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک پرداخته باشند.
دو نویسنده این مطالعه مروری به طور جداگانه، معیارهای ورود به مطالعه را به کار بردند، کیفیت کارآزماییها و خطر سوگیری (Bias) را ارزیابی و دادهها را استخراج کردند.
در این مطالعه مروری بهروزرسانی شده، 20 RCT با 1574 شرکتکننده انتخاب کردیم. تمام کارآزماییها در مجلات به زبان چینی منتشر شده بودند. پس از اضافه کردن یک پیامد جدید در این بهروزرسانی، تعداد 14 کارآزمایی را که در نسخه قبلی این مطالعه کنار گذاشته بودیم، وارد مطالعه کردیم. بازههای زمانی که در آن شرکتکنندگان، تصادفیسازی شده بودند بین 4.5 ساعت تا 10 روز قرار داشت. در 18 کارآزمایی، سکته مغزی ایسکمیک توسط توموگرافی کامپیوتری (computerised tomography یا CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (magnetic resonance imaging یا MRI) تایید شد. فراتحلیل با استفاده از دو کارآزمایی با 164 شرکتکننده نشان داد که درمان با پوئهرارین مرگ یا وابستگی را در پیگیری نهایی کاهش نمیدهد (خطر نسبی (RR): 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 1.36). یک کارآزمایی با 83 شرکتکننده گزارش داد که مقدار میانگین شاخص بارتل (Barthel Index) در گروه پوئهرارین کمتر از گروه کنترل بود. فراتحلیل 16 کارآزمایی با 1305 شرکتکننده نشان داد که پوئهرارین نسبت شرکتکنندگان بدون بهبودی نقایص عصبی (neurological deficit) را در پایان پیگیری کاهش میدهد (RR: 0.42؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 0.55). هیچ یک از کارآزماییها عوارض جانبی جدی را گزارش نداده بود. کیفیت شواهد به دلیل گزارش ناقص روشها و مدت پیگیری کوتاه، کم بود.
شواهد کافی برای بررسی اثر پوئهرارین بر بقا یا وابستگی در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک وجود ندارد. انجام RCTهای با کیفیت بالا و در مقیاس بزرگ با مدت زمان پیگیری طولانی برای ارزیابی اثربخشی آن مورد نیاز است.