<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?> <COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION ID="" LANGUAGE="fa-IR" SL_CONTEXT="" SOURCE_ID="" VERSION_NO="" XML_VERSION="2"> <REVIEW_METADATA DOI="10.1002/14651858.CD009624.pub2" GROUP_ID="" ID="" PUBLICATION_STATUS="" STAGE="R" STATUS="A" TYPE="INT" VERSION_NO=""> <AUTHORS>Rahul Mhaskar, Hesborn Wao, Branko Miladinovic, Ambuj Kumar, Benjamin Djulbegovic</AUTHORS> <ORIGINAL_TITLE>The role of iron in the management of chemotherapy-induced anemia in cancer patients receiving erythropoiesis-stimulating agents</ORIGINAL_TITLE> <ASSESSED_UP_TO_DATE DAY="02" MONTH="02" YEAR="2016"/> <PUBLISHED_ONLINE DAY="" MONTH="02" YEAR="2016"/> <CITATION_LAST_CHANGED ISSUE_NO="" YEAR=""/> </REVIEW_METADATA> <TITLE LABEL="Review Title">نقش آهن در کنترل کم‌خونی ناشی از شیمی‌درمانی در مبتلایان به سرطان که داروهای تحریک کننده اریتروپوئزیس دریافت می‌کنند</TITLE> <SUMMARY> <SUMMARY_TITLE LABEL="Summary Title"><h3>نقش آهن در کنترل کم‌خونی ناشی از شیمی‌درمانی در بیماران سرطانی که عوامل محرک اریتروپوئزیس دریافت می‌کنند</h3></SUMMARY_TITLE> <SUMMARY_BODY LABEL="Summary"> <P><p><B>سوال مطالعه مروری:</B> آیا استفاده از آهن به تنهایی یا به عنوان مکمل عوامل محرک اریتروپوئزیس (erythropoiesis‐stimulating agents; ESAs) در افرادی که کم‌خونی ناشی از شیمی‌درمانی (chemotherapy‐induced anemia; CIA) دارند، بر استفاده از ESAها به تنهایی، ارجحیت دارد؟</p> <p><B>پیشینه:</B> درمان CIA در حال حاضر ESAها هستند که تولید گلبول‌های قرمز خون (اریتروپوئزیس) را افزایش می‌دهند، گاهی ESAها به همراه آهن استفاده می‌شود. در برخی موارد استراتژی‌هایی همچون عدم درمان یا منتظر ماندن و نگاه کردن (wait and watch) همراه با نظارت بالینی و ترانسفیوژن گلبول‌های قرمز خون می‌توانند گزینه‌های بی‌خطر و مناسبی باشند. به منظور بررسی مزایا و ضررهای استفاده از آهن در درمان CIA یک مرور سیستماتیک انجام دادیم.</p> <p><B>تاریخ جست‌وجو:</B> شواهد تا فوریه 2016 به‌روز است.</p> <p><B>ویژگی‌های مطالعه</B> هشت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را که تامین صنعتی شده بودند (industry‐funded) وارد مرور کردیم که ESAها همراه با آهن را در برابر ESAها به تنهایی در 2087 شرکت‌کننده مقایسه کرده بودند. هیچ کارآزمایی را که به مقایسه آهن تنها در برابر ESAها به تنهایی پرداخته باشد، پیدا نکردیم.</p> <p><B>منبع تامین مالی مطالعه:</B> تمامی کارآزمایی‌های وارد شده حمایت مالی دریافت کرده بودند.</p> <p><B>نتایج کلیدی:</B> اضافه کردن آهن به ESAها پاسخ هماتوپوئتیک را در افراد دچار CIA بهبود می‌بخشد. استفاده از آهن همراه با ESAها می‌تواند احتمال نیاز به ترانسفیوژن خون را کاهش داده و سطح هموگلوبین را بهبود بخشد. در رابطه با تاثیر اضافه کردن آهن بر بهبود کیفیت زندگی شواهدی پیدا نکردیم. هم‌چنین شواهدی وجود نداشت که تفاوت در زمان تا پاسخ هماتوپوئتیک و خطر بروز لخته خونی را در وریدهای افراد مبتلا به CIA که تحت درمان با آهن و ESAها قرار گرفته بودند، با افرادی که از ESAها به تنهایی استفاده کرده بودند، نشان دهد. در چهار کارآزمایی که مرگ‌ومیرهای وابسته به درمان را گزارش کرده بودند، میان 997 شرکت‌کننده هیچ موردی از این پیامد رخ نداده بود. عوارض دیگر شامل یبوست، استفراغ و اسهال بودند و بین گروهی که با ESAها و آهن درمان شده بودند و گروهی که ESAها را به تنهایی دریافت کرده بودند، مشابه بود. هیچ یک از کارآزمایی‌ها داده‌های مربوط به بقا را گزارش نکرده بودند.</p> <p><B>کیفیت شواهد:</B> کیفیت شواهد مربوط به پاسخ ‌هماتوپوئتیک بالا بود. کیفیت شواهد مربوط به ترانسفیوژن گلبول‌های قرمز متوسط بود، چرا که برآورد تخمین تجمعی اطلاعات آن تنوع زیادی داشت. کیفیت شواهد مربوط به تغییر در هموگلوبین و زمان تا پاسخ هماتوپوئتیک، به علت متغیر بودن تخمین تجمعی و اینکه نتایج در مطالعات مختلف یکسان نبودند، پائین بود. کیفیت شواهد برای کیفیت زندگی، پائین بود. در مورد خطر تشکیل لخته‌های خونی در وریدها کیفیت شواهد متوسط بود، چون تخمین تجمعی متفاوت بود. از آنجا که RCTهای وارد شده طول مدت پیگیری کمی داشتند (تا 20 هفته)، تاثیرات طولانی‐مدت افزودن مکمل آهن نامشخص هستند.</p></P> </SUMMARY_BODY> </SUMMARY> <ABSTRACT> <ABS_BACKGROUND LABEL="Abstract Background"> <P>از داروهای تحریک کننده تولید گویچه‌های قرمز (ESA؛ Erythropoiesis-stimulating agents) به طور معمول در درمان کم‌خونی ناشی از شیمی‌درمانی (CIA؛ chemotherapy-induced anemia) استفاده می‌شود. با این حال نزدیک به نیمی از بیماران هیچ منفعی از آن نمی‌برند.</P> </ABS_BACKGROUND> <ABS_OBJECTIVES LABEL="Abstract Objectives"> <P>ارزیابی منفعت و ضررهای استفاده از آهن به عنوان مکمل ESA و نیز آهن تنها در مقایسه با ESA تنها، در کنترل کم‌خونی ناشی از شیمی درمانی.</P> </ABS_OBJECTIVES> <ABS_SEARCH_STRATEGY LABEL="Abstract Search Strategy"> <P>به جست‌وجوی کارآزمایی‌های مرتبط در پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 1، ژانویه 2016)، MEDLINE (از 1950 تا فوریه 2016) و www.clinicaltrials.gov پرداختیم و هیچ محدودیتی را از نظر زبانی اعمال نکردیم.</P> </ABS_SEARCH_STRATEGY> <ABS_SELECTION_CRITERIA LABEL="Abstract Selection Criteria"> <P>تمامی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) که به مقایسه «آهن همراه با ESA» یا «آهن تنها» در مقابل «ESA تنها» در افراد دچار کم‌خونی ناشی از شیمی‌درمانی پرداخته بودند، مناسب ورود به این مطالعه بودند.</P> </ABS_SELECTION_CRITERIA> <ABS_DATA_COLLECTION LABEL="Abstract Data Collection"> <P>از روش‌های روش‌شناسی مورد نظر کاکرین استفاده کردیم.</P> </ABS_DATA_COLLECTION> <ABS_RESULTS LABEL="Abstract Results"> <P>هشت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (12 مقایسه) را که ESA را همراه با آهن با ESA به تنهایی مقایسه کرده بودند، شناسایی کردیم که در مجموع 2087 شرکت‌کننده داشتند. ما هیچ کارآزمایی نیافتیم که آهن تنها را با ESA تنها در مبتلایان به کم‌خونی ناشی از شیمی‌درمانی مقایسه کرده باشد. هیچ یک از کارآزمایی‌های انتخاب شده مدت بقای کلی را گزارش نکرده بودند. آهن به‌علاوه ESAها، در مقایسه با ESAها به‌تنهایی، یک اثر سودمند بر پاسخ هماتوپوئتیک داشت (خطر نسبی (RR): <span dir="ltr">1.17</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">1.09</B> تا <span dir="ltr">1.26</B>؛ <span dir="ltr">0.0001</B> > P؛ 11 مقایسه؛ 1712 شرکت‌کننده؛ شواهد با کفیت بالا). با درنظر گرفتن یک خطر پایه 35 درصد تا 80 درصد برای پاسخ هماتوپوئتیک بدون استفاده از آهن، برای بدست آوردن پاسخ هماتوپوئتیک در یک بیمار می‌بایست بین 7 تا 16 بیمار را درمان کرد. در تجزیه و تحلیل زیرگروه‌ها، کارآزمایی‌هایی که از آهن وریدی استفاده کرده بودند، بر آنهایی که از ESAها و آهن استفاده کرده بودند، ارجحیت داشتند (RR: <span dir="ltr">1.20</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">1.10</B> تا <span dir="ltr">1.31</B>؛ <span dir="ltr">0.00001</B> > P؛ 8 مقایسه؛ 1321 شرکت‌کننده)، در حالی که هیچ شواهدی دال بر وجود تفاوت در پاسخ هماتوپوئتیک در کارآزمایی‌هایی که از آهن خوراکی استفاده کرده بودند، نیافتیم (RR: <span dir="ltr">1.04</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.87</B> تا <span dir="ltr">1.24</B>؛ <span dir="ltr">0.68</B> = P؛ 3 مقایسه؛ 391 شرکت‌کننده). هیچ‌گونه شواهدی مبنی بر وجود تفاوت در پاسخ هماتوپوئتیک بین زیرگروه‌های استفاده کننده از آهن تزریقی و آهن خوراکی وجود نداشت (<span dir="ltr">0.16</B> = P). همچنین هیچ شواهدی وجود نداشت که نشان دهد بین انواع مختلف آهن (<span dir="ltr">0.31</B> = P) و انواع مختلف ESA (با 0.16 = P) از نظر پاسخ هماتوپوئتیک تفاوت وجود دارد. اضافه کردن آهن به ESA می‌تواند سودمند باشد، چرا که تعداد کمتری از افرادی که با این رژیم درمان شده بودند، در مقایسه به افرادی که با ESA تنها درمان شده بودند، به انتقال گلبول قرمز (RBC) نیاز پیدا کردند (RR: <span dir="ltr">0.74</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.60</B> تا <span dir="ltr">0.92</B>؛ <span dir="ltr">0.007</B> = P؛ 11 مقایسه؛ 1719 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). با درنظر گرفتن یک خطر پایه 7 تا 40 درصد برای انتقال RBC بدون استفاده از آهن تکمیلی، لازم است برای اجتناب از انتقال RBC در یک بیمار بین 10 تا 57 بیمار تحت درمان قرار گیرند. شواهدی که نشان دهند با اضافه کردن آهن به ESAها تفاوت ایجاد می‌شود، وجود نداشت (نسبت خطر (HR): <span dir="ltr">0.93</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.67</B> تا <span dir="ltr">1.28</B>؛ <span dir="ltr">0.65</B> = P؛ 7 مقایسه؛ 1042 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین). در تجزیه و تحلیل زیرگروهی، کارآزمایی‌هایی که در آنها از دکستران (HR: <span dir="ltr">0.95</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.36</B> تا <span dir="ltr">2.52</B>؛ <span dir="ltr">0.92</B> = P؛ 3 مقایسه؛ 340 شرکت‌کننده) و سوکروز آهن (HR: <span dir="ltr">1.15</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.60</B> تا <span dir="ltr">2.21</B>؛ <span dir="ltr">0.67</B> = P؛ 1 مقایسه؛ 102 شرکت‌کننده) و سولفات آهن (HR: <span dir="ltr">1.24</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.99</B> تا <span dir="ltr">1.56</B>؛ <span dir="ltr">0.06</B> = P؛ 1 مقایسه؛ 55 شرکت‌کننده) استفاده شده بود، هیچ تفاوتی را بین استفاده از مکمل‌های آهن و استفاده از ESAها به تنهایی نشان نداده بودند. در کارآزمایی‌هایی که از گلوکونات (HR: <span dir="ltr">0.78</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.65</B> تا <span dir="ltr">0.94</B>؛ <span dir="ltr">0.01</B> = P؛ 2 مقایسه ؛464 شرکت‌کننده) استفاده کرده بودند نیز درمورد متوسط زمان پاسخ هماتوپوئتیک وضع به همین منوال بود (<span dir="ltr">0.02</B> = P). از نظر روش تجویز آهن (<span dir="ltr">0.13</B> = P) و نوع ESA (با<span dir="ltr">0.46 </B> = P) تفاوتی در بین زیرگروه‌ها مشاده نشد. نتایج بررسی‌های ما نشان داد که اضافه کردن آهن به ESAها می‌تواند سطح هموگلوبین را بهبود بخشد (تفاضل میانگین: <span dir="ltr">0.48</B>؛ فاصله اطمینان 95%: <span dir="ltr">0.10</B> تا <span dir="ltr">0.86</B>؛ 0.01 = P؛ 7 مقایسه؛ 827 شرکت کننده؛ شواهد با کیفیت پایین). شواهدی وجود داشت که نشان می‌داد در کارآزمایی‌هایی که در آنها از آهن وریدی استفاده شده بود (میانگین تفاوت (MD): <span dir="ltr">0.84</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.21</B> تا <span dir="ltr">1.46</B>؛ <span dir="ltr">0.009</B> = P؛ 4 مقایسه؛ 436 شرکت‌کننده) در مقایسه با آهن خوراکی (MD: <span dir="ltr">0.07</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.19</B> - تا <span dir="ltr">0.34</B>؛ <span dir="ltr">0.59</B> = P؛ 3 مقایسه؛ 391 شرکت‌کننده) میزان متوسط تغییر هموگلوبین متفاوت بود (<span dir="ltr">0.03</B> = P). کارآزمایی‌هایی که در آنها از دکستران استفاده شده بود (MD: <span dir="ltr">1.55</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.62</B> تا <span dir="ltr">2.47</B>؛ <span dir="ltr">0.001</B> = P؛ 2 مقایسه؛ 102 شرکت‌کننده) نشان دادند که بین استفاده از آهن تکمیلی و ESA تنها، تفاوت وجود دارد. همچنین در کارآزمایی‌هایی که از گلوکونات (MD: <span dir="ltr">0.54</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.15</B> - تا <span dir="ltr">1.22</B>؛ <span dir="ltr">0.12</B> = P؛ 2 مقایسه؛ 334 شرکت‌کننده) و سولفات آهن (MD: <span dir="ltr">0.07</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.19</B> - تا <span dir="ltr">0.34</B>؛ <span dir="ltr">0.59</B> = P؛ 3 مقایسه؛ 391 شرکت‌کننده) استفاده کرده بودند، متوسط تغییر در سطح هموگلوبین متفاوت بود (<span dir="ltr">0.007</B> = P). برای کارآزمایی‌هایی که در آنها از اپوئتین (epoetin) استفاده شده بود، شواهدی به نفع وجود تفاوت در استفاده از آهن تکمیلی در مقایسه با ESA تنها (MD: <span dir="ltr">0.77</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.25</B> تا <span dir="ltr">1.29</B>؛ <span dir="ltr">0.004</B> = P؛ 5 مقایسه؛ 337 شرکت‌کننده) در مقابل استفاده از داربپوئتین (MD: <span dir="ltr">0.10</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.13</B> - تا <span dir="ltr">0.33</B>؛ <span dir="ltr">0.38</B> = P؛ 2 مقایسه؛ 490 شرکت‌کننده) در متوسط تغییر سطح هموگلوبین وجود داشت (<span dir="ltr">0.02</B> = P). ما هیچگونه شواهدی دال بر وجود تفاوت در کیفیت زندگی با اضافه شدن آهن به ESAها پیدا نکردیم (میانگین تفاوت استاندارد شده: <span dir="ltr">0.01</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.10</B> - تا <span dir="ltr">0.12</B>؛ <span dir="ltr">0.88</B> = P؛ 3 کارآزمایی؛ 1124 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا). همچنین در رابطه با تفاوت در خطر ترومبوآمبولی مرحله III و IV شواهدی وجود نداشت (RR: <span dir="ltr">0.95</B>؛ 95% فاصله اطمینان (CI): <span dir="ltr">0.54</B> تا <span dir="ltr">1.65</B>؛ <span dir="ltr">0.85</B> = P؛ 3 کارآزمایی؛ 783 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). شیوع مرگ و میر وابسته به درمان (TRM؛ treatment-related mortality) صفر درصد بود (4 مقایسه؛997 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد:<B> </B>بالا). دیگر عوارض جانبی شایع شامل استفراغ، خستگی و لوکوپنی بودند و میزان آنها در هر دو بازوی مطالعه یکسان گزارش شد. به طور کلی خطر بروز سوگیری (bias) در پیشامدها از زیاد تا کم بود. از آنجایی‌که کارآزمایی‌های انتخاب شده طول مدت پیگیری کمی داشتند (تا 20 هفته)، اثرات طولانی‌مدت اضافه کردن آهن نامشخص هستند. مهم‌ترین دلیل ما برای پایین درنظر گرفتن کیفیت شواهد، ناسازگاری بین مطالعات انتخاب شده و عدم دقت در نتایج بود.</P> </ABS_RESULTS> <ABS_CONCLUSIONS LABEL="Abstract Conclusions"> <P>این مطالعه مروری نظام‌مند نشان داد که اضافه کردن آهن به ESAها پاسخ هماتوپوئتیک بالاتری را در پی خواهد داشت، احتمال نیاز به انتقال RBC را کاهش می‌دهد، سطح هموگلوبین را بهبود می‌بخشد و بنظر می‌رسد به خوبی تحمل می‌شود. هیچ یک از کارآزمایی‌های انتخاب شده مدت بقای کلی را گزارش نکرده بودند. شواهدی دال بر ایجاد تفاوت در کیفیت زندگی با استفاده از آهن تکمیلی پیدا نکردیم.</P> </ABS_CONCLUSIONS> </ABSTRACT> <TRANSLATION_NOTES LABEL="Translation Notes"> <P>ترجمه شده توسط مرکز همکار کاکرین ایران</P> </TRANSLATION_NOTES> </COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION>