زخم فشاری در کار بالینی شایع است و یک مشکل سلامت قابل توجه در سرتاسر جهان محسوب میشود. به غیر از ایجاد رنج برای بیماران، باعث طولانیتر شدن بستری بیمار و افزایش هزینههای مراقبتهای بهداشتی میشوند. روشهای گوناگونی برای درمان زخم فشاری به کار گرفته شده؛ از جمله برداشتن فشار، تغییر حالت دادن بیمار، استراتژیهای بیوفیزیکی، مکملهای غذایی، دبریدمان، فشار منفی موضعی و درمان موضعی از جمله پوشش، پمادها و کرمهایی مانند باسیتراسین، سیلورسولفادیازین، نئومایسین، و فنیتوئین. فنیتوئین دارویی است که معمولا در درمان صرع استفاده میشود، اما ممکن است نقش مهمی در تسریع بهبود زخم بازی کند.
بررسی تاثیرات فنیتوئین موضعی روی سرعت بهبودی زخم فشاری هر درجه، در هر محیط مراقبتی.
در سپتامبر 2016، ما پایگاه دادههای الکترونیکی زیر را برای شناسایی کارآزماییهای بالینی تصادفیشده مرتبط جستوجو کردیم: ثبت اختصاصی زخم کاکرین، ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین)، Ovid Medline ،Embase Ovid ،Plus EBSCO CINAHL. ما بهصورت دستی مجموعه مقالات کنفرانس پنل مشورتی زخم فشاری اروپا، انجمن مدیریت زخم اروپا و جامعه بافت زنده را در تمام سالهای در دسترس جستوجو کردیم. ما منابع مطالعات بازیابی شده را برای شناسایی کارآزماییهای بیشتر مرتبط جستوجو کردیم. ما همچنین ثبت کارآزماییهای بالینی را برای شناسایی مطالعات در حال انجام و منتشر نشده بررسی کردیم. هیچ محدودیتی با توجه به زبان، تاریخ انتشار یا محل مطالعه وجود نداشت.
ما تمام کارآزمایی های تصادفیشده کنترلشده (RCT) را که تاثیرات (هم منافع و هم مضرات) فنیتوئین موضعی را در بهبود زخم فشاری در هر درجه در مقایسه با دارونما یا درمانهای جایگزین یا هیچ درمانی، صرف نظر از کور شدن مطالعه، زبان، و موقعیت انتشار، در بررسی گنجاندیم.
دو نویسنده بررسی بهطور مستقل مطالعات را انتخاب، اطلاعات را در مورد شرکت کنندگان، مداخلات، روشها و نتایج را استخراج و خطر تورش را با استفاده از روش متدولوژیکال کاکرین استخراج کردند. برای متغیرهای دوتایی، ما ریسک خطر (RR) را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. برای متغیرهای پیوسته، ما اختلاف میانگین را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. ما کیفیت شواهد را با استفاده از شیوه توصیه، ارزیابی، توسعه و رویکرد ارزیابی (GRADE) امتیازدهی کردیم.
سه RCT کوچک معیارهای ورود را به مطالعه داشتند که در مجموع شامل 148 شرکتکننده بودند. این سه مطالعه سه درمان را با درمان با فنیتوئین موضعی مقایسه کرده بودند: پانسمان هیدروکلوئید، پماد آنتیبیوتیک سهگانه و پانسمان ساده. در سه مطالعه، 79 درصد از شرکتکنندگان زخم درجه II، و 21% از شرکتکنندگان زخم درجه I داشتند. هیچ شرکتکنندهای زخم کلاس III یا IV نداشت. دو RCT در معرض خطر بالای تورش کلی قرار داشتند و RCT دیگر در معرض خطر نامشخص تورش به دلیل گزارش ضعیف بود. دو RCT سه بازوی مداخلهای و دیگری دو بازو مداخلهای داشتند.
دو مطالعه فنیتوئین موضعی را با پانسمان هیدروکلوئید (84 شرکتکننده مورد آنالیز) مقایسه کرده بودند. اطلاعات موجود نشان میدهد که پانسمان هیدروکلوئید ممکن است باعث بهبود زخم نسبت به فنیتوئین موضعی شود (39.3% زخم بهبودیافته برای فنیتوئین در مقابل 71.4% بهبودیافته برای پانسمان هیدروکلوئید (RR: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 0.92؛ 56 شرکتکننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین). ما دو بار کیفیت شواهد را کاهش دادیم: یک بار با توجه به محدودیتهای جدی (ریسک بالای تورش) و یک بار با توجه به اندازه نمونه و تعداد کم اتفاقات کوچک. دو مطالعه فنیتوئین موضعی را با پانسمان ساده (81 شرکتکننده مورد آنالیز) مقایسه کرده بودند. بر اساس اطلاعات در دسترس، برای ما مشخص نیست که آیا فنیتوئین موضعی بهبود زخم را نسبت به پانسمان ساده بهبود میبخشد (39.3٪ بهبود زخم برای فنیتوئین در مقابل 29.6٪ بهبود زخم برای پانسمان ساده (RR: 1.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 2.78؛ 55 شرکتکننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). این شواهد یک بار با توجه به محدودیتهای جدی (ریسک بالای تورش) و بار دوم با توجه به تعداد کم حوادث نتیجه حاصل از CI گستردهای کاهش داده شد که شامل امکان هم افزایش درمان و هم کاهش درمان میشد. بنابراین ما در نظر گرفتیم که شواهد به منظور تعیین اثر فنیتوئین موضعی روی زخم کافی نیست. در یک مطالعه فنیتوئین موضعی با پماد آنتیبیوتیک سهگانه مقایسه شده بود، با این حال، هیچیک از پیامدهای مورد علاقه این بررسی گزارش نشده بود. هیچ واکنش دارویی یا تداخل دارویی در این سه RCT تشخیص داده نشده بود. درد حداقلی در همه گروهها در یک کارآزمایی که فنیتوئین موضعی با پانسمان هیدروکلوئید و پماد آنتیبیوتیک سهگانه مقایسه شده بود، گزارش شده بود.
این بررسی در نظر گرفته که شواهد موجود و نتایج نشان میدهد که مشخص نیست فنیتوئین موضعی باعث افزایش بهبود زخم برای بیماران مبتلا به زخم فشاری درجه I و II شود. هیچ عارضه جانبی از سه کارآزمایی کوچک گزارش نشده و درد حداقلی در یک کارآزمایی گزارش شد. بنابراین، RCT های به اندازه کافی قدرتمند و به اندازه کافی دقیق که اثرات فنیتوئین موضعی را برای درمان زخم فشار بررسی کنند، و عوارض جانبی، کیفیت زندگی و هزینهها را گزارش کنند، مورد نیاز است.