از سال 1879، سالی که نخستین مشاوره تلفنی پزشکی انجام شد، توانایی انجام مشاوره بهوسیله تلفن بهعنوان قسمتی از سیستمهای مراقبت پزشکی بیمارمحور مدرن محسوب میشود. امروزه تا یک چهارم تمامی مشاورههای مراقبت بهداشتی بهوسیله تلفن انجام میشود. مطالعات مختلفی میزان تأثیرگذاری مشاوره پزشکی تلفنی را در کار پزشکان بررسی کردهاند که طی آن مشخص شده لازم است کیفیت آنها افزایش پیدا کند. اگرچه پزشکان بهطور روتین مهارتهایی پیرامون برقراری ارتباط و ارائه مشاوره کسب میکنند، این موضوع لزوما بهمعنای تخصص در برقراری مکاتبه و مشاوره تلفنی نیست. مطالعات مختلف میزان تاثیر کوتاهمدت مداخلاتی را که به ارتقاء مهارتهای مشاوره تلفنی پزشکان کمک میکند بررسی کردهاند، اما هیچ مرور نظاممند پیامدهای بیمارمحور یا پیامدهای مربوط به پزشکان را گزارش نکرده است.
ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی برای بهبود مهارتهای مشاوره تلفنی در پزشکان و پیامدهای مربوط به بیماران.
ما در CENTRAL ،MEDLINE ،EMBASE و پنج پایگاه الکترونیکی دیگر و نیز دو مرکز ثبت کارآزمایی تا تاریخ 19 می 2016 جستوجو کردیم، بهطور دستی فهرست منابع مطالعات و ارجاعات آنها را بررسی کرده و بهمنظور شناسایی مطالعات و اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعه ارتباط برقرار کردیم.
ما کار آزماییهای کنترل شده تصادفیسازی شده، کارآزماییهای کنترلشده غیرتصادفی، مطالعات کنترل شده قبل و بعد و نیز سریهای زمانی وقفهدار را که به مقایسه هرگونه مداخله کنترل شده، شامل عدم مداخله، جهت بهبود مهارتهای مشاوره تلفنی پزشکان با بیماران و تأثیر آن بر پیامدهای بیماران پرداخته بودند، در نظر گرفتیم.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم، به انتخاب مطالعات، استخراج دادهها و بررسی احتمال وجود سوگیری (bias) در مطالعات با استفاده از راهنمای استاندارد کاکرین و EPOC و نیز بررسی کیفیت شواهد با استفاده از معیار GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) پرداختند. در هنگام نیاز به اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعات ارتباط برقرار کردیم. ما با استفاده از روشهای روششناختی استاندارد کاکرین به تحلیل دادهها پرداختیم.
فقط یک مطالعه کنترل شده قبلوبعد بسیار کوچک که در سال 1989 انجام شده بود، شناسایی شد: این مطالعه از یک ابزار معتبر برای ارزیابی تأثیر مداخلات آموزشی بر مهارت شرححالگیری و مدیریت بیماران بهوسیله رزیدنتهای اطفال پرداخته بود. این مطالعه هیچ تفاوتی را بین مداخله و عدم مداخله گزارش نکرده بود، نویسندگان هیچگونه تجزیه و تحلیل کمی را گزارش نکرده و اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار ندادند. ما احتمال وجود سوگیری در این مطالعه را بالا برآورد کردیم. بر اساس معیار GRADE، میزان اطمینان شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم، و بنابراین مشخص نیست این مداخلات تا چه حد بتوانند مهارتهای تلفنی پزشکان را افزایش دهند.
ما هیچ مطالعهای نیافتیم که به ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی برای بررسی تاثیر بهبود مهارتهای ارتباطی پزشکان در پیامدهای اولیه بیماران (پیامدهای بهداشتی که بهوسیله ابزارهای معتبر یا مارکرهای بیومدیکال یا رفتارهای بیماران، میزان موربیدیتی یا مرگومیر بیماران، میزان رضایتمندی بیماران، فقط اقدامات اورژانسی یا عوارض جانبی اندازهگیری شده باشند) پرداخته باشد.
مهارتهای مشاوره تلفنی بخش کوچکی از مهارتهای مشاوره از راه دور محسوب میشود که در شرایطی که مراقبتهای پزشکی زیر سایه فناوری اطلاعات از فاصله دور ارائه می شوند، اهمیت آنها روزبهروز در حال افزایش است. اما با این وجود هیچگونه شواهدی که اختصاصا براساس مطالعات روی مشاورههای تلفنی صورت گرفته باشد در دسترس نیست، و مهارتهای پزشکان در زمان بر مبنای مطالعات و مدلهایی که بر اساس ارتباط چهرهبهچهره بهدست آمدهاند صورت میگیرد، که در این زمینه، تفاوتهای بین این دو بعد ارتباطی در نظر گرفته میشود. در حال حاضر نیاز فوری به تحقیقات بیشتری دیده میشود که تاثیر آموزشهای مختلف را بر مهارتهای مشاوره تلفنی پزشکان و تاثیر آن بر پیامدهای بیماران مورد بررسی قرار داده باشد.