تحقیقات نشان میدهد که تغییرات قابل اندازهگیری در بیومارکرهای مایع مغزی نخاعی (CSF) سالها قبل از شروع علائم بالینی رخ میدهد (بکت 2010). در این بررسی، هدف ما ارزیابی توانایی سنجش بیومارکرهای CSF tau (t-tau و p-tau) و نسبت CSF tau (t-tau یا p-tau) به ABeta در جهت تشخیص پاتولوژی بیماری آلزایمر در بیماران مبتلا به اختلال شناختی خفیف (MCI) بود. این بیومارکرها در معیارهای جدید دمانس بیماری آلزایمر که ناهنجاریهای بیومارکری را در هم ادغام میکند، مهم قلمداد میشوند.
تعیین دقت تشخیصی تستهای ایندکس: یک) CSF t-tau، دو) CSF p-tau، سه) نسبت CSF t-tau/ABeta و چهار) نسبت CSF p-tau/ABeta برای تشخیص افراد مبتلا به MCI در سطح پایه که در پیگیریها، از لحاظ بالینی به دمانس آلزایمر یا انواع دیگر دمانس مبتلا میشوند.
آخرین جستوجوی این بررسی در ژانویه 2013 انجام شد. ما منابع MEDLINE (OvidSP) ،Embase (OvidSP) ، BIOSIS Previews (وبسایت Web of Science Thomson Reuters)، Web of Science Core Collection، از جمله ایندکس ارجاعات شرح مقالات کنفرانسها ((Thomson Reuters Web of Science ،(PsycINFO (OvidSP، و LILACS (BIREME) را جستوجو کردیم. ما منابع تخصصی مطالعات و بررسیهای تشخیصی دقت آزمایشها را جستوجو کردیم. ما فهرست مرجع مطالعات مرتبط و بررسیهای انجام شده را برای یافتن مطالعات بیشتر بررسی کردیم. ما با محققان تماس گرفتیم تا اطلاعات مرتبط اما چاپنشده را بیابیم. ما برای جستوجوهای الکترونیکی هیچ محدودیت زبانی یا اطلاعات اعمال نکردیم. ما از فیلترهای روششناختی به عنوان یک روش برای محدود کردن جستوجوی کلی استفاده نکردیم.
ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که کوهورتهای آیندهنگر و با حدود مشخص از هر تعریف قابل قبول MCI بوده و هماهنگ با CSF t-tau یا p-tau CSF و مقادیر نسبی CSF tau (t-tau or p-tau)/ABeta باشند و در زمان حدودی تشخیص MCI ثبت شده باشند. ما همچنین مطالعاتی را در بررسی گنجاندیم که در آن دادههای کوهورت بهصورت گذشتهنگر بررسی شده بود و اطلاعات کافی را برای ساخت جدولهای دوتایی توصیف کننده از بیومارکرها با توجه به وضعیت بیماری میداد. علاوه بر این، مطالعات فقط در صورتی انتخاب میشدند که استاندارد مرجع برای تشخیص دمانس بیماری آلزایمر، به عنوان مثال از، NINCDS-ADRDA یا راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه چهارم (DSM-IV) انتخاب شده باشد.
ما تمام عناوین یافتشده را توسط جستوجوهای پایگاه دادههای الکترونیکی بررسی کردیم. دو نویسنده بازبینی بهطور مستقل خلاصهای را از تمام مطالعات بالقوه مرتبط ارزیابی و نسخه کامل مقالات را برای واجد شرایط بودن ارزیابی کردند. دو ناظر مستقل دادهها را استخراج و کیفیت آنها را ارزیابی کردند. در جایی که دادهها اجازه میداد، ما برآوردهای میزان حساسیت را در مقادیر ثابت از اختصاصیت از مدل مورد نظر بهمنظور تولید خلاصهای از منحنی خصوصیات گیرنده (ROC) تولید کردیم.
در مجموع، 1282 شرکت کننده مبتلا به MCI در ابتدای مطالعه، در 15 مطالعه انتخاب شده تشخیص داده شدند، که 1172 نفر دادههای قابل آنالیز داشتند. 430 شرکتکننده به بیماری دمانس آلزایمر و 130 نفر دیگر به انواع دیگری از دمانس مبتلا شده بودند. دوره پیگیری از کمتر از یک سال تا بیش از چهار سال برای برخی از شرکتکنندگان، اما در اکثر مطالعات در محدوده یک تا سه سال، بود.
تبدیل به دمانس بیماری آلزایمر
دقت CSF t-tau در هفت مطالعه مورد بررسی قرار گرفته بود (291 بیمار و 418 غیربیمار). مقادیر حساسیت از 51 تا 90 درصد متغیر بودند در حالیکه مقادیر اختصاصی بودن بین 48 تا 88 درصد نوسان داشت. با متوسط اختصاصیت 72 درصد، حساسیت برآورد شده 75 درصد (95% فاصله اطمینان (CI): 67 تا 85)، نسبت احتمال مثبت بودن 2.72 (95% فاصله اطمینان (CI): 2.43 تا 3.04) و نسبت احتمال منفی بودن 0.32 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.22 تا 0.47) بود.
شش مطالعه (164 بیمار و 328 مورد غیربیمار) دقت CSF p-tau را ارزیابی کرده بودند. مقادیر حساسیت بین 40 تا 100 درصد در حالی که مقادیر اختصاصیت بین 22 تا 86 درصد گزارش شد. با متوسط اختصاصیت 47.5 درصد، حساسیت برآورد شده 81 درصد (95% فاصله اطمینان (CI): 64 تا 91)، نسبت احتمال مثبت بودن 1.55 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.31 تا 1.84) و نسبت احتمال منفی بودن 0.39 بودن (95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.82) بود.
پنج مطالعه (140 بیمار و 293 مورد غیربیمار) دقت نسبت CSF P-tau/ABeta را ارزیابی کرده بودند. مقادیر حساسیت بین 80 تا 96 درصد، در حالی که مقادیر اختصاصیت بین 33 تا 95 درصد گزارش شد. ما متاآنالیز انجام ندادیم زیرا مطالعات اندک و کوچک بودند. فقط یک مطالعه نسبت دقت CSF t-tau / ABeta را گزارش کرده بود.
یافتههای ما بر مطالعاتی با گزارشهای ضعیف استوار است. تعداد قابلتوجهی از مطالعات احتمال نامشخص سوگیری برای استاندارد مرجع، انتخاب شرکت کنندگان و دامنههای جریان و زمان داشتند. براساس ارزیابی ایندکس دامنه آزمایش، هشت مورد از 15 مطالعه کیفیت ضعیف روششناختی داشتند.
دقت این بیومارکرهای CSF برای سایر انواع دمانس در مطالعات گنجانده شده مورد بررسی قرار نگرفته بود.
بررسی ناهمگونی
منابع اصلی ناهمگونی بهنظر استانداردهای مرجع مورد استفاده برای اختلالات هدف، منابع استخدام، نمونهگیری شرکت کنندهها، روش متودولوژی آزمون و جنبههای کیفی مطالعه (به ویژه کور کردن ناکافی) بود.
ما بهدلیل تعداد کم مطالعات موجود در این زمینه برای گنجانده شدن، نمیتوانیم بهطور رسمی اثر هر منبع بالقوه ناهمگونی را بهصورت برنامهریزیشده ارزیابی کنیم.
ناکافی بودن و عدم تجانس تحقیقات تا به امروز در درجه اول منجر به وضعیت عدم اطمینان در مورد ارزش آزمون t-tau، p-tau یا نسبت p-tau / ABeta در CSF برای تشخیص بیماری آلزایمر در وضعیت بالینی فعلی است. باید توجه ویژهای به خطرات عدم تشخیص و تشخیصهای بیش از حد دمانس (و در نتیجه درمان بیش از حد) در عملکرد بالینی داشت. این آزمایشها، مانند سایر آزمونهای بیومارکری که مورد بررسی DTA کاکرین قرار گرفتهاند، بهنظر میرسد از لحاظ میزان حساسیت بهتر از میزان اختصاصیت هستند و بنابراین ممکن است در رد تشخیص بیماری آلزایمر (به عنوان عامل بیماری شناختی آشکار شده فرد)، نسبت به تشخیص این بیماری، مفیدتر باشند. ناهمگونی مشاهده شده در مطالعات معدودی که در انتظار طبقهبندی هستند، نشان میدهد نتیجهگیری اولیه ما همچنان معتبر باقی خواهد ماند. با این حال، این آزمایشها ممکن است تا زمانی که عدم قطعیتها مورد توجه قرار گیرند، ارزش بالینی محدودی داشته باشند. مطالعات آینده با رویکردهای یکسانتر به آستانه، آنالیزها و هدایت مطالعه ممکن است برآوردهای همگنتری را از آنچه که از مطالعات گنجانده شده ما بهدست آمده، فراهم کند.