@ARTICLE{Suetonia C Palmer, author = {Suetonia C Palmer, and Patrizia Natale, and Marinella Ruospo, and Valeria M Saglimbene, and Kannaiyan S Rabindranath, and Jonathan C Craig, and Giovanni FM Strippoli, and }, title = {Antidepressants for treating depression in adults with end-stage kidney disease treated with dialysis}, volume = {2016}, number = {0}, abstract ={پیشینه افسردگی تقریبا یک‌چهارم افراد درمان شده با دیالیز را مبتلا می‌کند که پژوهشی مهم در این زمینه انجام شده و (البته نتایج آن) برای بیماران و متخصصین سلامت غیرقطعی و نامعلوم است. درمان افسردگی در بیماران دیالیزی ممکن است مزایا و مضرات متفاوتی از جمعیت عمومی داشته باشد. دلیل آن متفاوت بودن کلیرانس داروهای ضدافسردگی وهم‌چنین شدت نشانه‌های سوماتیک در بیماری کلیوی مرحله انتهایی است. پیشنهاد گاید‌لاین‌ها این است که داروی ضدافسردگی انتخابی برای درمان افسردگی در بیماران دیالیزی، ترجیحا مهارکنند‌های بازجذب سروتونین باشد. مطالعه مروری حاضر به‌روزشده مطالعه مروری است که اولین‌بار در سال 2005 منتشر شده است. اهداف ارزیابی مزایا و مضرات داروهای ضدافسردگی برای درمان افسردگی در بزرگسالان مبتلا به EKSD که تحت درمان با دیالیز هستند. روش های جستجو ما مرکز ثبت تخصصی کلیه و پیوند در کاکرین (Cochrane Kidney and Transplant's Specialised Register) را تا 20 ژانویه 2016 جست‌وجو کردیم و این کار را از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از جست‌وجوی واژگان مربوط به این مطالعه مروری انجام دادیم. معیارهای انتخاب معیار انتخاب ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (RCT ؛Randomised Controlled Trials) بود که در آن‌ها داروهای ضدافسردگی با پلاسبو یا هیچ درمانی یا با داروی ضدافسردگی دیگر یا مداخلات روانشناختی در بزرگسالان مبتلا به EKSD (GFR تخمینی کمتر از 15 mL/min/1.73 m2) مقایسه شده بود. گردآوری و تحلیل داده‌ها داده‌ها توسط دو نویسنده مطالعه مروری، مستقل از یکدیگر در چارچوب یک فرم استاندارد استخراج شدند و سپس به مدیر این مطالعه مروری تحویل داده شد. خطر نسبی (RR) برای داده‌های دوتایی و میانگین تفاوت (MD) برای داده‌های پیوسته با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد. نتایج اصلی 4 مطالعه با 170 شرکت‌کننده، داروی ضدافسردگی (فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام یا اسسیتالوپرام) را با پلاسبو یا آموزش روان‌شناختی برای 8 تا 12 هفته مقایسه کرده بودند. به ‌طور کلی شواهد خیلی پائین یا طبقه‌بندی‌شده نبودند (ungradeable). شواهدی وجود ندارد مبنی بر اینکه داروی ضدافسردگی در مقایسه با پلاسبو مزیتی بر کیفیت زندگی دارد. همچنین داروی ضدافسردگی در مقایسه با پلاسبو اثرات نامشخصی در افزایش خطر هیپوتنشن (3 مطالعه؛ 144 شرکت‌کننده؛ RR: 1.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 3.92)، سردرد (2 مطالعه؛ 56 شرکت‌کننده؛ MD: 2.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 11.57)، دیسفانکشن جنسی (2 مطالعه؛ 101 شرکت‌کننده؛ MD: 3.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 23.34) و افزایش تهوع (3 مطالعه؛ 114 شرکت‌کننده؛ MD: 2.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.26 تا 5.68) دارد. هیچ داده‌ای مبنی بربستری شدن، خودکشی یا مرگ‌ومیر به هرعلت وجود ندارد یاداده‌ها در این زمینه بسیار کم هستند و نتیجه‌ای از شواهد غیرقطعی هستند. درمان با داروهای ضدافسردگی ممکن است باعث کاهش نمره (درجه و میزان) افسردگی در مقایسه با پلاسبو شود (1 مطالعه؛ 43 شرکت‌کننده؛ MD: 7.50 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11.94 - تا 3.06 - ). درمان با داروهای ضدافسردگی در مقایسه با درمان روانشناختی در تاثیر بر نمره (مقیاس و درجه) افسردگی و قطع درمان (withdrawal) به لحاظ آماری تفاوتی نداشت. طیفی از پیامدهای دیگر سنجیده نشده بود. نتیجه‌گیری‌های نویسندگان علی‌رغم شیوع بالای افسردگی در بیماران دیالیزی و اولویت نسبی قراردادن بیماران بر درمان‌های موثر، شواهد برای درمان با داروهای ضدافسردگی در وضعیت دیالیز بسیار کم و تُنُک هستند و داده‌ها به طور کلی غیرقطعی هستند. مزایا و مضرات نسبی داروهای ضدافسردگی در بیماران دیالیزی خوب شناخته نشده و مطالعات کنترل‌شده بزرگی نیاز است که در آن‌ها داروهای ضدافسردگی با پلاسبو مقایسه شود. خلاصه به زبان ساده درمان افسردگی با داروهای ضدافسردگی در بزرگسالان مبتلا به بیماری کلیوی مرحله انتهایی که تحت درمان با دیالیز هستند. پیشینه افرادی که دیالیز می‌شوند غالبا تجربه‌ افسردگی و اضطراب دارند. افسردگی در این وضعیت با کیفیت پائین زندگی و افزایش عوارض ناشی از دیالیز مانند نیاز مداوم به بستری در بیمارستان یا توقف درمان دیالیز مرتبط است. بیماران، خانواده‌های آن‌ها و پرسنل بهداشتی و درمانی بر این نکته توافق دارند که کاهش مطلوب نشانه‌های افسردگی و یافتن درمان موثر برای آن بسیار مهم است. داروهای ضدافسردگی در افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی ممکن است خیلی سریع از بدن دفع نشوند و درنتیجه ممکن است باعث عوارض جانبی زیادی شوند. علی‌رغم این‌که افسردگی در بیماری‌های کلیوی خیلی شایع است و درمان آن، بالقوه با عوارض جانبی متفاوتی در مقایسه با افراد بدون بیماری کلیوی همراه است؛ در نسخه قبلی این مطالعه مروری که در سال 2005 منتشر شده بود فقط یک مطالعه پژوهشی بررسی شده بود (یعنی فقط یک مطالعه یافت شده بود). اینکه آیا درمان دارویی ضدافسردگی در افراد مبتلا به بیماری کلیوی موثر و ایمن است، هنوز نامعلوم است. بررسی این‌که آیا درمان ضدافسردگی در افراد مبتلا به بیماری کلیوی موثر و ایمن است، به بیماران و خانواده‌های آن‌ها، پرسنل بهداشتی و درمانی و سیاست‌گذارانی که سیاست‌های درمانی بیمار محور را ارائه می‌دهند، مربوط است. این مطالعه مروری نگاهی به این موضوع است که آیا داروهای ضدافسردگی برای بهبود نشانه‌های افسردگی در بزرگسالان تحت درمان با دیالیز بدون ایجاد عوارض جانبی شدید و شایع، موثر است یا خیر. ویژگی‌های مطالعه ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که داروهای ضدافسردگی را با پلاسبو (قرص شکر) یا انواع دیگری از حمایت‌های مربوط به سلامت روانی، مقایسه کرده بودند. افرادی که در این مطالعات بودند، هر کدام شانس یکسانی برای دریافت هر یک از این درمان‌ها را داشتند. نتایج اصلی متاسفانه، هرچند افسردگی خیلی شایع است و یافتن درمان خوب برای آن ارزش بالایی برای بیماران دیالیزی دارد، فقط مطالعات کوچک کمی در بررسی کاهش نشانه‌های افسردگی توسط داروهای ضدافسردگی و ایمن بودن آن‌ها وجود دارد. براساس این اطلاعات ما هنوز نمی‌دانیم که آیا داروهای ضدافسردگی برای افراد دیالیزی موثر و ایمن است یا خیر (یعنی موجب افزایش عوارض جانبی یا موجب عوارض جانبی جدی نمی‌شود). کیفیت شواهد این سوال که آیا داروهای ضدافسردگی می‌توانند باعث کاهش نشانه‌های افسردگی و بهبود کیفیت زندگی در بیماران دیالیزی شوند یا نه، هنوز سوال مهمی است. ما نیازمند مطالعه بزرگی با افراد دیالیزی هستیم که در آن مطالعه داروهای ضدافسردگی شایع در مقایسه با پلاسبو ارزیابی شود و اثرات درمانی براساس تاثیری که بر بیماران و خانواده‌های آن‌ها دارد، سنجیده شود. }, URL = {http://cochrane.ir/article-1-797-fa.html}, eprint = {http://cochrane.ir/article-1-797-fa.}, journal = {2}, doi = {10.1002/14651858.CD004541.pub3}, year = {2016} }