TY - JOUR JF - cochrane JO - 3 VL - 2017 IS - 0 PY - 2017 Y1 - 2017/1/01 TI - Interventions for cutaneous molluscum contagiosum TT - مداخلات در درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم پوستی N2 - پیشینه مولوسکوم کنتاژیوزوم (Molluscum contagiosum) یک عفونت شایع پوستی است که به‌وسیله ویروس پاکس (pox virus) ایجاد شده و عمدتا در کودکان رخ می‌دهد. این عفونت معمولا طی ماه‌ها در افراد بدون نقص ایمنی از بین می‌رود؛ اما ممکن است به دلایل اجتماعی و زیبایی یا اجتناب از گسترش عفونت، درمان ترجیح داده شود. شواهد شفاف اساسی وجود ندارد که از درمان‌های مختلف پشتیبانی کند. این یک به‌روزرسانی از مطالعه مروری کاکرین است که نخستین بار در سال 2006 منتشر، و در سال 2009 به‌روزرسانی شد. اهداف ارزیابی اثرات درمان‌ها و استراتژی‌های مدیریتی خاص، از جمله انتظار برای برطرف شدن طبیعی ضایعه، برای مولوسکوم کنتاژیوزوم پوستی و غیر واژینال در افراد بدون نقص ایمنی. روش های جستجو ما جست‌وجوهای خود را از پایگاه‌های زیر تا جولای 2016 به‌روزرسانی کردیم: ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین، CENTRAL ،MEDLINE ،Embase، و LILACS. ما پایگاه ثبت شش کارآزمایی را جست‌وجو و فهرست منابع مطالعات انتخاب شده را کنترل کردیم و مقالات را برای یافتن منابع بیشتر برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرور کردیم. ما برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده مرتبط بیشتر با شرکت‌های داروسازی و کارشناسان این زمینه تماس گرفتیم. معیارهای انتخاب کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مربوط به هرگونه درمان برای مولوسکوم کنتاژیوزوم در افراد بدون نقص ایمنی. ما کارآزمایی‌های مربوط به مولوسکوم کنتاژیوزوم منتقل شده از طریق جنسی و مربوط به افراد مبتلا به نقص ایمنی (از جمله افراد مبتلا به عفونت اچ آی وی) را حذف کردیم. گردآوری و تحلیل داده‌ها دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل مطالعات را انتخاب، کیفیت روش شناختی را ارزیابی، و داده‌ها را از مطالعات انتخاب شده استخراج کردند. در جایی که امکان داشت، ما داده‌های گمشده را از نویسندگان مطالعه به‌دست آوردیم. نتایج اصلی ما 11 مطالعه جدید را برای این به‌روزرسانی یافتیم، که شامل 22 مطالعه انتخاب شده با مجموع 1650 شرکت‌کننده بود. این مطالعات اثرات موضعی (20 مطالعه) و مداخلات نظام‌مند (2 مطالعه) را مورد بررسی قرار دادند. در میان مطالعات انتخاب شده جدید گزارش‌هایی از کارآزمایی کامل سه مطالعه منتشر نشده بزرگ وجود داشت، که توجه ما را به متخصص در این زمینه جلب کرد. تمام این مطالعات شواهد با کیفیت متوسط را برای عدم تاثیر ایمیکوئیمود 5% (5% imiquimod) نسبت به حامل (ترکیب حامل دارو) (پلاسبو) در درمان بالینی کوتاه مدت (4 مطالعه؛ 850 شرکت‌کننده؛ 12 هفته پس از شروع درمان؛ خطر نسبی (RR): 1.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 تا 1.93)، درمان بالینی میان‌مدت (2 مطالعه؛ 702 شرکت‌کننده؛ 18 هفته پس از شروع درمان؛ RR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 1.14)، و درمان بالینی بلندمدت (2 مطالعه؛ 702 شرکت‌کننده؛ 28 هفته پس از شروع درمان؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.17) ارائه کردند. ما برای بهبود کوتاه‌مدت، نتایج مشابه اما با اطمینان بالا یافتیم (4 مطالعه؛ 850 شرکت‌کننده؛ 12 هفته پس از شروع درمان؛ RR: 1.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 1.47؛ شواهد با کیفیت بالا). برای پیامد «هر اثر جانبی»، ما شواهد با کیفیت بالا را برای تفاوت پائین یا عدم تفاوت بین ایمیکوئیمود 5% موضعی (topical 5% imiquimod) و حامل (vehicle) یافتیم (3 مطالعه؛ 827 شرکت‌کننده؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.07)، اما تعداد دفعات واکنش‌های محل استفاده در گروه‌های تحت درمان با ایمیکوئیمود بیشتر بود (شواهد با کیفیت متوسط): هرگونه واکنش در محل استفاده (3 مطالعه؛ 827 شرکت‌کننده؛ RR: 1.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 1.77؛ تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد مضر بیشتر (NNTH) 11 بود)؛ واکنش شدید در محل استفاده (3 مطالعه؛ 827 شرکت‌کننده؛ RR: 4.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.16 تا 16.19؛ NNTH بیش از 40). برای 11 مقایسه زیر، شواهد محدودی وجود داشت که نشان داد این درمان در به دست آوردن درمان بالینی کوتاه‌مدت برتر است (شواهد با کیفیت پائین): ایمیکوئیمود 5% کمتر از کرایواسپری (3 مطالعه؛ 827 شرکت‌کننده؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.07) و هیدروکسید پتاسیم 10% (2 مطالعه؛ 67 شرکت‌کننده؛ RR: 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.93) موثر است؛ روغن مورد سبز لیمویی استرالیا موثرتر از روغن زیتون است (1 مطالعه؛ 31 شرکت‌کننده؛ RR: 17.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 282.72)؛ کرم بنزوئیل پراکسید 10% (10% benzoyl peroxide) مؤثرتر از ترتینوئین 0.05% (0.05% tretinoin) است (1 مطالعه؛ 30 شرکت‌کننده؛ RR: 2.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 4.79)؛ نیتریت سدیم 5% (5% sodium nitrite) همراه با اسید سالیسیلیک 5% (5% salicylic acid) موثرتر از اسید سالیسیلیک 5% به‌تنهایی است (1 مطالعه؛ 30 شرکت‌کننده؛ RR: 3.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 تا 9.92)؛ و ید به همراه روغن درخت چای موثرتر از روغن درخت چای (1 مطالعه؛ 37 شرکت‌کننده؛ RR: 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 0.57) یا ید به‌تنهایی است (1 مطالعه؛ 37 شرکت‌کننده؛ RR: 0.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.50). اگر چه عدم اطمینان کمی‌وجود دارد، هیدروکسید پتاسیم 10% به‌نظر می‌رسد مؤثرتر از سالین (saline) است (1 مطالعه؛ 20 شرکت‌کننده؛ RR: 3.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 12.90)؛ به‌نظر می‌رسد calcarea carbonica هومیوپاتیک مؤثرتر از پلاسبو باشد (1 مطالعه؛ 20 شرکت‌کننده؛ RR: 5.57 ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 33.54)؛ به‌نظر می‌رسد که محلول هیدروکسید پتاسیم 2.5% کمتر از محلول هیدروکسید پتاسیم 5% موثر باشد (1 مطالعه؛ 25 شرکت‌کننده؛ RR: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 1.01)؛ محلول بتادین 10% به‌همراه چسب موضعی اسید سالیسیلیک 50% به‌نظر می‌رسد بسیار موثرتر از چسب موضعی اسید سالیسیلیک به تنهایی باشد (1 مطالعه؛ 30 شرکت‌کننده؛ RR: 1.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 2.16). ما برای سایر مقایسه‌ها تفاوت آماری معنی‌داری نیافتیم (اکثر آن‌ها دو درمان متفاوت موضعی را مورد بررسی قرار دادند). ما هیچ شواهدی از کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای بیان ضایعات یا هیدروژن پراکسید (آب اکسیژنه) موضعی نیافتیم. محدودیت‌های مطالعه شامل عدم کورسازی، تعداد زیاد ترک، و تجزیه‌و‌تحلیل بدون قصد درمان بود. به استثنای واکنش شدید ایمیکوئیمود در محل استفاده، هیچ‌یک از درمان‌های ارزیابی‌شده که در بالا توضیح داده شد با اثرات جانبی جدی همراه نبود (شواهد با کیفیت پائین). شایع ترین عوارض جانبی عبارت بود از درد در حین استفاده، قرمزی، و خارش. مطالعات انتخاب‌شده مربوط به مقایسه‌های زیر اثرات جانبی را گزارش نکردند: calcarea carbonica در مقابل پلاسبو، بتادین 10% به همراه چسب موضعی اسید سالیسیلیک 50% در برابر چسب موضعی اسید سالیسیلیک، و بنزویل پراکسید 10% در مقابل ترتینوئین 0.05%. به دلیل اطلاعات ناکافی به‌ویژه در مورد پنهان‌سازی تخصیص و گزارش‌دهی انتخابی احتمالی، ما نتوانستیم در بسیاری از مطالعات درباره خطر سوگیری (Bias) قضاوت کنیم. ما پنج مطالعه را در معرض خطر پائین سوگیری در نظر گرفتیم. نتیجه‌گیری‌های نویسندگان هیچ تک‌مداخله‌ای در درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم تاثیر قانع کننده‌ای را نشان نداده است. ما شواهدی با کیفیت متوسط یافتیم که نشان داد ایمیکوئیمود 5% موضعی از لحاظ درمان بالینی مؤثرتر از حامل نبود، اما منجر به واکنش‌های بیشتری در محل استفاده شد، و شواهد با کیفیت بالا نشان داد که تفاوتی بین درمان‌ها از لحاظ بهبود کوتاه‌مدت وجود نداشت. با این حال، شواهد با کیفیت بالا تعداد مشابهی از اثرات جانبی عمومی‌را در هر دو گروه نشان دادند. از آن‌جایی که شواهد به نفع هیچ‌یک از درمان‌ها نبود، برطرف شدن طبیعی مولوسکوم کنتاژیوزوم همچنان یک روش قوی برای مقابله با این بیماری است. خلاصه به زبان ساده درمان‌های مولوسکوم کنتاژیوزوم، یک عفونت ویروسی پوستی شایع در کودکان سوال مطالعه مروری ما شواهد مربوط به تأثیر هرگونه درمان را در بروز عفونت پوستی مولوسکوم کنتاژیوزوم مورد بررسی قرار دادیم. ما افراد دارای سیستم ایمنی سرکوب شده یا مولوسکوم کنتاژیوزوم منتقل شده را از طریق جنسی حذف کردیم. پیشینه مولوسکوم کنتاژیوزوم در افراد سالم یک عفونت ویروسی نسبتا بی‌ضرر پوستی است که خود محدودشونده است. این عفونت عمدتا کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در بزرگسالان نادر است. این عفونت در سراسر جهان رخ می‌دهد، اما به‌نظر می‌رسد که در مناطق جغرافیایی دارای آب و هوای گرم بیشتر است. مولوسکوم کنتاژیوزوم معمولا به‌صورت یک جوش یا چند جوش است که داخل آن با هر نوع ماده روغنی یا چربی پر می‌شود. افراد ممکن است به دلایل اجتماعی و زیبایی و به دنبال نگرانی در مورد گسترش بیماری به دیگران به دنبال درمان باشند. درمان برای سرعت بخشیدن به روند بهبود در نظر گرفته شده است. ویژگی‌های مطالعه ما متون را تا جولای 2016 جست‌وجو کردیم. ما 22 کارآزمایی را انتخاب کردیم (در مجموع 1650 شرکت‌کننده). 20 مطالعه درمان موضعی را مورد بررسی قرار دادند، و دو مطالعه درمان از طریق دهان (خوراکی) را ارزیابی کردند. مقایسه‌ها شامل درمان‌های فیزیکی، و همچنین درمان‌های موضعی و خوراکی بود. اکثر مطالعات مربوط به مراکز سرپایی و اورژانس بیمارستان بودند، و در آمریکای شمالی، انگلستان، آسیا، یا آمریکای جنوبی انجام شدند. شرکت‌کنندگان در هر دو جنس و عمدتا کودکان یا جوانان بودند. مدت پیگیری بین 3 تا 28 هفته پس از تصادفی‌سازی متغیر بود. فقط پنج مطالعه بیش از 3 ماه پیگیری داشتند. پنج مطالعه حمایت مالی تجاری را گزارش کردند، سه مطالعه داروها را به صورت رایگان از شرکت‌های داروسازی گرفتند، 12 مطالعه محل تامین منابع مالی را ذکر نکردند، یک مطالعه حمایت مالی از خیریه را گزارش کرد، و یک مطالعه گزارش داد که هیچ‌گونه حمایت مالی نداشته است. نتایج اصلی ما دریافتیم که بسیاری از درمان‌های معمول برای مولوسکوم، مانند تخریب فیزیکی، به اندازه کافی مورد ارزیابی قرار نگرفته‌اند. بعضی از این درمان‌های انتخاب‌شده بخشی از درمان استاندارد نیستند. ما شواهدی با کیفیت متوسط یافتیم که نشان داد ایمیکوئیمود 5% موضعی احتمالا در دستیابی به درمان بالینی کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت موثرتر از حامل نیست (به عنوان مثال کرم مشابه اما بدون ماده موثره ایمیکوئیمود). شواهد با کیفیت بالا (و بنابراین با اطمینان بیشتر) نشان داد که ایمیکوئیمود 5% موضعی در بهبود مولوسکوم تا سه ماه پس از شروع درمان بهتر از پلاسبو نیست. شواهد با کیفیت بالا نشان داد که ایمیکوئیمود 5% در تعداد اثرات جانبی در مقایسه با حامل تفاوت کمی‌داشت یا تفاوتی نداشت. با این حال، شواهد با کیفیت متوسط نشان می‌دهد که احتمالا واکنش‌های بیشتری در محل استفاده در هنگام استفاده از ایمیکوئیمود 5% موضعی در مقایسه با حامل (ترکیب حامل دارو) وجود دارد. شواهد با کیفیت پائین، به‌دست آمده از یک یا دو مطالعه عمدتا کوچک، نتایج زیر را برای پیامد درمان بالینی کوتاه‌مدت نشان داد: ایمیکوئیمود 5% کمتر از کرایواسپری یا هیدروکسید پتاسیم 10% موثر است؛ روغن مورد سبز لیمویی استرالیایی 10% موثرتر از روغن زیتون است؛ کرم بنزوئیل پراکسید 10% موثرتر از ترتینوئین 0.05% است؛ نیتریت سدیم 5% همراه با اسید سالیسیلیک 5% موثرتر از اسید سالیسیلیک 5% به‌تنهایی است؛ و ید به همراه روغن درخت چای موثرتر از روغن چای یا ید به‌تنهایی است. ما شواهد بسیار نامطمئنی (با کیفیت پائین) یافتیم که نشان می‌دهد هیدروکسید پتاسیم 10% موثرتر از سالین است؛ calcarea carbonica هومیوپاتیک مؤثرتر از پلاسبو است؛ محلول هیدروکسید پتاسیم 2.5% کمتر از محلول هیدروکسید پتاسیم 5% موثر است؛ و محلول بتادین 10% و چسب موضعی اسید سالیسیلیک 10% موثرتر از چسب موضعی اسید سالیسیلیک به‌تنهایی است. به استثنای واکنش شدید در محل استفاده با ایمیکوئیمود، هیچ‌یک از این درمان‌ها منجر به اثرات جانبی جدی نشد (شواهد با کیفیت پائین). درد در طول استفاده از درمان، قرمزی، و خارش از جمله بیشترین اثرات جانبی گزارش شده بود. ما تفاوتی بین درمان‌های ارزیابی شده در مقایسه‌های دیگر نیافتیم. ما هیچ کارآزمایی مربوط به چندین درمان که به‌طور معمول استفاده می‌شوند، مانند ایجاد ضایعات با یک چسب نارنجی یا هیدروژن پراکسید موضعی نیافتیم. از آن‌جایی که اغلب ضایعات در عرض چند ماه رفع می‌شوند، می‌توان مولوسکوم کنتاژیوزوم را رها کرد تا به‌طور طبیعی بهبود یابد، مگر اینکه شواهد بهتری از برتری درمان‌های فعال وجود داشته باشد. کیفیت شواهد برای ایمیکوئیمود موضعی، کیفیت شواهد برای درمان بالینی، بهبود کوتاه‌مدت و اثرات جانبی، متوسط تا شدید بود. برای تمام مقایسه‌های دیگر، کیفیت شواهد برای درمان بالینی کوتاه‌مدت و اثرات جانبی پائین بود. محدودیت‌های شایع مطالعات انتخاب شده تعداد کم شرکت‌کنندگان بود، محققان کورسازی نشدند، و شرکت‌کنندگانی که این مطالعه را کامل نکردند (در برخی از مطالعات متعدد بودند) در تجزیه‌و‌تحلیل انتخاب نشدند. SP - 0 EP - 0 AU - Johannes C van der Wouden, AU - Renske van der Sande, AU - Emma J Kruithof, AU - Annet Sollie, AU - Lisette WA van Suijlekom-Smit, AU - Sander Koning, AD - UR - http://cochrane.ir/article-1-1497-fa.html DO - 10.1002/14651858.CD004767.pub4 ER -