جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Yannis Pappas
بررسی سیستم‌های ارتباط تلفنی خودکار برای مراقبت سلامت پیشگیرانه و مدیریت شرایط طولانی‌مدت
Pawel Posadzki، Nikolaos Mastellos، Rebecca Ryan، Laura H Gunn، Lambert M Felix، Yannis Pappas، Marie-Pierre Gagnon، Steven A Julious، Liming Xiang، Brian Oldenburg، Josip Car،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
سیستم‌های ارتباط تلفنی خودکار (automated telephone communication systems; ATCS) می‌توانند پیام‌های صوتی را ارسال و اطلاعات مربوط به سلامت را از بیماران با استفاده از صفحه کلید لمسی تلفن یا نرم افزار تشخیص صدا جمع‌آوری کنند. ATCS می‌تواند مکمل یا جایگزین تماس تلفنی بین متخصصین سلامت و بیماران باشد. چهار نوع مختلف ATCS وجود دارد: یک‌سویه (ارتباط یک طرفه، ارتباط صوتی غیر‐تعاملی)، سیستم پاسخ صوتی تعاملی (interactive voice response; IVR)، ATCS با عملکردهای اضافی مانند دسترسی به متخصص برای درخواست مشاوره (ATCS Plus) و ATCS چند‐منظوره، جایی که تماس‌ها به عنوان بخشی از یک مداخله چند‐جزئی ارائه داده می‌شوند.
اهداف
ارزیابی تاثیرات ATCS برای پیشگیری از بیماری و مدیریت شرایط طولانی‌مدت بر تغییر رفتاری، پیامدهای بالینی، فرآیندی، شناختی، بیمار‐محور و جانبی.
روش های جستجو
۱۰ بانک اطلاعاتی الکترونیکی را جست‌وجو کردیم (پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین؛ MEDLINE؛ Embase؛ PsycINFO؛ CINAHL؛ Global Health؛ WHOLIS؛ LILACS؛ Web of Science و ASSIA)؛ سه منبع علمی منتشر نشده (Dissertation Abstracts؛ Index to Theses، پایان‌نامه‌های دیجیتالی استرالیا)؛ و دو پایگاه ثبت کارآزمایی (www.controlled‐trials.com؛ www.clinicaltrials.gov) برای مقالات منتشر شده بین سال‌های ۱۹۸۰ و جون ۲۰۱۵.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، خوشه‌ای و شبه‐تصادفی‌سازی شده، مطالعات سری زمانی منقطع و مطالعات کنترل شده قبل‐و‐بعد که به مقایسه مداخلات ATCS با هر نوع کنترل یا انواع دیگر ATCS پرداخته بودند، واجد شرایط برای گنجاندن در این مرور بودند. مطالعات در تمام شرایط، برای همه مصرف کنندگان/مراقبان، در هرگونه مراقبت سلامت پیشگیرانه یا نقش مدیریتی وضعیت طولانی‌مدت واجد شرایط بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
از روش‌های استاندارد کاکرین برای انتخاب و استخراج داده‌ها و ارزیابی مطالعات واجد شرایط استفاده کردیم.
نتایج اصلی

۱۳۲ کارآزمایی (N = ۴,۶۶۹,۶۸۹) را وارد کردیم. مطالعات در سراسر مناطق مختلف بالینی انجام شد، و مقایسه‌های بسیاری را براساس ارزیابی انواع مختلف ATCS و گروه‌های مقایسه متغیر انجام داد. چهل‌ویک مطالعه ATCS را برای ارائه مراقبت سلامت پیشگیرانه، ۸۴ مورد برای مدیریت شرایط طولانی‌مدت و هفت مورد برای یادآوری قرار ملاقات‌ها ارزیابی کردند. ما قطعیت شواهد را در درجه اول به دلیل خطر سوگیری (bias) برای بسیاری از پیامدها کاهش دادیم. خطر سوگیری (bias) را که برآمده از روندهای تخصیص بودند، برای بیش از نیمی از مطالعات در حد پائین و برای بقیه موارد نامشخص قضاوت کردیم. اغلب مطالعات را در معرض خطر نامشخص عملکرد یا سوگیری تشخیص به دلیل وضعیت کورسازی تشخیص دادیم، در حالی که فقط ۱۶% مطالعات سوگیری پائینی داشتند. به طور کلی، به دلیل داده‌های ازدست‌رفته و گزارش‌های انتخابی پیامد، خطر سوگیری را نامشخص قضاوت کردیم.

برای مراقبت سلامت پیشگیرانه، ATCS (شامل ATCS Plus؛ IVR؛ unidirectional) احتمالا دریافت واکسیناسیون کودکان (خطر نسبی (RR): ۱,۲۵؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۱.۱۸ تا ۱.۳۲؛ ۵ مطالعه؛ N = ۱۰,۴۵۴؛ قطعیت متوسط) و به میزان کم‌تر در نوجوانان (RR: ۱.۰۶؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۲ تا ۱.۱۱؛ ۲ مطالعه؛ N = ۵۷۲۵؛ قطعیت متوسط) را افزایش می‌دهد. تاثیر ATCS در بزرگسالان نامشخص است (RR: ۲.۱۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۳ تا ۹.۰۲؛ ۲ مطالعه؛ N = ۱۷۴۳؛ قطعیت بسیار پائین).

برای غربالگری، ATCS چند‐وجهی توانست میزان غربالگری سرطان پستان (RR: ۲,۱۷؛ ۹۵% CI؛ ۱.۵۵ تا ۳.۰۴؛ ۲ مطالعه؛ N = ۴۶۲؛ قطعیت بالا) و سرطان کولورکتال (RR: ۲.۱۹؛ ۹۵% CI؛ ۱.۸۸ تا ۲.۵۵؛ ۳ مطالعه؛ N = ۱۰۱۳؛ قطعیت بالا) را در برابر مراقبت معمول افزایش دهد. هم‌چنین ممکن است میزان غربالگری اوستئوپورز را نیز افزایش دهد. مداخله ATCS Plus احتمالا باعث افزایش اندکی در غربالگری سرطان سرویکال خواهد شد (قطعیت متوسط)، اما تاثیرات آن بر غربالگری اوستئوپورز نامطمئن است. سیستم‌های IVR احتمالا غربالگری CRC را در ۶ ماه (RR: ۱.۳۶؛ ۹۵% CI؛ ۱.۲۵ تا ۱.۴۸؛ ۲ مطالعه؛ N = ۱۶,۹۱۵؛ قطعیت متوسط)، اما نه در ۹ تا ۱۲ ماه، با احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر ​IVR (RR: ۱.۰۵؛ ۹۵% CI؛ ۰.۹۹ تا ۱.۱۱؛ ۲ مطالعه؛ ۲۵۹۹ شرکت‌کننده؛ قطعیت متوسط)، یا ATCS یک‌سویه بر غربالگری سرطان پستان افزایش می‌دهد.

ارائه یادآوری‌های ملاقات از طریق IVR یا ATCS یک‌طرفه و ممکن است نرخ حضور را در مقایسه با عدم تماس (قطعیت پائین) افزایش دهد. برای مدیریت طولانی‌مدت، پایبندی به دارو یا تست آزمایشگاهی، عمومی‌ترین شواهد را در طول شرایط (۲۵ مطالعه، داده‌ها ترکیب نشدند) فراهم کرد. ATCS چند‐متغیره در برابر مراقبت‌های معمول تاثیرات متناقضی (مثبت و نامطمئن) را بر پایبندی داروها نشان می‌دهد. ATCS Plus احتمالا کمی (در برابر کنترل، قطعیت متوسط) یا احتمالا (در برابر مراقبت معمول؛ قطعیت متوسط)، پایبندی به مصرف دارو را بهبود می بخشد، اما ممکن است تاثیر کمی در پایبندی به انجام تست‌ها (در برابر کنترل) داشته باشد. احتمالا IVR پایبندی به مصرف دارو را در برابر کنترل (قطعیت متوسط) کمی بهبود می‌بخشد. در مقایسه با مراقبت‌های معمول، IVR احتمالا پایبندی به انجام تست را بهبود می‌بخشد و تا حدود شش ماه تاثیر اندکی بر پایبندی به مصرف دارو دارد، اما تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر زمان‌های طولانی‌تر دارد (قطعیت متوسط). ATCS یک‌طرفه، در مقایسه با کنترل، ممکن است تاثیر کمی یا پایبندی به مصرف دارو را (قطعیت پائین) کمی افزایش دهد. شواهد نشان داد که هیچ نوعی از ATCS تاثیری اندک یا عدم تاثیر به صورت هم‌سو و سازگار روی پیامدهای بالینی (کنترل فشار خون، چربی خون، کنترل آسم، پوشش درمانی) مرتبط با پایبندی ندارد، اما فقط تعداد کمی از مطالعات داده‌های پیامد بالینی را ارائه کردند.

نتایج فوق در حیطه‌هایی با عمومی‌ترین یافته‌ها در طول شرایط، متمرکز بود. در حیطه‌های خاص شرایط، تاثیرات ATCS، از جمله نوع مداخله ATCS استفاده شده، متفاوت بود.

ATCS چند‐وجهی احتمالا درد سرطان و درد مزمن و هم‌چنین‌ افسردگی (قطعیت متوسط) را کاهش می‌دهد، اما سایر انواع ATCS کمتر موثر هستند. بسته به نوع مداخله، ATCS ممکن است تاثیرات کوچکی بر پیامدهای فعالیت بدنی، مدیریت وزن، مصرف الکل و دیابت داشته باشد. ATCS تاثیری اندک یا عدم تاثیر روی پیامدهای مربوط به نارسایی قلبی، هیپرتانسیون، سلامت روان یا ترک سیگار دارد و شواهد ناکافی برای تعیین تاثیرات آن برای پیشگیری از سوء‌استفاده از الکل/مواد مخدر یا مدیریت اعتیاد به مواد مخدر، آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه، HIV/ایدز، هیپر کلسترولمی، آپنه انسدادی خواب، اختلال طناب نخاعی یا استرس روانی در مراقبین دارد.

فقط چهار کارآزمایی (۳%) حوادث جانبی را گزارش دادند و معلوم نشد که آنها مربوط به مداخلات بوده یا خیر.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
مداخلات ATCS می‌تواند رفتارهای سلامت بیماران را تغییر دهد، پیامدهای بالینی را بهبود ببخشد و دریافت مراقبت سلامت را با تاثیرات مثبت در چندین حوزه مهم از جمله ایمن‌سازی، غربالگری، حضور در ملاقات‌ها با پزشک و پایبندی به مصرف داروها یا تست‌ها افزایش دهد. تصمیم برای ادغام مداخلات ATCS در ارائه مراقبت سلامت معمول باید بازتابی از تنوع در قطعیت شواهد موجود و اندازه تاثیرات در شرایط مختلف، همراه با ماهیت متنوع مداخلات ATCS باشد. پژوهش‌های آینده باید هم محتوای مداخلات ATCS و هم نحوه ارائه؛ تجربیات کاربران، به خصوص با توجه به مقبولیت را بررسی کنند و مشخص شود کدام نوع ATCS موثرترین و مقرون به صرفه‌ترین هستند.
خلاصه به زبان ساده

سیستم‌های ارتباط تلفنی خودکار برای پیشگیری از بیماری و مدیریت شرایط طولانی‌مدت

پیشینه

سیستم‌های ارتباط تلفنی خودکار (automated telephone communication systems; ATCS) پیام‌های صوتی را ارسال می‌کنند و اطلاعات بهداشتی را از افراد با استفاده از صفحه کلید لمسی تلفن یا نرم‌افزار تشخیص صدا جمع‌آوری می‌کنند. این می‌تواند تماس تلفنی را بین متخصصین سلامت و بیماران جایگزین یا تکمیل کند. انواع مختلفی از ATCS وجود دارد: پیام‌های صوتی یک طرفه به بیماران (یک سویه)، سیستم‌های پاسخ صوتی تعاملی (interactive voice response; IVR)، مواردی با عملکردهای اضافه شده مانند ارجاع برای مشاوره (ATCS Plus) یا مواردی که ATCS بخشی از یک مداخله پیچیده هستند (چند‐منظوره).

سوال مطالعه مروری

این مرور اثربخشی ATCS را برای پیشگیری از بیماری و مدیریت شرایط طولانی‌مدت ارزیابی کرد.

نتایج

ما ۱۳۲ کارآزمایی را با بیش از ۴ میلیون شرکت‌کننده در سراسر حوزه‌های مراقبت سلامت پیشگیرانه و مدیریت شرایط طولانی‌مدت پیدا کردیم.

مطالعات انواع مختلف ATCS را در بسیاری از موارد مقایسه کردند.

در برخی مطالعات، یافته‌های مربوط به بیماری‌ها گزارش شده است. برای پیشگیری، ATCS احتمالا انجام ایمن‌سازی را در کودکان افزایش می‌دهد و در نوجوانان کمی تاثیر دارد اما در بزرگسالان نامطمئن است. هم‌چنین‌ برای پیشگیری، ATCM چند‐منظوره تعداد افرادی را که برای سرطان پستان و کولورکتال غربالگری شده‌اند، افزایش می‌دهد و ممکن است غربالگری استئوپوروز را افزایش دهد. ATCS Plus احتمالا مشارکت در برنامه‌های غربالگری سرطان دهانه رحم را اندکی افرایش می‌دهد، اما تاثیرات آن بر غربالگری استئوپروز نامطمئن است. IVR احتمالا تعداد غربالگری برای سرطان کولورکتال تا شش ماه افزایش می‌دهد و تاثیر کمی روی غربالگری سرطان پستان دارد.

ATCS (یک سویه یا IVR) ممکن است حضور در زمان ملاقات با پزشک را افزایش دهد که برای پیشگیری و مدیریت بیماری امری کلیدی است.

برای مدیریت طولانی‌مدت، ATCS چند‐جانبه تاثیرات متناقضی بر پایبندی به مصرف داروها داشت. ATCS Plus احتمالا در برابر مراقبت معمول، پایبندی به مصرف داروها را افزایش می‌دهد. در مقایسه با کنترل، ATCS Plus و IVR احتمالا پایبندی را کمی بهبود می‌بخشند، در حالی که ATCS یک جهته ممکن است تاثیرات کم یا اندکی مثبت داشته باشد. عدم مداخله به طور هم‌سو و سازگار پیامدهای بالینی را بهبود بخشید. IVR احتمالا پذیرش انجام تست را بهبود می‌بخشد، اما ATCS Plus ممکن است تاثیر کمی داشته باشد.

ATCS نیز در شرایط خاص مورد استفاده قرار گرفت. تاثیرات بسته به شرایط و نوع ATCS متفاوت بودند. ATCS چند‐منظوره، اما نه انواع دیگر ATCS، احتمالا باعث کاهش درد سرطان و درد مزمن می‌شود. زمانی که ATCS در مورد فعالیت بدنی، مدیریت وزن، مصرف الکل و دیابت بررسی شد، پیامدها اندکی بهبود یافتند. با این وجود، در نارسایی قلبی، هیپرتانسیون، سلامت روان یا ترک سیگار، تاثیری اندک یا عدم تاثیر دارد. در موارد متعددی (سوء‌مصرف الکل/مواد، اعتیاد، آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه، HIV/ایدز، کلسترول بالا، آپنه انسدادی خواب، اختلال عملکرد نخاعی، استرس روانی مراقب)، شواهد کافی برای تشخیص تاثیر ATCS وجود ندارد.

فقط چهار کارآزمایی، حوادث جانبی را گزارش کردند. قطعیت ما در شواهد متنوع بود (بالا تا بسیار پائین) و اغلب به دلیل محدودیت‌های مطالعه کاهش می‌یافت، به این معنی که پژوهش‌های بیش‌تر ممکن است برخی یافته‌ها را تغییر دهند.

نتیجه‌گیری

ATCS ممکن است برای تغییر رفتارهای سلامت خاص، بهبود پیامدهای سلامت و افزایش مراقبت سلامت امیدوار کننده باشد.


نقش مداخلات آموزشی در بهبود مهارت‌های مشاوره تلفنی در پزشکان
Alberto Vaona، Yannis Pappas، Rumant S Grewal، Mubasshir Ajaz، Azeem Majeed، Josip Car،
دوره ۲۰۱۷، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
پیشینه
از سال ۱۸۷۹، سالی که نخستین مشاوره تلفنی پزشکی مستند شد، توانایی انجام مشاوره از طریق تلفن به عنوان قسمتی از سیستم‌های مراقبت سلامت مدرن بیمار‐محور محسوب شده است. امروزه تا یک‐چهارم تمامی مشاوره‌های مراقبت سلامت به ‌وسیله تلفن انجام می‌شود. مطالعات میزان تاثیرگذاری مشاوره پزشکی تلفنی را بر حجم کاری پزشکان بررسی کرده و طی آن مشخص شد که لازم است کیفیت آن‌ها افزایش پیدا کند. اگرچه پزشکان به‌طور روتین مهارت‌هایی را پیرامون برقراری ارتباط و ارائه مشاوره کسب می‌کنند، این موضوع لزوما به‌ معنای تخصص در برقراری مکاتبه و مشاوره تلفنی نیست. مطالعات مختلفی تاثیر کوتاه‌‐مدت مداخلاتی را بررسی کردند که به ارتقاء مهارت‌های مشاوره تلفنی پزشکان کمک می‌کنند، اما هیچ مرور سیستماتیکی پیامدهای بیمار‐محور یا پیامدهای مربوط به پزشکان را گزارش نکرده است.
اهداف
ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی برای بهبود مهارت‌های مشاوره تلفنی در پزشکان و پیامدهای مربوط به بیماران.
روش های جستجو
ما در CENTRAL ،MEDLINE ،EMBASE، پنج بانک اطلاعاتی الکترونیکی دیگر و نیز دو پایگاه ثبت کارآزمایی تا تاریخ ۱۹ می ۲۰۱۶ جست‌وجو کرده، فهرست منابع مطالعات و ارجاعات آن‌ها را به صورت دستی بررسی کرده و به‌منظور شناسایی مطالعات و اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، کارآزمایی‌های غیر‐تصادفی‌سازی و کنترل شده، مطالعات کنترل شده قبل و بعد و نیز سری‌های زمانی منقطع را در نظر گرفتیم که به مقایسه هرگونه مداخله کنترل شده، شامل عدم‐مداخله، به منظور بهبود مهارت‌های مشاوره تلفنی پزشکان با بیماران و تاثیر آن‌ها بر پیامدهای بیماران پرداختند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به انتخاب مطالعات برای ورود، استخراج داده‌ها و ارزیابی وجود خطر سوگیری (bias) در مطالعات واجد شرایط با استفاده از راهنمای استاندارد کاکرین و EPOC و نیز بررسی قطعیت شواهد با استفاده از معیار درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) پرداختند. در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعات تماس گرفتیم. با استفاده از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد نظر کاکرین به تحلیل داده‌ها پرداختیم.
نتایج اصلی

فقط یک مطالعه کنترل شده قبل و بعد بسیار کوچک شناسایی شد که در سال ۱۹۸۹ انجام شده بود: این مطالعه از یک ابزار معتبر برای ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی بر مهارت‌های شرح‌حال‌گیری و مدیریت بیماران توسط رزیدنت‌های اطفال استفاده کرد. این مطالعه هیچ تفاوتی را بین اعمال مداخله و عدم‐مداخله گزارش نکرد، اما نویسندگان هیچ‌گونه آنالیزهای کمّی را گزارش نکرده و اطلاعات بیشتری را در اختیار ما قرار ندادند. این مطالعه با خطر بالای سوگیری مواجه بود. براساس معیار GRADE، قطعیت شواهد را در سطح بسیار پائین ارزیابی کردیم، و بنابراین مشخص نیست این مداخلات تا چه حد بتوانند مهارت‌های تلفنی پزشکان را افزایش دهند.

هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که به ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی در جهت ارتقای مهارت‌های ارتباط تلفنی پزشکان بر پیامدهای اولیه بیماران (پیامدهای سلامت ارزیابی شده توسط ابزارهای معتبر یا مارکرهای بیومدیکال یا رفتارهای بیماران، موربیدیتی یا مورتالیتی بیماران، میزان رضایت‌مندی بیماران، دقت اقدامات اورژانسی یا عوارض جانبی) پرداخته باشد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
مهارت‌های مشاوره تلفنی بخش کوچکی از مهارت‌های مشاوره از راه دور محسوب می‌شوند که در شرایطی که مراقبت‌های پزشکی زیر سایه فناوری اطلاعات از فاصله دور ارائه می شوند، اهمیت آن‌ها روزبه‌روز در حال افزایش است. اما با این وجود هیچ‌گونه شواهدی در دست نیست که اختصاصا براساس مطالعات روی مشاوره‌های تلفنی صورت گرفته باشد، و مهارت‌های پزشکان در هر زمان بر مبنای مطالعات و مدل‌هایی صورت می‌گیرند که بر اساس ارتباط چهره‌به‌چهره به‌ دست آمده‌اند، و در این زمینه، تفاوت‌های بین این دو بعد ارتباطی در نظر گرفته نمی‌شوند. در حال حاضر نیاز فوری به انجام تحقیقات بیشتری دیده می‌شود که تاثیر آموزش‌های مختلف را بر مهارت‌های مشاوره تلفنی پزشکان و تاثیر آن‌ها را بر پیامدهای بیماران مورد بررسی قرار دهند.
خلاصه به زبان ساده

نقش مداخلات آموزشی در بهبود مهارت‌های مشاوره تلفنی در پزشکان

هدف از انجام این مرور چیست؟

هدف این مرور کاکرین یافتن برخی مداخلات آموزشی و روش‌های موثرتر در جهت ارتقاء مهارت‌های ارتباط تلفنی پزشکان و پیامدهای بیماران بود.

پیام‌های کلیدی

یک مطالعه بسیار کوچک هیچ‌گونه تفاوتی را میان انجام مداخلات آموزشی و عدم انجام مداخله بر مهارت‌های تلفنی رزیدنت‌های اطفال گزارش نکرد، اما سطح قطعیت شواهد بسیار پائین بود، بنابراین مشخص نیست این مداخلات هیچ‌گونه تفاوتی را در مهارت‌های ارتباط تلفنی پزشکان ایجاد می‌کنند یا خیر.

هیچ مطالعه‌ای را در مورد ارزیابی تاثیر انجام مداخله آموزشی در جهت بهبود مهارت‌های ارتباط تلفنی پزشکان بر پیامدهای بیمار پیدا نکردیم.

هیچ شواهدی برای آموزش پزشک در مهارت‌های ارتباط تلفنی وجود ندارد، بنابراین در حال حاضر این مساله باید براساس مطالعات و مدل‌های مبتنی بر ارتباط رو‐در‐رو هدایت شود که تفاوت بین این دو بعد ارتباطی را در نظر نمی‌گیرند.

در این مطالعه مروری چه موضوعی مورد بررسی قرار گرفت؟

از بدو اختراع تلفن، این وسیله به‌طور فزاینده‌ای توسط پزشکان و بیماران در جهت مرتفع کردن مشکلات سلامت مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه تا یک‐چهارم تمامی مشاوره‌های بالینی به وسیله تلفن صورت می‌گیرد. براساس مطالعاتی که تاکنون صورت گرفته، مهارت‌های تلفنی پزشکان از کیفیت پائینی برخوردار هستند، و پزشکان مهارت‌های آموزشی اندکی را در این زمینه در دوره تحصیلی خود دریافت می‌کنند. این مهارت‌های حرفه‌ای مهم و حساس مربوط می‌شوند به بینش و قضاوت پزشکان تا رشد کرده و بهبود یابند. تحقیقات کلی در پزشکی تلفنی به وضوح نشان می‌دهد که مشاوره تلفنی می‌تواند نقش مهمی در ارائه مراقبت‌های سلامت و با تأثیر کمّی بر حجم کاری پزشکان، مراقبت‌های بیمارستانی، پیامدهای بیماران و سطح رضایت شغلی آن‌ها داشته باشد.

برای یافتن مطالعاتی جست‌وجو کردیم که پزشکان، پرستاران و دیگر متخصصان مراقبت‌سلامت را در جهت توسعه و بهبود مهارت‌های مشاوره تلفنی با بیماران تحت مداخلات آموزشی قرار دادند. مطالعات انجام شده را در حوزه‌های مختلف جمع‌آوری کرده و مطالعاتی را کنار گذاشتیم که فقط ارتباط بین پزشکان را بررسی کرده بودند.

نتایج اصلی این مرور چه هستند؟

در این مرور هیچ مطالعه‌ای شناسایی نشد که به بررسی تاثیر مداخلات آموزشی در جهت ارتقاء مهارت‌های ارتباط تلفنی پزشکان بر پیامدهای بیماران (اندازه‌گیری شده با ابزارهای معتبر یا مارکرهای بیومدیکال)، بر رفتار بیماران، موربیدیتی و مورتالیتی بیماران، میزان رضایت بیماران، دقت اقدامات اورژانسی و عوارض جانبی پرداخته باشد. فقط یک مطالعه بسیار کوچک را یافتیم که بیش از ۲۵ سال قبل انجام شده و هیچ تفاوتی را بین انجام یک مداخله آموزشی و عدم انجام مداخله بر مهارت‌های شرح‌حال‌گیری و مدیریت بیماران توسط رزیدنت‌های اطفال گزارش نکرد. این مطالعه هیچ‌گونه اطلاعات کمّی را ارائه نکرد.

این مرور شواهد خاصی را برای نتیجه‌گیری پیرامون تاثیر آموزش مهارت‌های مشاوره تلفنی پزشکان پیدا نکرد؛ انجام مطالعاتی با کیفیت بالا در این زمینه به فوریت مورد نیاز است.

این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟

نویسندگان این مرور مطالعات منتشر شده را تا می ۲۰۱۶ جست‌وجو کردند.


صفحه ۱ از ۱