جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
هیچ مطالعه جدیدی را از جست‌وجوهای به‌روز شده شناسایی نکردیم. پس از ارزیابی مجدد، یک مطالعه را که قبلا خارج شده بود، وارد کردیم. پنج RCT با مجموع ۱۵۲ شرکت‌کننده وارد شدند. سطح قطعیت کلی شواهد از پائین تا بسیار پائین بود، که دلیل آن بازمی‌گشت به کیفیت پائین روش‌شناسی کارآزمایی‌های وارد شده (روش نامشخص تولید تصادفی توالی و پنهان‌سازی تخصیص، و عدم کورسازی ارزیابی‌کنندگان پیامد)، حجم نمونه کوچک، تعداد اندک وقایع، ناهمگونی بالا و ناسازگاری بین کارآزمایی‌های وارد شده، عدم محاسبه توان و دوره پیگیری نسبتا کوتاه.
هیچ شواهدی از تفاوت بین دو رویکرد RP و TP در مورد مورتالیتی وجود نداشت (نسبت شانس (OR): ۰,۳۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۱ تا ۸.۲۵؛ ۳ مطالعه، ۱۱۰ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). به‌طور مشابه، هیچ شواهدی از تفاوت در عوارضی مانند هماتوم (OR: ۰.۹۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۳ تا ۶.۴۸؛ ۲ مطالعه، ۷۵ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، فتق دیواره شکمی (OR: ۱۰.۷۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۵ تا ۲۱۱.۷۸؛ ۱ مطالعه، ۴۸ شرکت کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، یا درد مزمن زخم (OR: ۲.۲۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۶ تا ۱۳.۳۴؛ ۱ مطالعه، ۴۸ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) بین رویکردهای RP و TP در شرکت‌کنندگان تحت ترمیم انتخابی AAA با جراحی باز دیده نشد. رویکرد RP ممکن است طول مدت بستری را در ICU (تفاوت میانگین (MD): ۱۹.۰۲‐ ساعت؛ ۹۵% CI؛ ۳۰.۸۳‐ تا ۷.۲۱‐؛ ۳ مطالعه، ۱۰۶ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ طول مدت بستری در بیمارستان (MD؛ ۳.۳۰‐ روز؛ ۹۵% CI؛ ۴.۸۵‐ تا ۱.۷۵‐؛ ۵ مطالعه، ۱۵۲ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ و از دست دادن خون (MD؛ ۵۰۴.۸۷‐ میلی‌لیتر؛ ۹۵% CI؛ ۷۷۹.۱۹‐ تا ۲۳۰.۵۶‐؛ ۴ مطالعه، ۱۲۹ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) کاهش دهد. هیچ شواهدی از تفاوت بین روش RP و TP در مورد زمان cross‐clamp آئورت (MD؛ ۰.۶۹ دقیقه؛ ۹۵% CI؛ ۷.۲۳‐ تا ۸.۶۰؛ ۴ مطالعه، ۱۲۹ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) یا کل زمان جراحی (MD؛ ۱۵.۹۴‐ دقیقه؛ ۹۵% CI؛ ۳۴.۷۶‐ تا ۲.۸۸؛ ۴ مطالعه، ۱۲۹ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) وجود نداشت.
رویکردهای مختلف جراحی برای دستیابی به آئورت شکمی اینفرارنال حین جراحی برای ترمیم آنوریسم آئورت شکمی
پیشینه
در منابع علمی جراحی بحث‌های زیادی پیرامون بهترین روش جراحی دستیابی به آئورت شکمی اینفرارنال حین جراحی برای ترمیم آنوریسم آئورت شکمی (abdominal aortic aneurysm; AAA: بالونی شدن شریان (رگ خونی) که در شریان اصلی شکم (آئورت) رخ می‌دهد) وجود دارد. بدین منظور، اغلب از دو رویکرد استفاده می‌شود: رویکرد رتروپریتونئال (retroperitoneal; RP) و ترانس‌پریتونئال (transperitoneal; TP). به نظر می‌رسد هر دو رویکرد مزایا و معایبی دارند. بسیاری از کارآزمایی‌های مقایسه کننده جراحی آئورت با رویکردهای RP و TP با نتایج متناقضی منتشر شده‌اند. هدف از این مرور کاکرین ارزیابی اثربخشی و ایمنی رویکرد RP در مقابل TP برای ترمیم برنامه‌ریزی شده AAA با جراحی باز، از نظر مرگ‌ومیر، عوارض، بستری در بیمارستان و از دست دادن خون است. این یک بهروزرسانی از مروری است که ابتدا در سال ۲۰۱۶ منتشر شد.
نتایج کلیدی
هیچ مطالعه جدیدی را از جست‌وجوهای به‌روز شده پیدا نکردیم. پس از ارزیابی مجدد، یک مطالعه را که قبلا خارج شده بود، وارد کردیم. بنابراین، مرور شامل پنج کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، شامل ۱۵۲ شرکت‌کننده است. شواهد ارائه شده در این مرور کاکرین، تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۰ به‌روز است. هیچ تفاوت واضحی بین RP و TP برای پیامد مرگ‌ومیر وجود نداشت. به همین ترتیب، هیچ شواهد روشنی به دست نیامد که RP در مقایسه با TP ممکن است عوارضی را مانند هماتوم (تورم خون لخته شده)، درد مزمن زخم و فتق دیواره شکمی افزایش دهد، اما تفاوت‌هایی بین کارآزمایی‌های وارد شده وجود داشت. ما دریافتیم که RP در مقایسه با TP ممکن است منجر به بستری کوتاه‐مدت‌تر در بیمارستان و بخش مراقبت‌های ویژه (intensive care unit; ICU) و از دست دادن خون کمتر شود. هیچ تفاوت واضحی بین دو رویکرد از نظر طول مدت جراحی و زمان cross‐clamp (مدت زمانی که یک ابزار جراحی، مورد استفاده برای بستن آئورت و جدا کردن گردش خون از جریان قلب، به کار می‌رود) وجود نداشت.
قابلیت اطمینان شواهد
چهار مورد از این پنج کارآزمایی وارد شده ضعف‌های روش‌شناسی ‐ مانند روش‌های نامشخص تصادفی‌سازی، و عدم گزارش‌دهی از کورسازی افراد ارزیابی کننده پیامد ‐ داشتند که ارزش نتایج آنها را به خطر انداخت. علاوه بر این، کارآزمایی‌های وارد شده فقط تعداد اندکی را از افراد وارد کرد، پیامدهای کمی گزارش شدند، شرکت‌کنندگان برای مدت زمان نسبتا کوتاهی پیگیری شدند، و ناهمگونی بین کارآزمایی‌های وارد شده وجود داشت، در نتیجه سطح قطعیت شواهد بسیار پائین تا پائین بود. انجام RCTهای بزرگ‌تری از مقایسه رویکرد RP در مقابل رویکرد TP برای ترمیم برنامه‌ریزی شده AAA با جراحی باز مورد نیاز است.
| صفحه ۱ از ۱ |
