جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
تعداد ۲۰,۱۷۷ مورد ثبت شده را یافتیم، که ۵۰ مورد از آنها بالقوه واجد شرایط شناخته شدند. تعداد ۳۹ مطالعه بالقوه مناسب را حذف کردیم، زیرا به ارزیابی دقیق مقوله‌های آموزش، مقررات، یا هماهنگی میان ارائهدهندگان مراقبتهای سلامت خصوصی انتفاعی در LMICها نپرداختند؛ پنج مطالعه که پس از ارائه این بررسی شناسایی شدند، در انتظار ارزیابی بوده؛ و شش مطالعه معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. در دو مطالعه وارد شده، صرفا مقوله آموزش ارزیابی شد؛ یک مطالعه فقط به ارزیابی مقوله مقررات اختصاص یافت؛ سه مطالعه، به ارزیابی مداخله چند وجهی شامل مقوله‌های آموزش و مقررات پرداختند؛ و در هیچ‌یک از مطالعات، مقوله هماهنگی ارزیابی نشد. تمام شش مطالعه وارد شده، کارکنان داروخانه خصوصی انتفاعی را در آفریقا و آسیا هدف قرار دادند.
سه مطالعه نشان دادند که آموزش، احتمالا باعث افزایش فروش محلول مایع درمانی خوراکی (ORS) (یک کارآزمایی در کنیا، ۱۰۶ داروخانه؛ RR: ۳,۰۴؛ ۹۵% CI؛ ۱.۳۷ تا ۶.۷۵؛ و یک کارآزمایی در اندونزی، ۸۷ داروخانه؛ RR: ۱.۴۱؛ ۹۵% CI: ۱.۰۳ تا ۱.۹۳) و توزیع داروهای ضد مالاریا (یک کارآزمایی در کنیا، ۲۹۳ داروخانه؛ RR: ۸.۷۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۹۴ تا ۸۱.۸۱؛ شواهد با قطعیت متوسط) می‌شود.
یک مطالعه که در جمهوری دموکراتیک خلق لائوس صورت گرفت، نشان داد که مقررات توزیع و فروش فرآورده‌های دارویی ثبت‌شده ممکن است باعث بهبود شاخصهای ترکیبی داروخانه شوند (یک کارآزمایی؛ ۱۱۵ داروخانه: بهبودی در چهار شاخص از شش شاخص ویژه داروخانه؛ شواهد با قطعیت پائین).
پیامد مربوط به سه مطالعه با مداخله چند‌وجهی، عبارت بود از کیفیت عملکرد داروخانه؛ شامل توانایی در پاسخ‌گویی به پرسش‌ها، ارائه مشاوره، و درمان مناسب. کارآزمایی‌ها از مقوله‌های مقررات، آموزش، و تاثیر برابر به دفعات استفاده کردند؛ طراحی مطالعه به‌گونه‌ای است که امکان جداسازی تاثیرات مداخلات مختلف وجود ندارد. دو کارآزمایی که با مشارکت ۱۳۶ داروخانه در ویتنام انجام شدند، نشان دادند که مداخله چند وجهی ممکن است کیفیت عملکرد داروخانه را بهبود بخشد؛ اما مطالعه سوم، شامل ۱۴۶ داروخانه در ویتنام و تایلند، نشان داد که مداخله تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر کیفیت عملکرد داروخانه داشت (شواهد با قطعیت پائین).
فقط در دو مطالعه (هر دو در ویتنام) گزارشی از داده‌های مربوط به هزینه، بدون ارزیابی دقیق از پیامدهای اقتصادی ناشی از اجرای مداخلات در شرایطی با منابع محدود، ارائه شد. در هیچ‌یک از مطالعات گزارشی در خصوص داده‌های مربوط به عدالت، مورتالیتی، موربیدیتی، عوارض جانبی، رضایت‌مندی، یا نوع نگرش، مشاهده نشد.
مقررات دولتی، آموزش، یا هماهنگی برای مراقبتهای سلامت خصوصی انتفاعی در کشورهایی با سطح درآمد پائین و متوسط
هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف از این مطالعه مروری کاکرین، ارزیابی تاثیر مقررات دولتی، آموزش، یا هماهنگی برای مراقبتهای سلامت خصوصی انتفاعی در کشورهایی با سطح درآمد پائین و متوسط بود.
تمام مطالعات مرتبط را به منظور پاسخ‌گویی به این پرسش، گردآوری و آنالیز کرده و شش مطالعه را وارد کردیم.
چرا دولت‌ها به نظارت، آموزش یا هماهنگ‌سازی میان ارائهدهندگان خدمات سلامت خصوصی می‌پردازند؟
در بسیاری از کشورهایی با سطح درآمد پائین و متوسط، بخش دولتی نمی‌تواند برای همه شهروندان خدمات سلامت و درمانی را با کیفیت بالا فراهم کند، بنابراین ارائهدهندگان مراقبتهای سلامت خصوصی نقش عمده‌ای را در این زمینه ایفا می‌کنند. با این حال، این نگرانی وجود دارد که مراقبتهای سلامت ارائه شده به وسیله بخش خصوصی همیشه کیفیت بالایی نداشته و همواره از شیوه‌ها و گایدلاین‌های بالینی توصیه شده تبعیت نمی‌شود. بنابراین، دولت‌ها از رویکردهای متفاوتی استفاده می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که خدمات مراقبتهای سلامت انتفاعی خصوصی با استانداردهای کیفی خاص مطابقت دارند. از این نوع هدایت دولتی تحت عنوان «نظارت عمومی» یاد می‌شود و مثلا می‌تواند شامل این موارد باشد: آموزش ارائهدهندگان مراقبتهای سلامت خصوصی انتفاعی؛ معرفی مقرراتی که طبق آن استانداردهای کیفیت تنظیم و اجرا می‌شوند؛ و ایجاد هماهنگی میان ارائهدهندگان مراقبتهای سلامت خصوصی انتفاعی و بخش عمومی، مثلا ایجاد سیستم‌های ارجاع میان بخش‌های خصوصی انتفاعی و بخش‌های عمومی.
زمانی که دولت به تنظیم مقررات، آموزش یا هماهنگ کردن ارائهدهندگان مراقبتهای سلامت خصوصی انتفاعی میپردازد، چه اتفاقی می‌افتد؟
آموزش
در دو مطالعه که در کنیا و اندونزی انجام شدند، وزارت بهداشت این کشور برای فروشندگان خصوصی دارو جلسات آموزشی کوتاه‌مدت را در مورد تجویز و توزیع دارو ترتیب داد. این فروشندگان با فروشندگان دارویی مقایسه شدند که تحت آموزش قرار نگرفتند. مطالعات نشان دادند که آموزش احتمالا باعث بهبود کیفیت خدمات سلامت و درمانی می‌شود.
مقررات
در یک مطالعه که در جمهوری دموکراتیک خلق لائوس صورت گرفت، وزارت بهداشت این کشور، در برخی مناطق طی یک دوره سه ماهه به نظارت بر خدمات داروخانه‌ای خصوصی پرداخت و هرجا که تخطی از قوانین صورت گرفت، خاطیان را مورد مجازات قرار داد و در مناطقی که نیازمند پیشرفت و بهبود شرایط بودند، به اطلاع‌رسانی پرداخت. این مناطق با مناطقی مقایسه شدند که این نظارت پیشرفته در آنها به اجرا در نیامد. این مطالعه نشان داد که اعمال مقررات پیشرفته ممکن است موجب تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در کیفیت مراقبت سلامت شود.
آموزش و مقررات
در سه مطالعه در ویتنام و تایلند، داروخانه‌های خصوصی در برخی مناطق، بازدیدهای آموزشی و هم‌چنین بازدید بازرسان داروخانه را برای اجرای مقررات دریافت کردند. این مناطق با مناطقی مقایسه شدند که هیچ بازدیدی از آنها صورت نگرفت. مطالعات نشان دادند که این نوع بازدید ممکن است کیفیت مراقبت سلامت را بهبود بخشد.
هماهنگی
این مطالعه مروری هیچ مطالعه واجد شرایطی را نیافت که تاثیرات هماهنگی را بر کیفیت مراقبت سلامت ارزیابی کرده باشد.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
نویسندگان مرور، مطالعاتی را جست‌وجو کردند که تا جون ۲۰۱۶ منتشر شدند.
دوره ۲۰۱۷، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
پنج کارآزمایی، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. این کارآزمایی‌ها بین سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۵ در مالاوی، آفریقای جنوبی، تانزانیا و زیمبابوه انجام شدند و هیچ یک از شرکت‌کنندگان ART را دریافت نکردند. زنان اختصاص یافته به بازوهای مداخله، مکملهای ویتامین A را در دوزهای مختلف دریافت کردند (روزانه در طول دوران بارداری؛ یک دوز بلافاصله پس از زایمان، یا دوزهای روزانه در طول دوران بارداری به همراه یک دوز تکی پس از زایمان). زنان در بازوهای مقایسه، داروی مشابه یا دارونما (۶۶۰۱ زن، ۴ کارآزمایی)، یا عدم‐مداخله (۶۹۷ زن، ۱ کارآزمایی) را دریافت کردند. چهار کارآزمایی (با ۶۹۹۵ زن) در معرض خطر پائین سوگیری (bias) و یک کارآزمایی (با ۳۰۳ زن) در معرض خطر بالای سوگیری فرسایشی (attrition bias) قرار داشت.
کارآزمایی‌ها نشان می‌دهند که مصرف مکملهای ویتامین A در زنان HIV‐مثبت در دوران بارداری، بلافاصله پس از زایمان، یا هر دو، احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر انتقال HIV از مادر به فرزند دارند (RR: ۱,۰۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۹۱ تا ۱.۲۶؛ ۴۴۲۸ زن؛ ۵ کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت متوسط ) و ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر مرگ نوزاد تا دو سالگی بگذارند (RR: ۱,۰۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۹۲ تا ۱.۲۲؛ ۳۸۸۳ زن، ۳ کارآزمایی،شواهد با قطعیت پائین ). با این حال، مصرف مکملهای ویتامین A در دوران بارداری می‌تواند میانگین وزن هنگام تولد نوزاد را افزایش داده (MD؛ ۳۴,۱۲ گرم؛ ۹۵% CI؛ ۱۲.۷۹‐ تا ۸۱.۰۲؛ ۲۱۸۱ زن؛ ۳ کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت پائین )، و احتمال بروز وزن پائین هنگام تولد را کاهش دهد (RR: ۰,۷۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۶۳ تا ۰.۹۷؛ ۱۸۱۹ زن؛ ۳ کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت متوسط)؛ اما نمی‌دانیم که خطر زایمان زودرس (۱۵۷۷ زن، ۲ کارآزمایی)، مرده‌زایی (۲۳۳۵ زن، ۳ کارآزمایی)، یا مرگ مادر (۱۲۶۷ زن، ۲ کارآزمایی) را تحت تاثیر قرار می‌دهد یا خیر.
مصرف مکملهای ویتامین A در کاهش انتقال عفونت HIV از مادر به کودک
هدف این مرور چیست؟
هدف اصلی این مرور کاکرین، بررسی اثرات مصرف مکملهای ویتامین A در زنان HIV‐مثبت در طول بارداری، یا پس از زایمان، یا هر دو، بر خطر انتقال عفونت HIV از مادر به کودک است. محققان کاکرین، تمام مطالعات مرتبط را برای پاسخ به این سوال گردآوری و بررسی کرده و پنج کارآزمایی را انتخاب کردند. این یک به‌روزرسانی از مروری است که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد.
پیام کلیدی این مطالعه مروری چیست؟
مصرف مکملهای ویتامین A در زنان HIV‐مثبت، در دوران بارداری یا پس از زایمان، یا هر دو، احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در خطر انتقال HIV از مادر به فرزند ایجاد می‌کنند (شواهد با قطعیت متوسط).
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
پنج کارآزمایی، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. دو کارآزمایی در آفریقای جنوبی و یک کارآزمایی در هر یک از کشورهای مالاوی، تانزانیا و زیمبابوه انجام شدند. این کارآزمایی‌ها، زنان دریافت‌کننده مکملهای ویتامین A را با زنانی مقایسه کردند که چنین مکمل‌هایی را دریافت نکردند. هیچ یک از شرکت‌کنندگان درمان ضد‐رتروویروسی (antiretroviral therapy; ART) دریافت نکردند.
این مرور نشان می‌دهد در در زنان مبتلا به عفونت HIV که ART دریافت نمی‌کنند:
‐ مصرف مکملهای ویتامین A در زنان HIV‐مثبت در طول دوران بارداری، بلافاصله پس از زایمان، یا هر دو، احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر خطر انتقال HIV از مادر به کودک داشته (شواهد با قطعیت متوسط ) و شاید تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر مرگ نوزاد تا دوسالگی (شواهد با اطمینان پائین) بگذارد.
‐ مصرف مکملهای ویتامین A در زنان HIV‐مثبت در طول دوران بارداری می‌تواند میانگین وزن هنگام تولد نوزاد را افزایش داده (شواهد با قطعیت پائین ) و احتمالا تعداد نوزادان را با وزن پائین هنگام تولد کاهش دهد (شواهد با قطعیت متوسط )، اما مشخص نیست که این مداخله بر تعداد زایمان‌های زودرس، مرده‌زایی، یا مرگ‌ومیر میان زنان تاثیر می‌گذارد یا خیر (شواهد با قطعیت بسیار پائین).
این مداخله تا حد زیادی توسط ART جایگزین شده، که به‌طور گسترده‌ای در دسترس است، و در پیشگیری از انتقال عمودی ویروس، اثربخش.
این مطالعه مروری تا چه زمانی به‌روز است؟
نویسندگان مطالعه برای یافتن مطالعات تا ۲۵ آگوست ۲۰۱۷ جست‌وجو کردند.
| صفحه ۱ از ۱ |
