جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Tiê P Yamato
ورزش‌های کنترل حرکت برای درمان کمردرد غیر‐اختصاصی حاد
Luciana G Macedo، Bruno T Saragiotto، Tiê P Yamato، Leonardo OP Costa، Luciola C Menezes Costa، Raymond WJG Ostelo، Christopher G Maher،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
متخصصان مراقبت سلامت در سراسر جهان به طور شایعی از ورزش‌های کنترل حرکت (motor control exercise; MCE) به عنوان درمان شایع برای کمردرد (low back pain; LBP) استفاده می‌کنند. با این وجود، اثربخشی این مداخله برای LBP حاد هنوز هم مشخص نیست.
اهداف
ارزیابی اثربخشی MCE در بیماران مبتلا به LBP غیر‐اختصاصی حاد.
روش های جستجو
ما در MEDLINE؛ EMBASE، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های بالینی کاکرین (CENTRAL)؛ چهار بانک اطلاعاتی دیگر و دو پایگاه ثبت کارآزمایی، از آغاز به کارشان تا اپریل ۲۰۱۵ به جست‌وجو پرداخته، استنادات را پیگیری کرده و فهرست منابع آنها را نیز جست‌وجو کردیم. هیچ محدودیتی برای زبان و وضعیت انتشار قائل نشدیم.
معیارهای انتخاب
تنها کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که اثربخشی MCE را در بیماران مبتلا به LBP غیر‐اختصاصی حاد بررسی کرده بودند. کارآزمایی‌هایی را مد نظر قرار دادیم که MCE را در برابر عدم درمان، در برابر نوع دیگری از درمان مقایسه کرده و یا آن را به عنوان مکمل به مداخلات دیگر اضافه کرده بودند. پیامدهای اولیه، شدت درد و ناتوانی بودند. عفونت، کیفیت زندگی و عود هم از پیامدهای ثانویه بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور واجد شرایط بودن مطالعات را غربالگری کردند، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. نویسنده سوم مرور به طور جداگانه اقدام به برطرف کردن اختلافات و ناسازگاری‌ها کرد. مقایسه‌های زیر را در رابطه با MCE انجام دادیم: (۱) مقایسه MCE در برابر دستکاری ستون فقرات (spinal manipulative therapy) و (۲) مقایسه MCE در برابر ورزش‌های دیگر، و (۳) استفاده از MCE به عنوان مکمل با درمان دارویی. به منظور ارزیابی کیفیت شواهد از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grades of Recommendation, Assessment, Development and Evaluation; GRADE) استفاده کردیم. جهت دسترسی به اطلاعات ازدست‌رفته یا نامشخص با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. فواصل پیگیری زیر را در نظر گرفتیم: کوتاه‌‐مدت (کمتر از سه ماه پس از تصادفی‌سازی)، میان‐مدت (حداقل سه ماه، اما طی ۱۲ ماه پس از تصادفی‌سازی)، و طولانی‐مدت (۱۲ ماه یا بیشتر پس از تصادفی‌سازی).
نتایج اصلی
در این مرور سه کارآزمایی (۱۹۷ = n شرکت‌کننده) را وارد کردیم. حجم نمونه مطالعه از ۳۳ تا ۱۲۳ شرکت‌کننده متغیر بود. شواهد با کیفیت پائین، هیچ گونه تفاوت بالینی مهمی بین MCE و دستکاری ستون فقرات از نظر درد در کوتاه‌‐مدت و ناتوانی در کوتاه‌‐مدت و طولانی‐مدت نشان ندادند. شواهد با کیفیت پائین، بین MCE و انواع دیگر ورزش نیز تفاوت بالینی مهمی را در رابطه با درد در کوتاه‐مدت‌ یا میان‐مدت و ناتوانی در پیگیری میان‐مدت یا طولانی‐مدت نشان ندادند. شواهد با کیفیت متوسط، در مورد ناتوانی نیز در پیگیری کوتاه‌‐مدت بین MCE و دیگر انواع ورزش تفاوت بالینی مهمی را گزارش نکردند. در نهایت، شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهد که افزودن MCE به مدیریت پزشکی، بهبود مهم بالینی را برای درد یا ناتوانی در پیگیری کوتاه‌‐مدت ایجاد نمی‌کند. در رابطه با عود طی یک سال نیز شواهد با کیفیت بسیار پائین حاکی از آن بودند که MCE به همراه درمان دارویی می‌تواند خطر عود را تا ۶۴% در مقایسه با مدیریت پزشکی به تنهایی کاهش دهد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
تنها سه کارآزمایی کوچک را شناسایی کردیم که مقایسه‌های مختلفی را بررسی کرده بودند، بنابراین هیچ نتیجه‌گیری قطعی در رابطه با اثربخشی MCE برای LBP حاد نمی‌توان انجام داد. شواهد با کیفیت بسیار پائین تا متوسط نشان می‌دهد که MCE هیچ مزیتی نسبت به درمان دستکاری ستون فقرات، سایر اشکال ورزش یا درمان پزشکی در کاهش درد و ناتوانی در بیماران مبتلا به کمردرد حاد و تحت حاد ندارد. اینکه MCE می‌تواند از عود LBP پیشگیری کند، هم‌چنان نامطمئن باقی ماند.
خلاصه به زبان ساده

ورزش‌های کنترل حرکت برای درمان کمردرد غیر‐اختصاصی حاد

سوال مطالعه مروری

ارزیابی اثربخشی ورزش کنترل حرکت (motor control exercise; MCE) در درمان بیماران مبتلا به کمردرد (low back pain; LBP) غیر‐اختصاصی حاد.

پیشینه

LBP یک اختلال شایع است که غالبا با درد و ناتوانی همراه است. یک مداخله شایع برای درمان بیماران مبتلا به LBP، ورزش درمانی است، از MCE به طور گسترده‌ای در این بیماران استفاده می‌شود. با این وجود، اثربخشی آن در بیماران مبتلا به LBP حاد هنوز مشخص نشده است.

تاریخ جست‌وجو

شواهد تا اپریل ۲۰۱۵ به‌روز است.

ویژگی‌های مطالعه

این مرور شامل سه کارآزمایی (۱۹۷ = n شرکت‌کننده) است که درد حاد یا تحت حاد را در بیماران دچار LBP بررسی کرده‌اند. اکثر شرکت‌کنندگان میانسال بوده و از مراکز مراقبت اولیه یا سطح سوم انتخاب شده‌اند. طول مدت برنامه درمانی از چهار تا شش هفته متغیر بود.

نتایج کلیدی

مشخص شد که MCE هیچ مزیتی بر دستکاری ستون فقرات، انواع دیگر ورزش یا درمان دارویی در کاهش درد یا ناتوانی بیماران مبتلا به LBP حاد یا تحت حاد ندارد. اینکه MCE می‌تواند از عود LBP پیشگیری کند یا خیر، هم‌چنان نامشخص است.

کیفیت شواهد

نتایج این مرور از شواهدی نشات می‌گیرند که از کیفیتی بسیار پائین تا متوسط برخوردار بودند. ما سطح همه مقایسه‌ها را به دلیل عدم‐دقت ناشی از حجم نمونه کوچک مطالعه، کاهش دادیم.


نقش ورزش کنترل حرکت برای کمردردهای مزمن غیر‐اختصاصی
Bruno T Saragiotto، Christopher G Maher، Tiê P Yamato، Leonardo OP Costa، Luciola C Menezes Costa، Raymond WJG Ostelo، Luciana G Macedo،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
کمردردهای غیر‐اختصاصی (low back pain; LBP) یک وضعیت شایع هستند. گزارش شده که این حالت یک مشکل مهم سلامت و اجتماعی‌اقتصادی است که با غیبت از محل کار، از کار افتادگی و هزینه کلان برای بیمار و جامعه همراه است. ورزش، درمان نسبتا موثری برای LBP مزمن است. به هرحال، گزارش‌های اخیر پیشنهاد کرده‌اند که هیچ ورزشی در این مورد ارجحیتی بر بقیه ندارد. ورزش‌های کنترل حرکت (motor control exercise; MCE) میان شایع‌ترین مداخلات ورزشی هستند که استفاده می‌شوند. مداخله MCE بر عضلات عمقی تنه تمرکز می‌کند و هدفش این است که با کنترل و هماهنگی این عضلات، پیشرفت به سوی حرکات پیچیده‌تر و یکسان‌سازی کاربردی فعالیت عضلات عمقی و کلی تنه ممکن شود. در حالی که مرورهای سیستماتیک قبلی در مورد اثربخشی MCE وجود داشت، کارآزمایی‌های تازه منتشر شده، به‌روز کردن این مرور سیستماتیک را توجیه می‌کنند.
اهداف

ارزیابی اثربخشی MCE در بیماران مبتلا به LBP غیر‐اختصاصی مزمن.

روش های جستجو
جست‌وجوهای الکترونیکی را در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE و پنج بانک اطلاعاتی دیگر و دو پایگاه ثبت کارآزمایی از زمان آغاز به کار تا اپریل ۲۰۱۵ ترتیب دادیم. هم‌چنین پیگیری استنادها را انجام دادیم و فهرست منابع مرورها و کارآزمایی‌های واجد شرایط را هم جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را که اثربخشی MCE را در بیماران مبتلا به LBP غیر‐اختصاصی مزمن بررسی کرده بودند، انتخاب کردیم. کارآزمایی‌هایی را وارد کردیم که MCE را با عدم درمان، درمان‌های دیگر یا اضافه کردن MCE به عنوان مکملی بر سایر مداخلات مقایسه کرده بودند. پیامدهای اولیه، شدت درد و ناتوانی بودند. عملکرد، کیفیت زندگی، بازگشت به کار یا عود را به عنوان پیامدهای ثانویه در نظر گرفتیم. تمام پیامدها باید به وسیله یک معیار قابل اعتماد اندازه‌گیری شده باشند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به طور مستقل نتایج جست‌وجوها را غربالگری کردند، خطر سوگیری (bias) را بررسی و داده‌ها را استخراج کردند. سومین نویسنده مرور به طور مستقل هر گونه اختلافی را حل کرد. خطر سوگیری را با استفاده از معیارهای بسط‌ یافته ۱۲گانه گروه مرور پشت و گردن در کاکرین (Cochrane Back and Neck; CBN) سنجیدیم. میانگین نمرات، انحراف معیار (standard deviation; SD) و حجم نمونه‌ها را از کارآزمایی‌های وارد شده در مرور استخراج کردیم، اگر این اطلاعات در دسترس نبود، آنها را با استفاده از شیوه‌های توصیه شده در کتابچه کاکرین محاسبه کرده یا تخمین زدیم. هم‌چنین در موارد فقدان یا مبهم بودن اطلاعات با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفتیم. این نقاط زمانی را در پیگیری در نظر گرفتیم: کوتاه‌‐مدت (کمتر از سه ماه بعد از تصادفی‌سازی)، میان‐مدت (حداقل سه ماه و حداکثر کمتر از ۱۲ ماه پس از تصادفی‌سازی) و طولانی‐مدت (۱۲ ماه یا بیشتر پس از تصادفی‌سازی). ناهمگونی را با استفاده از معاینه بصری توسط نمودار انباشت (forest plot)، و محاسبه از طریق تست Chi۲ و آماره I۲ سنجیدیم. نتایج حاصل را در یک متاآنالیز (meta‐analysis) که با تفاوت میانگین (MD) و ۹۵% فاصله اطمینان (CI) بیان می‌شدند، ترکیب کردیم. کیفیت کلی شواهد را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) سنجیدیم.
نتایج اصلی
۲۹ کارآزمایی (۲۴۳۱ = n) را در این مرور وارد کردیم. حجم نمونه‌های مطالعه از ۲۰ تا ۳۲۳ شرکت‌کننده متغیر بود. در مجموع ۷۶,۶% از کارآزمایی‌های وارد شده را که شامل ۸۶% از کل شرکت‌کنندگان بودند، دارای خطر پائین سوگیری ارزیابی کردیم. شواهد دارای کیفیت پائین تا بالا نشان دادند که MCE از لحاظ بالینی در تمام دوره‌های پیگیری و پیامدهای تست شده، موثرتر از سایر ورزش‌ها نیست. در مقایسه با مداخلات حداقلی، شواهدی با کیفیت پائین تا متوسط نشانگر این هستند که MCE در بهبود درد در دوره‌های پیگیری کوتاه‌‐مدت، میان‐مدت و طولانی‐مدت، دارای اندازه تاثیرگذاری متوسطی است (طولانی‐مدت: MD: ‐۱۲.۹۷؛ ۹۵% CI؛ ۱۸.۵۱‐ تا ۷.۴۲‐). همین طور تفاوت مهم بالینی در پیامد عملکرد و درک کلی در مورد بهبود در مقایسه با مداخله حداقلی وجود داشت. شواهد با کیفیت متوسط تا بالا نشانگر این بودند که از لحاظ بالینی، تفاوت مهمی بین MCE و درمان دستی در تمام دوره‌های پیگیری و پیامدهای تست شده وجود نداشت. در نهایت، شواهد با کیفیت بسیار پائین تا پائین نشانگر این است که برای درد، ناتوانی، احساس کلی از بهبود و کیفیت زندگی، MCE از لحاظ بالینی بسیار موثرتر از ورزش و عوامل الکتروفیزیکال (electrophysical agents; EPA) با اندازه تاثیرگذاری متوسط تا زیاد است (درد در کوتاه‌‐مدت: MD: ‐۳۰.۱۸؛ ۹۵% CI؛ ۳۵.۳۲‐ تا ۲۵.۰۵‐). عوارض جانبی جزئی در کارآزمایی‌های وارد شده گزارش شده بود یا هیچ عارضه جانبی گزارش نشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد با کیفیت بسیار پائین تا متوسط نشانگر این است که MCE در مقایسه با مداخلات حداقلی، تاثیر بالینی مهمی در بهبود کمردرد مزمن دارد. شواهد با کیفیت بسیار پائین تا پائین نشانگر این است که MCE در مقایسه با ورزش همراه با EPA هم تاثیر بالینی مهمی دارد. شواهد با کیفیت متوسط تا بالای در دسترس حاکی از این است که MCE پیامدهای مشابه با درمان‌های دستی دارد و شواهد با کیفیت پائین تا متوسط هم حاکی از این است که پیامدهای آن مشابه سایر اشکال ورزش است. با توجه به شواهد مبنی بر اینکه MCE ارجحیتی بر سایر اشکال ورزش ندارد، انتخاب ورزش مناسب برای LBP مزمن باید به اولویت‌های بیمار یا مربی وی، آموزش‌های مربی، هزینه و بی‌خطری آن واگذار شود.
خلاصه به زبان ساده

نقش ورزش کنترل حرکت برای کمردردهای مزمن غیر‐اختصاصی

سوال مطالعه مروری

ارزیابی اثربخشی ورزش کنترل حرکت (motor control exercise; MCE) در درمان بیماران مبتلا به کمردرد (low back pain; LBP) غیر‐اختصاصی مزمن.

پیشینه

ورزش‌های کنترل حرکت، فرم محبوبی از ورزش است که هدفش استفاده هماهنگ و موثر از عضلات کنترل کننده و حمایتی ستون فقرات است. بیماران عموما توسط یک درمانگر هدایت می‌شوند تا عضلاتشان را برای استفاده طبیعی در جریان انجام فعالیت‌های ساده تمرین دهند. با پیشرفت مهارتی بیمار، ورزش‌ها به سمت پیچیده‌تر شدن و انجام اقدامات عملکردی با درگیر کردن عضلات تنه و اندام‌ها، می‌رود.

تاریخ جست‌وجو

شواهد تا اپریل ۲۰۱۵ به‌روز است.

ویژگی‌های مطالعه

در مجموع، ۲۴۳۱ شرکت‌کننده در ۲۹ کارآزمایی ثبت‌نام کرده بودند. حجم نمونه‌های مطالعه از ۲۰ تا ۳۲۳ شرکت‌کننده متغیر بود، و اکثر آنان افراد میانسال به کار گرفته شده در مراقبت‌های سطح اول یا سطح سوم بودند. طول مدت برنامه درمانی از ۲۰ روز تا ۱۲ هفته و تعداد جلسات درمان از یک تا پنج هفته متفاوت بود. شانزده کارآزمایی، MCE را با سایر انواع ورزش مقایسه کرده بودند، هفت کارآزمایی MCE را با مداخلات حداقلی مقایسه کرده بودند، پنج کارآزمایی MCE را با درمان‌های دستی مقایسه کرده بودند، سه کارآزمایی MCE را با ترکیب ورزش و عوامل الکتروفیزیکال مقایسه کرده بودند، و یک کارآزمایی هم MCE را با توان‌بخشی از راه دور مبتنی بر تمرینات خانگی مقایسه کرده بود.

نتایج کلیدی و کیفیت شواهد

MCE احتمالا موجب بهبود بیشتری در درد، عملکرد، احساس کلی بهبودی و بخش فیزیکی کیفیت زندگی نسبت به مداخله حداقلی، در تمام مقاطع پیگیری می‌شود. MCE ممکن است بهبود اندکی در درد، ناتوانی، احساس کلی ریکاوری و بخش فیزیکی کیفیت زندگی، نسبت به ورزش و عوامل الکتروفیزیکال، در مقاطع کوتاه‌‐مدت و میان‐مدت موجب شود. تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین MCE و درمان دستی، در مورد کلیه پیامدها و کلیه دوره‌های پیگیری وجود دارد. تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین MCE و سایر فرم‌های ورزش وجود داشت. با توجه به حداقل شواهد، مبنی بر برتری MCE به سایر اشکال ورزش، انتخاب ورزش ارجح برای بیماران با LBP مزمن بهتر است به اولویت‌های بیمار یا درمانگر، آموزش‌های درمانگر، هزینه و بی‌خطری آن موکول شود.


صفحه ۱ از ۱