جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Stephen Tuft
درمان سیستمیک بلفاروکراتوکونژکتیویت در کودکان
Michael O'Gallagher، Marina Banteka، Catey Bunce، Frank Larkin، Stephen Tuft، Annegret Dahlmann-Noor،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه

بلفاروکراتوکونژکتیویت (blepharokeratoconjunctivitis; BKC) نوعی از التهاب سطح چشم و پلک‌ها است که می‌تواند کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. BKS شامل تغییرات در پلک‌ها، اختلال عملکرد غدد میبومین (meibomian)، و التهاب ملتحمه و قرنیه است. التهاب مزمن قرنیه می‌تواند منجر به ایجاد زخم، رگ‌زایی و کدر شدن قرنیه شود. BKS در کودکان باعث بروز نشانه‌های قابل‌توجهی از جمله سوزش (irritation)، آب‌ریزش، نور‐هراسی (photophobia) و کاهش بینایی می‌شود. کاهش بینایی در کودکان مبتلا به BKS، ممکن است ناشی از کدورت قرنیه، عیب انکساری (refractive error) یا تنبلی چشم (amblyopia) باشد.

درمان BKS معطوف به انسداد دهانه غدد میبومین، فلور باکتریایی لبه پلک و ملتحمه، و التهاب سطح چشم است. همچنین ممکن است تغییرات رژیم غذایی شامل افزایش مصرف اسیدهای چرب ضروری (essential fatty acids; EFAs)، مفید باشند. هر دو درمان موضعی و سیستمیک مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ این مرور کاکرین بر درمان‌های سیستمیک تمرکز دارد.

اهداف
ارزیابی و مقایسه داده‌ها در زمینه اثربخشی و بی‌خطری (safety) درمان‌های سیستمیک (از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها، مکمل‌های غذایی و سرکوب‌کننده‌های سیستم ایمنی) به‌تنهایی یا ترکیبی در مدیریت بالینی BKS در کودکان صفر تا ۱۶ سال.
روش های جستجو
در CENTRAL (شامل مرکز ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین) (شماره ۳؛ ۲۰۱۶)؛ MEDLINE Ovid؛ Ovid MEDLINE In‐Process and Other Non‐Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE (ژانویه ۱۹۴۶ تا فوریه ۲۰۱۶)؛ EMBASE (ژانویه ۱۹۸۰ تا فوریه ۲۰۱۶)، پایگاه ثبت ISRCTN؛ (www.isrctn.com/editAdvancedSearch) وwww.clinicaltrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO)؛ (www.who.int/ictrp/search/en) جست‌وجو کردیم. از هیچ محدودیت زبانی یا زمانی در جست‌وجوهای الکترونیکی برای کارآزمایی‌ها استفاده نکردیم. آخرین بار پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی را در ۲۱ اپریل ۲۰۱۶ جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده مربوط به درمان‌های سیستمیک در کودکان مبتلا به BKS در سنین صفر تا ۱۶ سال گشتیم. ما برنامه‌ریزی کردیم تا مطالعاتی را انتخاب کنیم که یک تک‐داروی سیستمیک را در برابر دارونما (placebo) ارزیابی کرده، و مطالعاتی که دو یا چند درمان فعال را مقایسه کردند. هدف، وارد کردن مطالعاتی بود که شرکت‌کنندگان درمان‌های مکمل را، مانند آنتی‌بیوتیک‌های موضعی، ضدالتهاب‌ها و لوبریکانت‌ها، کمپرس‌های گرم روی پلک و شست‌وشوی لبه پلک، دریافت کردند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجوی منابع علمی (عنوان‌ها و چکیده‌ها) را برای شناسایی مطالعاتی که احتمالا دارای معیارهای ورود به مرور بودند، غربالگری کردند. مطالعات را به دسته‌های «ورود قطعی» (definitely include)، «خروج قطعی» (definitely exclude) و «ورود احتمالی» (possibly include) تقسیم کردیم. ارزیابی نهایی را برای ورود یا خروج مطالعات در دسته «ورود احتمالی» پس از دریافت متن کامل هر مقاله انجام دادیم.
نتایج اصلی
هیچ گزارش یا کارآزمایی‌ای دارای معیارهای ورود به این مطالعه مروری کاکرین نبود؛ هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای در این موضوع انجام نشده است. معیارهای استاندارد شده پیامدها وجود نداشتند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در حال حاضر هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های بالینی از نظر بی‌خطری و اثربخشی درمان‌های سیستمیک برای BKS وجود ندارد. انجام کارآزمایی‌هایی برای آزمودن اثربخشی و بی‌خطری درمان‌های کنونی و آینده مورد نیاز است. معیار پیامدها باید توسعه یابد تا بتواند شامل هر دو جنبه عینی بالینی و گزارش بیمار از بیماری و درمان‌ها باشد.
خلاصه به زبان ساده

درمان سیستمیک بلفاروکراتوکونژکتیویت در کودکان

بیماری بلفاروکراتوکونژکتیویت (blepharokeratoconjunctivitis; BKC) شامل التهاب پلک‌ها و سطح جلویی چشم است. این وضعیت در کودکان و بزرگسالان رخ می‌دهد. کودکان مبتلا به BKS دارای چشم‌های در حال آبریزش، دارای خارش، قرمز و دردناک در نور روشن هستند. آن‌ها ممکن است دچار کاهش بینایی ناشی از زخم شدن قرنیه شوند، که می‌توان آن را به عنوان پنجره جلویی چشم توصیف کرد. درمان‌های گوناگونی از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها، عوامل ضد‐التهاب و مکمل‌های غذایی برای BKS تجویز می‌شوند. گاهی این درمان‌ها به صورت قطره‌های چشمی و پماد تجویز می‌شوند، در شرایطی که در موارد شدید ممکن است به شکل سیستمیک (معمولا خوراکی) تجویز شوند. همچنین تجویز دارو به صورت خوراکی برای کودکان می‌تواند از دادن قطره‌های چشمی یا پماد آسان‌تر باشد.

هدف این مطالعه مروری کاکرین، ارزیابی تاثیرات درمان‌های سیستمیک برای BKS در کودکان صفر تا ۱۶ ساله بود. برای یافتن مطالعات، در منابع علمی منتشر شده و مراکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی جست‌وجو کردیم. مطالعه‌ای را با کیفیت بالا در مورد این موضوع نیافتیم. هیچ گزارش یا کارآزمایی‌ای دارای معیارهای ورود به این مطالعه مروری کاکرین نبود. مطالعاتی را که پیدا کردیم، یک درمان را در مقابل درمانی دیگر یا دارونما (placebo) به شیوه تصادفی مقایسه نکردند، بنابراین نمی‌توانیم با قطعیت بگوییم که تاثیرات درمان مشاهده‌شده، ناشی از دیگر عوامل نیستند. پزشکان نیز از راه‌های بسیار مختلفی برای سنجش تاثیرات درمان‌ها استفاده کردند. این جست‌وجوها تا اپریل ۲۰۱۶ به‌روز است.

ما توصیه می‌کنیم تحقیقات بیشتری درباره اثرات درمان سیستمیک برای BKS انجام شود. همچنین توصیه می‌کنیم شیوه‌های جدیدی برای سنجش تاثیرات درمان‌ها ایجاد شده و اندازه‌گیری‌های بالینی و نظرات کودکان و خانواده‌ها در مورد بیماری‌شان در نظر گرفته شوند.


نقش درمان‌های موضعی برای کراتوکونژنکتیویت پلک در کودکان
Michael O'Gallagher، Catey Bunce، Melanie Hingorani، Frank Larkin، Stephen Tuft، Annegret Dahlmann-Noor،
دوره ۲۰۱۷، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
پیشینه

بلفاروکراتوکونژنکتیویت (blepharokeratoconjunctivitis; BKC) نوعی التهاب سطح چشم و پلک است که باعث تغییراتی در پلک و اختلال در عملکرد غدد میبومین (meibomian) و التهاب ملتحمه و قرنیه می‌شود. التهاب مزمن قرنیه می‌تواند به ایجاد زخم، واسکولاریزاسیون (vascularisation ) و کدورت منجر شود. BKC در کودکان می‌تواند نشانه‌های قابل توجهی از جمله سوزش، آبریزش، ترس از نور و از دست دادن بینایی به علت کدورت قرنیه، عیوب انکساری یا آمبلیوپی (amblyopia) داشته باشد.

درمان BKC مستقیما به اصلاح بیماری غدد میبومین و فلور باکتریایی (bacterial flora) لبه پلک و ملتحمه، و کنترل التهاب سطح چشم بستگی دارد. گرچه هر دو درمان سیستمیک و موضعی برای درمان افراد مبتلا به BKC صورت می‌گیرد، این مرور کاکرین بر درمان‌های موضعی تمرکز دارد.

اهداف
این مطالعه جهت بررسی اثربخشی و ایمنی درمان‌های موضعی (شامل آنتی‌بیوتیک‌ها، استروئیدها، داروهای سرکوب کننده ایمنی و لوبریکانت‌ها (lubricants))، به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر، برای درمان BKC در کودکان از زمان تولد تا ۱۶ سالگی طراحی شده است.
روش های جستجو
ما در CENTRAL (که شامل پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین است) (۲۰۱۶، شماره ۶) و Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE در حال انجام و دیگر استنادات نمایه نشده و Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE (از ژانویه ۱۹۴۶ تا ۱۱ جولای ۲۰۱۶)؛ Embase (از ژانویه ۱۹۸۰ تا ۱۱ جولای ۲۰۱۶) و ISRCTN registry (www.isrctn.com/editAdvancedSearch)؛ ClinicalTrials.gov (www.clinicaltrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) (www.who.int/ictrp/search/en) به جست‌وجو پرداختیم. هیچ محدودیتی را از نظر زمان یا زبان در جست‌وجوهای الکترونیکی انجام شده برای یافتن کارآزمایی‌ها قائل نشدیم. بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی را برای آخرین بار در ۱۱ جولای ۲۰۱۶ جست‌وجو کردیم. فهرست منابع گزارش‌های شناسایی شده و Science Citation Index را برای شناسایی هر گزارشی که ممکن بود معیارهای ورود ما را داشته باشد، جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را جست‌وجو کردیم که درمان‌های موضعی را برای کودکان زیر ۱۶ سال با تشخیص بالینی BKC به کار برده بودند. تصمیم گرفتیم مطالعاتی را وارد مرور کنیم که تک‌درمانی موضعی را در برابر دارونما (placebo)، ترکیبی از چند درمان را در برابر دارونما مقایسه کرده بود یا مطالعاتی که دو یا چند درمان فعال را باهم مقایسه کرده بود. ما در نظر داشتیم مطالعاتی را وارد کنیم که شرکت‌کنندگان آنها درمان اضافه‌ای دریافت کرده بودند مثل آنتی‌بیوتیک خوراکی، ضد‐التهاب خوراکی، کمپرس گرم یا تمیز کردن لبه پلک.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به غربالگری نتایج جست‌وجوی منابع علمی (عناوین و چکیده‌ها) پرداختند تا بتوانند مطالعاتی را شناسایی کنند که معیارهای ورود به مرور را داشته و با استاندارهای مورد نظر برای ورود به مرورهای کاکرین مطابقت داشته باشند. قطعیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی

یک مطالعه از USA را وارد کردیم که معیارهای ورود به مرور را داشت. در این مطالعه ۱۳۷ کودک از صفر تا شش ساله که مبتلا به کونژنکتیویت پلک بودند به طور تصادفی در چهار بازوی کارآزمایی (ترکیب لوتپردنول اتابونات (loteprednol etabonate)/توبرامایسین (tobramycin)، لوتپردنول اتابونات به تنهایی، توبرامایسین به تنهایی یا دارونما) به مدت ۱۵ روز قرار داده شده و ارزیابی‌هایی در روزهای ۱، ۳، ۷ و ۱۵ انجام شده بود. تشخیص ما این بود که این مطالعه در معرض خطر بالایی از سوگیری ریزش نمونه (attrition bias) و سوگیری ناشی از گزارش‌دهی انتخابی پیامد است. این مطالعه گزارش نکرده بود که چه تعدادی از کودکان بهبود نشانه‌ها را داشتند و هم‌چنین گزارشی در مورد موفقیت کامل یا نسبی درمان وجود نداشت که بر اساس اندازه‌گیری تغییرات در نشانه‌های بالینی باشد.

همه کودکان کاهش درجه کونژنکتیویت را نشان دادند اما شواهدی مبنی بر اینکه تفاوت‌های مهمی بین گروه‌ها وجود داشته، مشاهده نشد. حدت بینایی به طور کامل گزارش نشده بود، اما نویسندگان اظهار داشتند که هیچ تغییری در حدت بینایی هیچ یک از گروه‌های درمان وجود نداشت. این مطالعه، حوادث جانبی چشمی و غیر‐چشمی را گزارش کرده بودند اما برای تشخیص تفاوت‌های بین گروه‌ها توان آزمون کافی نداشت. حوادث جانبی چشمی عبارت بودند از: لوتپردنول/توبرامایسین در ۱/۳۴ نفر (درد چشم)، لوتپردنول در ۴/۳۵ نفر (درد چشم، التهاب ملتحمه، ترشح چشم، التهاب چشم)، توبرامایسین در ۰/۳۴ نفر؛ دارونما (حامل) در ۰/۳۴ نفر. قطعیت شواهد برای همه این پیامدها محدود بود و ما آن را در سطح بسیار پائین ارزیابی کردیم.

اطلاعاتی در مورد علائم بالینی (جدا از نمره درجه بیماری)، پیشرفت بیماری یا کیفیت زندگی وجود نداشت.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد با کیفیت بالا در مورد ایمنی و اثربخشی درمان‌های موضعی برای BKC وجود نداشت، که این منجر به عدم‐قطعیت در مورد اندیکاسیون‌ها و اثربخشی درمان موضعی می‌شود. برای تست کردن اثربخشی و ایمنی این دارو و داروهای دیگر، انجام کارآزمایی‌های بالینی مورد نیاز است. معیارهای پیامد باید آنقدر توسعه یابند که بتوانند هر دو جنبه بالینی و گزارش خود بیمار از وضعیت و درمان را ارزیابی کنند.
خلاصه به زبان ساده

درمان‌های موضعی برای کراتوکونژنکتیویت پلک (blepharokeratoconjunctivitis; BKC) در کودکان.

هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف از انجام این مرور کاکرین پی بردن به این موضوع بود که درمان‌های موضعی (مثل قطره‌های چشمی یا پمادها) برای BKC در کودکان نشانه‌ها را بهبود می‌بخشند و ایمن هستند یا خیر. محققان کاکرین تمام مطالعات مرتبط با پاسخ این سوال را گردآوری و تجزیه‌و‌تحلیل کرده و یک مطالعه را به این مرور وارد کردند.

پیام‌های کلیدی
شواهد خوبی در مورد مزایا و آسیب‌های درمان‌های موضعی برای BKC در کودکان وجود ندارد.

در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
وقتی که سطح چشم و پلک ملتهب می‌شود به آن کراتوکونژنکتیویت پلک یا BKC گفته می‌شود. این عارضه می‌تواند آبریزش چشم، خارش، قرمزی که در نور زیاد دردناک است را ایجاد کند. در نهایت می‌تواند منجر به زخم در جلوی چشم شود که منجر به از بین رفتن دید چشم می‌شود. این یک دلیل بسیار شایع برای مراقبت از چشم کودکان است. آنتی‌بیوتیک‌ها، استروئیدها و لوبریکانت‌ها درمان‌های احتمالی برای این شرایط هستند و به صورت قطره‌های چشمی یا پمادها تجویز می‌شوند.

نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
محققان کاکرین فقط یک مطالعه را پیدا کردند که به بررسی تاثیرات ترکیب استروئیدها و آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان BKC در کودکان پرداخته بود. این مطالعه، تاثیر این درمان را به وضوح گزارش نکرده بود و بسیار کوچک‌تر از این بود که بتواند به ارزیابی ایمنی درمان بپردازد.

این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
محققان کاکرین برای این مرور مطالعات انتشار یافته را تا ۱۱ جولای ۲۰۱۶ جست‌وجو کرده‌اند.


صفحه ۱ از ۱