جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Srikanth Nagalla
داروهایی جهت پیشگیری از کم‌آبی گلبول‌های قرمز خون در افراد مبتلا به بیماری سیکل‌سل
Srikanth Nagalla، Samir K Ballas،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
بیماری سیکل‌سل یا کم‌خونی داسی‌شکل یک اختلال ارثی هموگلوبین است که منجر به غیرطبیعی شدن گلبول‌های قرمز خون می‌شود. این گلبول‌ها سفت بوده و می‌توانند رگ‌های خونی را مسدود کنند که منجر به حملات (crises) حاد دردناک و عوارض دیگر می‌شود. تحقیقات اخیر روی درمان‌هایی برای کم‌آبی سلول‌های داسی‌شکل به وسیله کاهش آب از دست رفته و آهن از آن‌ها متمرکز شده است. اثربخشی و ایمنی چنین داروهایی اندکی شناخته شده است. این مطالعه مروری نسخه به‌روزشده مطالعه مروری منتشر شده قبلی است.
اهداف
ارزیابی خطرات و منافع نسبی داروهای آبرسان به گلبول‌های قرمز خون داسی‌شکل.
روش های جستجو
ما ثبت کارآزمایی‌های هموگلوبینوپاتی مربوط به گروه فیبروز سیستیکو اختلالات ژنتیکی در کاکرین (Cochrane Cystic Fibrosis and Genetic Disorders Group's Haemoglobinopathies Trials Register) را جست‌وجو کردیم.
آخرین جست‌وجو از گروه کارآزمایی‌های ثبت شده،۲۸ نوامبر ۲۰۱۵ می‌باشد.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌تصادفی‌سازی و کنترل‌شده درباره داروهای آبرسان به گلبول‌های قرمز خون داسی‌شکل در مقایسه با دارونما یا یک درمان جایگزین دیگر.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
هر دو نویسنده به طور جداگانه، مطالعات را برای ورود به مطالعه مروری، انتخاب و کیفیت مطالعه و داده‌های استخراج شده را ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
از ۵۱ مطالعه شناسایی شده، ۳ مطالعه معیارهای ورود را به بررسی داشتند. مطالعه اول اثربخشی روی‌سولفات را در پیشگیری از بحران‌های مربوط به سیکل‌سل در ۱۴۵ شرکت کننده به صورت کلی آزمایش کرد و کاهش معناداری را در حملات (بحران‌های) دردناک در طول یک و نیم سال نشان داد،میانگین تفاوت(MD): ۲,۸۳ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۳,۵۱ - تا ۲,۱۵ - ). با این حال، تجزیه و تحلیل‌ها به دلیل داده‌های آماری کم، محدود شد. تغییر در پارامترهای گلبول قرمز و شمارش خون متناقض بودند. هیچ‌گونه عوارض جانبی جدی در مطالعه ذکر نشد. مطالعه دوم، یک مطالعه فاز دو برای تعیین دوز سنیکاپوک (کانال مسدود کننده گاردوس) در مقایسه با دارونما بود. در مقایسه با دارونما، دوز بالای سنیکاپوک بهبودی قابل‌توجهی را در تغییر سطح هموگلوبین، تعداد و نسبت تراکم گلبول‌های قرمز خون، شمارش گلبول‌های قرمز خون و شاخص‌ها و هماتوکریت، نشان داد. نتایج با دوز پایین سنیکاپوک مشابه با گروه سنیکاپوک با دوز بالا اما با اندازه‌ای کمتر بود. تفاوتی در وقوع حملات دردناک بین ۳ گروه وجود نداشت. مطالعه فاز ۳ بعدی از سنیکاپوک همان اوایل فسخ شد چون هیچ تفاوتی بین گروه درمان و کنترل در پیامدهای پایانی اولیه از حملات دردناک مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در حالی که نتایج مطالعات در مورد روی (zinc) برای کاهش حملات مربوط به کم‌خونی داسی‌شکل دلگرم کننده است، مطالعات چندمرکزی، طولانی‌مدت و بزرگتر برای ارزیابی اثربخشی این درمان‌ها در افراد مبتلا به کم‌خونی داسی‌شکل نیاز بوده است. در حالیکه مطالعه فاز ۲ و مطالعات منتهی شده به فاز سوم از سنیکاپوک نشان دادند این دارو بقای گلبول‌های قرمز را بهبود می‌دهد (بسته به دوز دارو)، این امر منجر به حملات دردناک کمتری نشد.
ما همچنان به جست‌وجو برای شناسایی هرگونه کارآزمایی مرتبط ادامه خواهیم داد. هرچند، ما برای به‌روز کردن قسمت‌های دیگر مطالعه مروری، تا کارآزمایی‌های جدید منتشر شوند، برنامه‌ریزی نکردیم.
خلاصه به زبان ساده
داروهایی که به کاهش دهیدراته بودن گلبول‌های قرمز خون در افراد مبتلا به بیماری سیکل‌سل کمک می‌کنند.
سوال مطالعه مروری
ما شواهدی را که منافع و خطرات نسبی داروهای آبرسان گلبول‌های قرمز خون داسی‌شکل را ارزیابی می‌کنند، بررسی کردیم.

پیشینه
بیماری سیکل‌سل وضعیتی ارثی است که باعث می‌شود گلبول‌های قرمز خون، زمانی که آب خود را از دست می‌دهند، داسی‌شکل شوند. این موضوع منجر به خطر بالای بسته‌شدن رگ‌های خونی می‌شود. چنین انسدادی می‌تواند منجر به درد، سکته مغزی و آسیب به ارگان‌ها شود. درمان‌های اخیر برای جلوگیری از داسی‌شکل شدن سلول‌ها به وسیله پیشگیری از دهیدراته شدن آن‌ها کمک می کنند.

تاریخ جست‌وجو
شواهد تا ۲۸ نوامبر ۲۰۱۵ موجود هستند.

ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری شامل ۳ مطالعه با ۵۲۴ فرد مبتلا به سیکل‌سل در سنین بین ۱۲ و ۶۵ سال بود. مداخله در یکی از مطالعات روی‌سولفات و در دو مطالعه سنیکاپوک بود. هر مطالعه با یک گروه دارونما مقایسه شد (ماده‌ای که حاوی هیچ دارویی نیست). برای هر مطالعه افراد برای یک درمان یا درمان‌های دیگر به صورت تصادفی انتخاب شدند. مطالعات از ۳ تا ۱۸ ماه طول کشید.

نتایج اصلی
مطالعه با روی‌سولفات نشان داد این دارو می‌تواند تعداد حملات گلبول‌های داسی‌شکل را کاهش دهد، بدون اینکه منجر به اثرات سمی شود. در این مطالعه ۱۴۵ شرکت کننده حضور داشتند و نتایج، کاهش قابل ملاحظه‌ای را در تعداد کلی حملات مربوط به سلول‌های داسی‌شکل در طول یک و نیم سال نشان داد،میانگین تفاوت: ۲,۸۳ - (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۳,۵۱ - تا ۲,۱۵ - ). هرچند تجزیه و تحلیل‌های ما به این دلیل که همه داده‌ها گزارش نشده بودند، محدود بود. تغییرات در اندازه‌گیری گلبول‌های قرمز و شمارش خون ثابت نبودند. هیچ‌گونه عوارض جانبی مهمی در مطالعه ذکر نشد. دو مطالعه با سنیکاپوک نشان دادند که این دارو بقای گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد و در پیشگیری از دهیدراته شدن گلبول‌های قرمز خون در افراد مبتلا به کم‌خونی داسی‌شکل نقش دارد. دوزهای بالاتر این دارو در مقایسه با دوزهای پایین‌تر موثرتر بودند. اما این تغییرات در گلبول‌های قرمز خون به پیامدهای بالینی مثبت، در اصطلاح کاهش تعداد گلبول‌های داسی‌شکل تعبیر نمی‌شود. سنیکاپوک نمایه ایمنی مناسبی داشت. تحقیقات طولانی‌مدت‌تر روی این دارو و دیگر داروهایی که می‌تواند از دهیدراته شدن گلبول‌های قرمز خون پیشگیری کنند، مورد نیاز است.
ما اجرای جست‌وجوها را برای شناسایی هرگونه کارآزمایی مرتبط ادامه خواهیم داد، هرچند ما به‌روز کردن قسمت‌های دیگر مطالعه مروری را تا زمانی‌که کارآزمایی‌های جدید منتشر شوند، برنامه‌ریزی نکرده‌ایم.

کیفیت شواهد
به نظر می‌رسد همه مطالعات به خوبی اجرا شده‌اند و ما فکر نمی‌کنیم هیچ عاملی روی نتایج این مطالعه به شیوه منفی تاثیر بگذارد.

داروهای پیشگیری کننده از دهیدراته شدن گلبول‌های قرمز خون در افراد مبتلا به بیماری سیکل‌سل
Srikanth Nagalla، Samir K Ballas،
دوره ۲۰۱۸، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
پیشینه
بیماری سیکل‌سل (sickle cell disease) یک اختلال ارثی هموگلوبین است که منجر به غیر طبیعی شدن گلبول‌های قرمز خون می‌شود. این گلبول‌ها غیر قابل انعطاف بوده و ممکن است رگ‌های خونی را مسدود کنند که منجر به بروز حملات حاد دردناک و دیگر عوارض می‌شوند. تحقیقات اخیر روی درمان‌هایی برای رهیدراته کردن (rehydrate) سلول‌های داسی‌شکل، از طریق کاهش میزان آب از دست رفته و یون‌ها از آنها، متمرکز شده‌اند. اثربخشی و بی‌خطری (safety) چنین داروهایی اندکی شناخته مانده است. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که پیش از این منتشر شد.
اهداف
ارزیابی خطرات و مزایای نسبی داروهای رهیدراته کننده گلبول‌های قرمز خون داسی‌شکل شده.
روش های جستجو

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های هموگلوبینوپاتی مربوط به گروه فیبروز کیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کردیم. هم‌چنین پایگاه‌های ثبت آنلاین کارآزمایی‌ها را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام بررسی کردیم (۰۱ جولای ۲۰۱۸).

آخرین جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه هموگلوبینوپاتی‌ها: ۰۸ اکتبر ۲۰۱۸.

معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‐تصادفی‌سازی و کنترل شده از داروهای رهیدراته کننده گلبول‌های قرمز خون داسی‌شکل شده در مقایسه با دارونما (placebo) یا یک درمان جایگزین.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
هر دو نویسنده به‌طور مستقل از هم، مطالعات را برای ورود انتخاب کردند، کیفیت مطالعه را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
از ۵۱ مطالعه شناسایی شده، سه مورد معیارهای ورود را به مرور داشتند، که شامل ۵۲۴ فرد مبتلا به بیماری سلول داسی‌شکل با محدوده سنی بین ۱۲ و ۶۵ سال بودند. یک مطالعه اثربخشی سولفات روی‌ (zinc sulphate) را در مقایسه با دارونما آزمایش کرد و دو مطالعه دیگر سنیکاپوک (senicapoc) را با دارونما مقایسه کردند. وقوع هیچ موردی از مرگ‌ومیر در هیچ یک از مطالعات گزارش نشد (شواهد با کیفیت پائین). مطالعه سولفات روی‌ کاهش معنی‌داری را در وقوع حملات دردناک (در مجموع ۱۴۵ شرکت‌کننده) در بیش از یک و نیم سال نشان داد، تفاوت میانگین (MD): ۲,۸۳‐ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۳.۵۱‐ تا ۲.۱۵‐) (شواهد با کیفیت متوسط). با این حال، تجزیه‌و‌تحلیل‌ها به دلیل داده‌های آماری محدود شده، با محدودیت مواجه شدند. تغییرات در پارامترهای گلبول قرمز و تعداد آنها متناقض بودند (شواهد با کیفیت بسیار پائین). بروز هیچ موردی از عوارض جانبی جدی در مطالعه ذکر نشد. مطالعه دوم، یک مطالعه فاز II برای تعیین دوز سنیکاپوک (مسدود کننده کانال Gardos) در مقایسه با دارونما بود که نشان داد دوز بالای سنیکاپوک بهبودی قابل‌توجهی را در تغییر در سطح هموگلوبین، تعداد و نسبت تراکم گلبول‌های قرمز خون، شمارش گلبول‌های قرمز خون و شاخص‌ها و مقدار هماتوکریت ایجاد می‌کند (شواهد با کیفیت بسیار پائین). نتایج با دوز پائین سنیکاپوک مشابه با گروه دوز بالای سنیکاپوک با اما با بزرگی کمتر (lesser magnitude) بود. تفاوتی در فراوانی حملات دردناک بین سه گروه وجود نداشت (شواهد با کیفیت پائین). مطالعه فاز III بعدی از سنیکاپوک همان ابتدا فسخ شد چون هیچ تفاوتی میان گروه درمان و کنترل در پیامدهای پایانی اولیه از حملات دردناک مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

در حالی که نتایج مطالعات در مورد روی (zinc) برای کاهش حملات مربوط به کم‌خونی داسی‌شکل دلگرم کننده است، انجام مطالعات چند مرکزی، طولانی‌مدت‌تر و بزرگ‌تر برای ارزیابی اثربخشی این درمان‌ها در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل مورد نیاز است.

در حالی که مطالعه فاز II و مطالعات فاز III که پیش از موعد به پایان رسیده بودند، از سنیکاپوک نشان دادند این دارو بقای گلبول‌های قرمز را بهبود می‌دهد (بسته به دوز دارو)، این امر منجر به بروز حملات دردناک کمتری نشد.

با توجه به اینکه این موضوع دیگر یک حوزه فعال از تحقیقات نیست، این مرور به‌طور منظم به‌روز نخواهد شد.

خلاصه به زبان ساده

دارو درمانی با هدف کاهش از دست دادن آب از گلبول‌های قرمز خون در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل

سوال مطالعه مروری

شواهدی را مرور کردیم که منافع و خطرات نسبی داروهای رهیدراته کننده گلبول‌های قرمز خون داسی‌شکل شده را ارزیابی کردند.

پیشینه

بیماری سیکل‌سل وضعیتی است ارثی که باعث می‌شود گلبول‌های قرمز خون، زمانی که آب خود را از دست می‌دهند، داسی‌شکل شوند. این موضوع منجر به افزایش خطر بسته شدن عروق خونی می‌شود. چنین انسدادهایی می‌توانند به بروز درد، سکته مغزی و آسیب به ارگان‌ها بی‌انجامند. هدف درمان‌های اخیر، توقف داسی‌شکل شدن سلول‌ها به وسیله پیشگیری از دهیدراته شدن آنها است.

تاریخ جست‌وجو

تاریخ به‌روزرسانی شواهد: ۰۸ اکتبر ۲۰۱۸.

ویژگی‌های مطالعه

این مطالعه مروری شامل سه مطالعه با ۵۲۴ فرد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل در سنین بین ۱۲ و ۶۵ سال بود. مداخله در یکی از مطالعات، ‌سولفات روی و در دو مطالعه، سنیکاپوک (senicapoc) بود. هر مطالعه با یک گروه دارونما (placebo) مقایسه شد (ماده‌ای که حاوی هیچ دارویی نیست). برای هر مطالعه، افراد برای دریافت یک درمان یا درمان‌های دیگر به صورت تصادفی انتخاب شدند. مطالعات از سه تا ۱۸ ماه طول کشیدند.

نتایج کلیدی

مطالعه با‌ سولفات روی نشان داد این دارو می‌تواند تعداد حملات گلبول‌های داسی‌شکل را کاهش دهد، بدون آنکه منجر به ایجاد اثرات سمّی شود (شواهد با کیفیت پائین). در این مطالعه ۱۴۵ شرکت کننده حضور داشتند و نتایج، کاهش قابل‌ملاحظه‌ای را در تعداد کلی حملات مربوط به سلول‌های داسی‌شکل در طول یک و نیم سال نشان داد، تفاوت میانگین (MD): ۲,۸۳‐ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۳.۵۱‐ تا ۲.۱۵‐) (شواهد با کیفیت متوسط). با این حال، تجزیه‌و‌تحلیل‌های ما به این دلیل که همه داده‌ها گزارش نشده بودند، محدود بود. تغییرات در معیارهای گلبول‌های قرمز و تعداد آنها هم‌سو و سازگار نبودند (شواهد با کیفیت بسیار پائین). بروز هیچ موردی از عوارض جانبی جدی در مطالعه ذکر نشد. دو مطالعه با سنیکاپوک نشان دادند که این دارو بقای گلبول‌های قرمز خون را افزایش داده و در پیشگیری از دهیدراته شدن گلبول‌های قرمز خون در افراد مبتلا به کم‌خونی داسی‌شکل نقش دارد (شواهد با کیفیت بسیار پائین). دوزهای بالاتر این دارو در مقایسه با دوزهای پائین‌تر، موثرتر بودند. اما این تغییرات در گلبول‌های قرمز خون به معنای پیامدهای بالینی مثبت، از نظر کاهش تعداد گلبول‌های داسی‌شکل، نبودند (شواهد با کیفیت پائین). سنیکاپوک پروفایل بی‌خطری (safety) مناسبی داشت. انجام تحقیقات طولانی‌مدت‌تر روی این داروها و دیگر داروهایی که می‌توانند از دهیدراته شدن گلبول‌های قرمز خون پیشگیری کنند، مورد نیاز است.

با توجه به اینکه این موضوع دیگر یک حوزه فعال از تحقیقات نیست، این مرور به‌طور منظم به‌روز نخواهد شد.

کیفیت شواهد

کیفیت شواهد در طول پیامدها مختلف بودند.


صفحه ۱ از ۱