پایش روتین پیامدهای مربوط به اختلالات شایع سلامت روان (routine outcome monitoring of common mental health disorders; CMHD)، با استفاده از سنجه‌های پیامدی گزارش شده توسط بیمار (patient reported outcome measures; PROM) در حوزه‌های مربوط به مراقبت‌های‌ اولیه (primary care)، روان‌درمانی و محیط‌های چند‐رشته‌ای ارائه مراقبت‌های سلامت روان (multidisciplinary mental health care settings) ترویج پیدا کرده است، اما با توجه به شیوع بالای CMHDها، احتمال هزینه‌بر بودن آن وجود دارد. هیچ مرور سیستماتیکی درباره استفاده از PROMها در پایش روتین پیامد مربوط به CMHDها در هر یک از این سه حیطه نامبرده وجود نداشته است.

بررسی تاثیرات اندازه‌گیری روتین و بازخورد نتایج PROMها در طول مدیریت CMHDها بر: ۱) بهبود پیامد CMHDها، و ۲) تغییر مدیریت CMHDها.

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده گروه افسردگی، اضطراب و اختلالات روانی در کاکرین (مطالعات CCDANCTR؛ و منابع CCDANCTR)، کتاب‌شناسی PROMS دانشگاه آکسفورد (۵‐۲۰۰۲)، Ovid PsycINFO؛ Web of Science، کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library) و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بین‌المللی، در مرحله اولیه تا ۳۰ می ۲۰۱۴ و سپس در مرحله به‌روز کردن مرور تا ۱۸ می ۲۰۱۵ به جست‌وجو پرداختیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) مجزا و خوشه‌ای را که دربرگیرنده شرکت‌کنندگان مبتلا به CMHD با سن ۱۸ ساله و بالاتر بودند، انتخاب کردیم که نتایج PROMها را توسط بیمار به متخصصان بالینی، یا هم متخصصان بالینی و بیماران بازخورد می‌شد. RCTهایی را که در محیط‌های درمان کودکان و نوجوانان انجام گرفت، و آنهایی را که بیش از ۱۰% از شرکت‌کنندگان آنها دارای اختلالات خوردن (eating disorders)، سایکوز (psychoses)، اختلالات مصرف مواد (substance use disorders)، اختلالات یادگیری (learning disorders) یا دمانس (dementia) بودند، از مرور خارج کردیم.

حداقل دو نویسنده به صورت مستقل از هم به شناسایی کارآزمایی‌های واجد شرایط، بررسی کیفیت آنها، و استخراج داده‌ها پرداختند. از میان تمامی مطالعات به اجرای متاآنالیز (meta‐analysis) پرداخته، و برای تعدیل تجمیع‌، معیارهای پیامدی را که به اندازه کافی شبیه به یکدیگر بودند، تجمیع کردیم.

۱۷ مطالعه را شامل ۸۷۸۷ شرکت‌کننده وارد مرور کردیم: نه مورد از آنها در محیط‌های مراقبت از سلامت روان، شش مورد در محیط‌های روان‌شناختی، و دو مورد در محیط‌های مراقبت‌ اولیه به اجرا درآمده بودند. تجمیع داده‌های پیامدی به منظور ارائه یک تخمین خلاصه از تاثیر مطالعات فقط برای آن دسته از مطالعاتی امکان‌پذیر بود که از پرسشنامه پیامد مرکب (compound Outcome Questionnaire; OQ‐۴۵) یا سیستم درجه‌بندی پیامد (Outcome Rating System; ORS) برای PROMها استفاده کرده بودند، به طوری که تمامی آنها در محیط‌های چند‐رشته‌ای مراقبت‌ سلامت روان یا روان‌شناختی به اجرا درآمده بودند، زیرا هر دو مطالعه صورت گرفته در محیط مراقبت‌های اولیه شناسایی شده، از معیارهای پیامدی نشانه واحد (single symptom outcome measures) استفاده کرده بودند که به طور مستقیم قابل مقایسه با OQ‐۴۵ یا ORS نبود.

متاآنالیز ۱۲ مطالعه شامل ۳۶۹۶ شرکت‌کننده که از این PROMها استفاده کرده بودند، هیچ شواهدی را مبنی بر وجود تفاوت میان گروه بازخورد و گروه بدون بازخورد از نظر پیامد در قالب نشانه‌ها، به دست نداد (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): ۰,۰۷‐؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۱۶‐ تا ۰.۰۱؛ P value = ۰.۱۰). در حالی که تمامی مطالعات وارد شده در اکثر موارد به دلیل کورسازی ناکافی ارزیابان و ریزش نمونه (attrition) قابل توجه در دوره پیگیری، دارای سوگیری (bias) پُر‐خطر برآورد شدند، با وجود این شواهد پشتیبان این مقایسه به لحاظ کیفیت در سطح پائین ارزیابی شد.

کیفیت زندگی در فقط دو مطالعه و کارکرد اجتماعی در یک مطالعه گزارش شده بودند، هزینه‌ها در هیچ یک از مطالعات گزارش نشده بود. اطلاعات مربوط به عوارض جانبی (افکار آسیب به خود یا خودکشی) در یک مطالعه گردآوری شده بودند، اما تفاوت‌های میان بازوها گزارش نشده بودند.

تجمیع داده‌های مربوط به تغییرات در درمان دارویی یا ارجاع‌ها امکان‌پذیر نبود، در حالی که فقط دو مطالعه این موارد را گزارش کرده بودند. متاآنالیز هفت مطالعه شامل ۲۶۰۸ شرکت‌کننده هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت میان گروه‌های بازخورد و بدون بازخورد به لحاظ مدیریت CMHDها در قالب تعداد جلسات درمانی دریافت شده، به دست نداد (تفاوت میانگین (MD): ۰,۰۲‐ جلسه؛ ۹۵% CI؛ ۰.۴۲‐ تا ۰.۳۹‐؛ P value = ۰.۹۳). با وجود این، شواهد برای این مقایسه نیز به لحاظ کیفیت در سطح پائین ارزیابی شد.

شواهد کافی برای حمایت از استفاده از پایش پیامدی روتین با استفاده از PROMها در درمان CMHDها در قالب بهبود پیامدهای مربوط به بیمار یا بهبود مدیریت به دست نیاوردیم. به دلیل سوگیری پُر‐خطر در تعداد کثیری از کارآزمایی‌های سازگار با معیارهای ورود، یافته‌های مرور در معرض عدم‐قطعیت قابل توجهی قرار دارند، به این معنا که بسیار محتمل خواهد بود که پژوهش‌های آتی تاثیر مهمی بر تخمین این تاثیر داشته باشد و این تخمین را تغییر دهد. بنابراین پژوهش بیشتری با کیفیت بهتر و به طور خاص در حیطه مراقبت‌های اولیه که در آن بیشترین موارد اختلالات شایع سلامت روان تحت درمان قرار می‌گیرند، نیاز است.

پژوهش‌های آتی بهتر است موضوع‌های کورسازی ارزیابان و ریزش نمونه (attrition) را مورد توجه قرار داده، و به اندازه‌گیری طیفی از نشانه مرتبط پیامدی و هم‌چنین تاثیرات مضر محتمل پایش، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، کارکرد اجتماعی و هزینه‌ها را بپردازند. مطالعات بهتر است افراد درمان شده با داروها و نیز درمان‌های روان‌شناختی را دربرگرفته و بهتر است آنها را برای یک دوره زمانی بیشتر از شش ماه مورد پیگیری قرار دهند.